MOTYLE I KWIATY

Zagadkowa łąka – obejrzyjcie film o zwierzętach na łące i odgadnijcie zagadki

Majowa łąka – zagadki, ćw. spostrzegawczości i liczenia

Majowa łąka i jej mieszkańcy

Karta pracy cz. 4, s. 39.

Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie rysunku motyla według wzoru. 

Ćwiczenia w liczeniu Liczymy żabki.

Rodzic klaszcze, a dziecko liczy ile żabek wskoczyło do stawu. Następnie dziecko skacze jak żabka tyle samo razy, a później układa przed sobą tyle klocków lub kredek.

Utrwalanie refrenu piosenki Wiosna na łące. Nauka zwrotek przez powtarzanie

https://www.youtube.com/watch?v=814z9Tpphkw

Zabawy z sześcianem

Przypomnienie cech kwadratu.                                                                                                                          

Rodzic mówi:                                                                                                                                                                          − Nakreśl (narysuj) w powietrzu kształt kwadratu.                                                                                         

− Jakie są boki kwadratu?                                                                                                            

Zapoznanie z sześcianem.                                                                                                               

Rodzic prezentuje dziecku kilka sześcianów różniących się wielkością. Nazywa figury. Dziecko je ogląda. Liczy ściany. Określa ich kształt – kwadrat. Układa figury według wzrastającej wielkości, a potem – według malejącej.                                      

Karta pracy, cz. 4, s. 40.

Oglądanie sześcianów. Określanie różnic i podobieństw między nimi. Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki. Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej ścianie innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu w różnym położeniu.                                

Zabawy z sześcianem – kostką.

Duża kostka z krążkami (lub liczbami). Rodzic pokazuje dużą kostkę z krążkami (lub liczbami). Dziecko rzuca kostką i wykonuje tyle czynności podanych przez rodzica, ile oczek (lub jaką liczbę) wyrzucono na kostce. Czynności: podskoki, skłony, przysiady, okrzyki… − Dziecko rzuca kostką i podaje liczbę większą (lub mniejszą) o jeden w stosunku do liczby oczek wyrzuconych na kostce. Na zakończenie dziecko przypomina, kształt jakiej bryły ma kostka.

Zabawy I ćwiczenia ruchowe.

Wierszowanki – pokazywanki

Ręce w dole, ręce w górze,

Rysujemy koło duże,

Skok do góry, ręce w bok,

Teraz w przód zrób jeden krok,

Skok do tyłu, skok na jednej nodze,

Teraz usiądź na podłodze.

Ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy kręgosłupa

Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą na przeciwko siebie:

• Podawanie do siebie piłki rękami (ramiona ułożone w bok, łokcie uniesione)
• Siłowanie – obie osoby trzymają piłkę. Na sygnał każdy ciągnie piłkę do siebie licząc np. do pięciu. Wygrywa ten, kto zabierze piłkę.
• Klaskanie – dziecko powtarza rytm, który rodzic pokaże (przy uniesionych łokciach).
• Dmuchanie – podawaniebdo siebie piłeczki ping-pongowej dmuchając ją (może być piórko, wata).

Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą obok siebie

• Rzucanie – rzucamy jak najdalej oburącz woreczek (lub np. kulkę papierową). Następnie czołgamy się po woreczek.
• Ślizganie – leżąc na podłodze (lub na kocyku) ślizgi na brzuchu (ważne, by ręce odpychały się równocześnie). Zabawę można przeprowadzić w formie zawodów rodzic – dziecko.

Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą na plecach, głowami do siebie

• Z kijkiem – chwytamy rękami za wspólny kijek (nad głową), nogi podnoszą się dotykając go stopami i wracają na podłoże.
• Z kijkiem nr 2 – chwytamy rękami za wspólny kijek (nad głową), ciągniemy kijek do siebie (kto silniejszy)

Profilaktyka płaskostopia i ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu

Rodzic i dziecko lub dzieci w pozycji siedzącej

• Co narysowałem? – rysujemy zakrętką butelki (trzymaną przez palce stóp) litery, cyfry, figury, zadaniem drugiej osoby jest odgadnąć co zostało zapisane/narysowane
• Podaj butelkę! – turlanie stopami butelki do siebie
• Porządkuj – wrzucanie do butelki palcami stóp np. żołędzi, kulek papierowych, pogniecionych wcześniej stopami, małych elementów.
• Grzechotka – butelka wypełniona wodą z brokatem jest trzymana przez palce stóp, Zadaniem dzieci jest potrząsanie butelką „grzechotką” w dowolnym rytmie, rytm może naśladować druga osoba

Rodzic i dziecko lub dzieci w pozycji leżącej

• Grzechotka nr 2 – jak wyżej, z tą różnicą, że butelkę trzymają ręce w leżeniu na brzuchu (łokcie w górze)
• Złap mnie – rodzic trzyma butelkę wyprostowanych rękach. Dziecko czołga się do butelki, by np. nakleić na niej naklejkę lub ją przewrócić w określonym czasie (rodzic liczy np. do 8, 10 )
• Kręgle – potrzebujemy do tej zabawy więcej butelek. Leżąc na brzuchu w pewnej odległości od butelek “kręgli” przewracamy je tocząc piłkę palcami stóp lub rękami (łokcie uniesione, w bok).

Gimnastyka z kolorowymi kartami

Zasada jest prosta: losujesz kartę i wykonujesz ćwiczenia. Możesz:

• ukryć karty w pokoju i poprosić dziecko, by je wcześniej odszukało

na kartkach są obrazki:  motyla, pszczoły, mrówki, żabki, bociana. Po odszukaniu lub wylosowaniu odpowiedniego obrazka dziecko porusza się tak jak to zwierzątko na obrazku.

Motyl-  dziecko biega na palcach z rozłożonymi rękami, delikatnie nimi machając.

Pszczoła – ręce zgięte w łokciach, ułożone blisko ciała (skrzydełka) , dziecko biega, porusza „ małymi skrzydełkami” i naśladuje bzyczenie bzzy, bzzy, bzzy.

Mrówka- dziecko chodzi na czworakach, przenosi określoną liczbę klocków z jednego miejsca na drugie, buduje mrowisko.

Żabka -  dziecko wykonuje żabie skoki.

Bocian- dziecko chodzi wysoko unosząc nogi.

Ręce w górę, ręce w bok

Ręce w górę, ręce w bok,
Ręce w górę i w bok
Klaśnij, tupnij i zrób skok.
Klaśnięcie, tupnięcie, wyskok
Ręce w dole, ręce w górze,
Ręce w dół i w górę
Palec idzie już na buzie.
Kierujemy palec na buzie.

Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań.

Dla dziecka chustka. Rodzic wypowiada zdania. Jeżeli dziecko uznaje, że zdanie jest

prawdziwe, porusza chustką nad głową. Jeżeli sądzi, że nie jest prawdziwe – siedzi

bez ruchu.

Czy to prawda, czy to fałsz?  Gdy odgadniesz, sygnał dasz.

− Konik polny w wodzie gra.

− Żaba dwie głowy ma.

− Biedroneczki są w kropeczki.

− Motyle mają ciepłe czapeczki.

− Stokrotka jest czerwona.

− Ważka jest większa niż wrona…

• Kolorowanka Łąka w maju.

Dla każdego dziecka wyprawka: karta L, kredki. Dziecko koloruje obrazek.

• Karta pracy, cz. 4, s. 41.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie motyla po śladach.

Kolorowanie rysunku. Rysowanie po śladzie drogi motyla do sto.

Majowa łąka – wiersz i zagadki.

KOLOROWA   ŁĄKA

Majowa łąka  – przypomnienie wiadomości na temat łąki – rośliny, zwierzęta .  -filmik 

Zachęcam do wysłuchania opowiadania E. Stadmüller Smok łąkowy wielogłowy

Książka (s. 70–71) dla  dziecka.   Link do opowiadania :https://www.youtube.com/watch?v=3KFVqOTSIaM  

O czym wam poczytać? – zapytała mama, rozsiadając się wygodnie w fotelu ustawionym między łóżkami dzieci.

– O Kubusiu Puchatku – zdecydowała natychmiast Ada.

– Jak zaprosił Prosiaczka na piknik…

– Piknik! – wykrzyknął Olek.

– Zupełnie zapomniałem! Jutro jedziemy na piknik i pani prosiła, żeby każdy miał w plecaczku coś dobrego, czym mógłby poczęstować innych.

 – Masz szczęście, że wczoraj upiekłam ciasteczka – uspokoiła go mama – zapakujemy je do plastikowego pudełka, dorzucimy torebkę suszonych owoców i będziesz miał się czym dzielić. A dokąd się wybieracie?

– Na łąkę. Pani powiedziała, że pojedziemy autobusem do ostatniego przystanku i kawałek przejdziemy piechotą.

 – I bardzo dobrze – ucieszyła się mama.

– Trochę ruchu wam się przyda. Jazdą autobusem najbardziej zachwycony był Oskar, którego rodzice codziennie przywozili do przedszkola samochodem. Przez całą drogę gadał, śpiewał, wygłupiał się z kolegami i podjadał smakołyki, które mama spakowała mu do plecaczka.

 – Dalej pójdziemy na piechotę – oświadczyła pani, gdy wysiedli na ostatnim przystanku.

 – Abyśmy się nie nudzili, proponuję marsz w rytmie naszych przedszkolnych przebojów. Trzy, cztery – zaczynamy: Gdzie strumyk płynie z wolna, rozsiewa zioła maj... Olek nawet nie przypuszczał, jak bardzo takie wspólne śpiewanie pomaga wędrować. Nawet się nie obejrzeli, a już byli na miejscu.

– Jak tu ślicznie… – westchnęła Zuzia. Faktycznie, rozgrzana słońcem łąka pachniała cudnie, słoneczko przyświecało, pszczoły bzyczały… Pani rozłożyła na trawie wielki koc, a na nim obrus w kratkę i papierowe talerze.

 – Proponuję, abyśmy wyjęli z plecaczków wszystkie smakołyki, a potem częstowali się tym, na co kto ma ochotę. Z początku niektórzy ociągali się trochę, ale kiedy Zosia poukładała na talerzach drożdżówki z makiem, Bartek orzechowe chrupki, a Zuzia pachnące jabłuszka, wszyscy po kolei opróżnili plecaczki.

– Ciekawe, że na świeżym powietrzu wszystko smakuje lepiej – pomyślał Olek, pałaszując z apetytem zwykłe słone paluszki przyniesione przez Madzię.

– A teraz możecie się pobawić – oznajmiła pani, gdy na trawie nie pozostał już żaden ślad po tygryskowej uczcie. Kasia z Oliwką natychmiast pobiegły zbierać kwiatki, z których postanowiły upleść sobie wianki. Ania, Malwina i Dominika bawiły się w zgadywanki. Konrad z Bartkiem napompowali piłkę plażową i zaczęli grać, a Olek, Adaś i Kuba położyli się na kocu i obserwowali wędrujące po niebie obłoki.

– Patrzcie, ten duży wygląda jak motyl – skojarzyło się Adasiowi.

– A ten mniejszy jak zając – zauważył Kuba.

– O, jak mu się wydłużyły uszy… Trzeci obłoczek nie przypominał kształtem żadnego zwierzaka.

– Ani to żaba, ani ślimak – mruczał pod nosem Olek.

– Już wiem! – wykrzyknął nagle.

– To jest SMOK, KTÓREGO NIE WIDAĆ, bardzo groźny i podstępny. Skrada się po cichutku, a jego obecność zdradzają lekko poruszające się trawy. Ledwo wypowiedział te słowa, łąka zafalowała gwałtownie.

 – Ratunku! – wrzasnął Adaś, zrywając się na równe nogi, a Kuba, na wszelki wypadek, schował się za Olka.

– Spokojnie, to tylko wiatr… – próbowała uspokoić chłopców pani.

– Na… na pewno? – wyjąkał ciężko przestraszony Adaś.

– Oczywiście! – usłyszał.

– A ja wcale nie byłbym tego taki pewny – szepnął do Kuby Olek, nie spuszczając oczu z rozkołysanych traw.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania.

R. zadaje pytania:

− Co można robić podczas pobytu na łące?

− Jakie zwierzęta można spotkać na łące?

Zabawa muzyczno – ruchowa Zatańcz ze mną .-filmik

Karty pracy, cz. 2, nr 48–49.

Dzieci:  − oglądają obrazek; mówią, co dzieje się na łące w maju, 

− łączą fragmenty obrazka znajdujące się na dole karty z ich miejscami na obrazku,

− nazywają zwierzęta na obrazkach i dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby).

Zabawa rozwijająca sprawność ruchową .  Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem dźwięków instrumentu podanym przez Rodzica. Maszerują, biegają drobnymi krokami, unosząc ręce w górę, wykonują podskoki obunóż.

Ćwiczenie oddechowe. Dla  dziecka: szablon żabki, słomka; szablon jeziora z kartonu, nagranie piosenki Na majowej łące. Na stoliku znajduje się staw wycięty z brystolu, przyklejony do niego. Dziecko ma przed sobą wycięte z zielonego papieru szablony żabek. Stara się je przenieść do stawu za pomocą słomki. 

Ćwiczenie artykulacyjne – Kto mieszka na łące. Sylwety dla N.: żabki, bociana, skowronka, świerszcza. Dzieci swobodnie maszerują w rytmie bębenka, w dowolnych kierunkach, bez potrącania. Na dźwięk tamburynu  zatrzymują się. N. unosi wybraną przez siebie sylwetę. Dzieci naśladują dźwięki wydawane przez zwierzęta przedstawione na sylwecie. 

Słuchanie piosenki Bal  na  łące https://www.youtube.com/watch?v=VL-IW-Xy0Jo

Kiedy świeci słoneczko
to na łące nad rzeczką
świerszcze stroją skrzypeczki
do wiosennej poleczki.

Dylu,dylu już grają
grube bąki śpiewają,
myszki tańczą poleczkę
sapią przy tym troszeczkę.

A trzy małe biedronki nie chcą tańczyć tej polki
i czekają na walca, aby tańczyć na palcach.

Spróbujcie nauczyć się  piosenki , z pomocą Rodzica.

Ćwiczenie rozwijające słuch – Czyj to głos? R. przypomina charakterystyczne odgłosy mieszkańców łąki. Następnie R., naśladuje głos dowolnie wybranego zwierzątka mieszkającego na łące (pszczoły, ptaka, żaby, bociana). Dzieci odgadują jego nazwę.

Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy (można dać dziecku lusterko). Rodzic demonstruje:

• "Bocian i żaba"- dziecko naśladuje dziób bociana, ściągając wargi mocno do przodu, otwiera je i zamyka, a następnie rozciąga szeroko wargi jak żaba, która jest zadowolona, że schowała się przed bocianem
• „Biedronka ma dużo kropek”- dziecko rysuje czubkiem języka kropki na podniebieniu, przy szeroko otwartych ustach, unosząc język do góry
• „Kret”- tak jak kret wychodzi ze swego podziemnego domku, tak dziecko unosi język do góry, w stronę nosa, a potem znów chowa za górnymi zębami
• „Pszczoła”- dziecko naśladuje bzyczenie pszczoły: bzzz, bzzz, bzz
• „Motyl”-  jak motyl porusza skrzydłami, tak dziecko porusza naprzemiennie językiem od jednego do drugiego kącika ust
• „Konik polny”- tak jak konik polny skacze w górę i w dół, tak dziecko otwiera szeroko usta i językiem skacze za górne zęby i za dolne zęby. W tym ćwiczeniu język nie wychodzi przed zęby.

Karta pracy, cz. 2, nr 50.

 Dzieci: 

− rysują po śladzie rysunku ślimaka, kolorują rysunek,

− nazywają zwierzęta przedstawione na zdjęciach, naśladują ich ruchy.

Zachęcam do wykonania  woreczków sensorycznych  https://www.youtube.com/watch?v=gbIQwBK1mR8

ZABAWA RUCHOWA PRZY MUZYCE

https://www.youtube.com/watch?v=3OJHt-oEyTk

KARTA PRACY- rozwiąż zagadkę i pokoloruj.

Miłej zabawy .

Obejrzyjcie filmik Moja majowa łąka 

Proponuje wykonanie kart pracy :

ŁĄKA W MAJU

MIESZKAŃCY ŁĄKI

ZABAWA BADAWCZA TĘCZOWE BUTELKI.

7 jednakowych, plastikowych, przezroczystych butelek, lejek, farby w tubkach (w kolorach tęczy),latarki.

Dzieci wspólnie z R. napełniają butelki wodą. Określają, gdzie jest więcej wody, a gdzie jest mniej wody. Dolewają wodę tak, by w każdej butelce było tyle samo wody. Zakręcają butelki i przykładają zapaloną latarkę, obserwując, jak światło przenika przez wodę. Następnie do każdej butelki wyciskają farbę w innym kolorze tęczy. Stopniowo dodają niewielkie ilości farb, zakręcają butelki i potrząsają nimi, obserwując, jak woda się zabarwia. Przykładają latarkę do butelek i obserwują, czy światło przenika przez wodę.

Wniosek: im więcej farby dodają dzieci, tym kolor jest bardziej intensywny i mniejsze przenikanie światła przez butelkę.

Na koniec R. mocno zakręca butelki i zabezpiecza je taśmą przezroczystą.

ĆWICZENIA SPOSTRZEGAWCZOŚCI KOLORY TĘCZY.

Butelki z kolorową wodą z poprzedniej zabawy.

Rodzic  prosi, aby dzieci ustawiły butelki kolejno, zgodnie z kolorami tęczy, i nazwały wszystkie kolory.

Następnie R. prosi, aby jedno dziecko odwróciło się tyłem. W tym czasie inne dziecko zabiera jedną butelkę. Dziecko, ma za zadanie rozpoznać, której butelki brakuje i nazwać kolory. Zabawę powtarzamy kilka razy.

PRACA PLASTYCZNA GĄSIENICA

Karta pracy, cz. 2, nr 44

Dla każdego dziecka: wypychanka gąsienica

z wyprawki, kredki, kartka A4.

Dzieci:

− wypychają gąsienicę,

− obrysowują gąsienicę na kartce i kolorują ją,

− dorysowują inne elementy łąki.

ZABAWA MUZYCZNO-RUCHOWA PORUSZAMY SIĘ JAK…

Dzieci losują spośród poniższych kart, zwierzątko, którego ruchy musza naśladować.

Rodzic wygrywa na dowolnym instrumencie lub wyklaskuje dowolny rytm, podczas którego dzieci naśladują poruszanie się danego mieszkańca łąki.

• Żaba-Skacz jak żaba
• Ślimak- Czołgaj się jak ślimak
• motyl – dzieci biegają i machają rękami,
•  konik polny – dzieci skaczą obunóż,
• bocian – dzieci unoszą zgięte w kolanach nogi wysoko do góry

Relaksacja- wiosenne odgłosy przyrody

ŁĄKA  W  MAJU

WYPRAWA  NA  ŁĄKĘ

 Rozpoznawanie i nazywanie roślin i zwierząt – mieszkańców łąki.

Książki o tematyce przyrodniczej, przedstawiające rośliny i zwierzęta – mieszkańców łąki. Dzieci oglądają książki o tematyce przyrodniczej. Rozpoznają i nazywają znane im rośliny i zwierzęta zamieszkujące łąkę.   

Oto link : https://www.youtube.com/watch?v=bgmm4e9ARw4&t=1s  do filmu, gdzie znajdziecie piękne zdjęcia roślin i zwierząt żyjących na łące, w tle słuchać muzykę klasyczną (Edvard Grieg – Poranek).

 Zabawa orientacyjno - porządkowa Motyle na łące.

Nagranie skocznej melodii w żywym tempie. R. rozkłada w pokoju  chustki – kwiaty. Dzieci (motyle) poruszają się między kwiatami przy dźwiękach muzyki. Na przerwę w muzyce motyl siada skrzyżnie na kwiatku .

 Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Kwiaty na łące. 

Kartka  w kolorze żółtym. Dzieci są kwiatami, które rosną na łące. Stoją w rozsypce, z rękami opuszczonymi wzdłuż tułowia. R. pokazuje żółtą kartkę  symbolizującą  słońce.

Kwiaty rozkwitają – dzieci stają na jednej nodze, unoszą powoli wyprostowane ręce, najpierw do boku, a następnie do góry.

R. opuszcza krążek – słońce zachodzi. Dzieci opuszczają wolno ręce, układają je wzdłuż tułowia, ponownie stają na dwóch nogach.  

Zabawa muzyczno-ruchowa " Bal na łące "  - filmik

Zapraszam do wysłuchania wiersza „ Na łące” A . Gołębiowska

Na łące przedszkolaku mały

dzień dobry możesz powiedzieć:

czerwonej biedronce, która leci wprost do nieba

i pracowitej pszczółce, która zbiera nektar bo tak trzeba

i kolorowemu motylowi z pięknymi skrzydełkami

i krecikowi z jego ziemnymi kopczykami i jeszcze…

zielonej żabce w małej, śmiesznej czapce

i szarej myszce z długim ogonkiem,

która w norce ukrywa się przed słonkiem

i polnemu konikowi- wytrawnemu skoczkowi

i ślimakowi, łąkowemu „biegaczowi”

i mrówce, choć takiej małej – to w pracy doskonałej.

I nie wiem ilu jeszcze mieszkańców ma łąka???

Ale wiem, że wszyscy wesoło uśmiechają się do słonka.
I Ty uśmiechnij się też! Bo wiesz?

Bez nich świat nie byłby tak piękny jak jest…

-po wysłuchaniu wiersza prosimy wymienić mieszkańców łąki ,o których jest mowa w utworze. A może znacie jeszcze innych mieszkańców łąki?

A  jeśli ktoś z was chciałby się czegoś więcej dowiedzieć o łące, polecam filmik:

„Wędrówki Skrzata Borówki” – odc. 3 „Łąka” 

 Słuchanie odgłosów dochodzących z łąki. https://www.youtube.com/watch?v=IoC7WCfx6Z0   

 Łąka w maju – malowanie na mokrym .     - filmik    

Technika plastyczna mokre na mokrym :  

Będą potrzebne przybory  :

- biała kartka z bloku technicznego,

- pędzelek, gąbka

- farby plakatowe 

R. rozmawia , jak wyglądała łąka, którą oglądały.  Wymieniają kolory, jakich dostrzegły na łące najwięcej. 

Rodzic  proponuje namalowanie tej samej łąki za pomocą techniki malowanie na mokrym . Dzieci pokrywają  kartkę wodą  . Następnie malują farbami na mokrym podkładzie  pędzlem. Starają się odtworzyć taki koloryt łąki, jaki zapamiętały z filmu.  .

Opowieść ruchowa „Spacer na łąkę”.

Jest pogoda słonko świeci, dziś na łąkę idą dzieci - raz, dwa, trzy.
(dzieci maszerują rytmicznie przy akompaniamencie grzechotki)

A tu nagle pada deszczyk - kap, kap, kap.
(dzieci w przysiadzie uderzają rytmicznie o podłogę)

I po liściach tak szeleści - szur, szur, szur.
(dzieci pocierają dłonią o dłoń)

Deszcz ustaje - słonko świeci i na łąkę biegną dzieci - hyc, hyc, hyc.
(dzieci biegają i rytmicznie podskakują)

Dzieci bawią się z ochotą, nagle patrzą - wszędzie błoto - hop, hop, hop.
(dzieci robią duże podskoki - nauczyciel wyznacza rytm)

Jest pogoda słonko świeci  żabka wyszła im naprzeciw - bęc, bęc, bęc.
(dzieci rytmicznie naśladują skoki żabki)

Do odpoczynku zachęciła i opowiadanie szybko wymyśliła.

Zachęcam do wysłuchania piosenki Bal na łące

Karty  pracy- załącznik

ŁĄKA  W  MAJU

BARWA OCHRONNA

OBEJRZYJCIE FILM  Wędrówki Skrzata Borówki  - Łąka

POSŁUCHAJCIE  PIOSENKI   Wiosna na łące

I. Dziś na łąkę przyszła Wiosna   w kwiecistej sukience,   budzi maki i stokrotki,   jaskry i kaczeńce. 

Ref.: Ptaki trele wyśpiewują,  

świeci ciepłe słońce,  

w rosie kąpią się biedronki.  

Wiosna już na łące!

 II. Świerszcz zielone stroi skrzypce,   da dziś pierwszy koncert.   Tańczą pszczoły i motyle,   żabki                        i chrabąszcze. 

Ref.: Ptaki… 

III. Tak się wszyscy cieszą wiosną,   tańczą i śpiewają,   nawet krecik wyszedł   z norki,   z myszką pląsa żwawo. 

Ref.: Ptaki…

Rozmowa na temat tekstu piosenki.

− Kto przybył na łąkę?                                                                                                                          

− Co zaczęło się dziać na łące, kiedy przyszła wiosna?                                                                              

− Co to znaczy, że świerszcz stroi skrzypce?                                                                               

− Wymień mieszkańców łąki, o których jest mowa w piosence.

Rozmowę na temat treści piosenki można połączyć z oglądaniem obrazków/zdjęć przedstawiających jej mieszkańców oraz występujące na niej

Zabawa rytmiczno-artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza Teresy Fiutowskiej Żabie łapki.                        Dziecko staje naprzeciwko siebie z rodzicem  i powtarza tekst, ilustrując go ruchem.   

Dwie zielone małe żabki, tak nad stawem grają w łapki:                            

 jedną łapką                                             podnoszą prawą rękę ugiętą w łokciu

klap, klap, klap.                                      uderzają o prawą dłoń partnera 

Drugą łapką                                           podnoszą lewą rękę ugiętą w łokciu

klap, klap, klap.                                      uderzają o lewą dłoń partnera                       

Potem dwiema                                        podnoszą obie ręce ugięte w łokciach

klap, klap, klap.                                      uderzają w obie dłonie partnera                         

Ty, bocianie                                      przykucają i grożą bocianowi, poruszając

nas nie łap!                                       wskazującym palcem. rośliny.

Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno-porządkowa Owady na łące.                                                         

Dziecko poruszaj się w różnych kierunkach na palcach, naśladując głosem ciche brzęczenie. Na głośny dźwięk  przykuca – owady odpoczywają na kwiatach. Na dwa dźwięki  ponownie poruszają się po pokoju.                                                                        

Ćwiczenie dużych grup mięśniowych Bukiety kwiatów.                                                                              Dziecko spaceruje po łące, co pewien czas schyla się i zrywa kwiatek. Na hasło: Bukiety kwiatów zatrzymuje się i podnosi do góry raz prawą, raz lewą rękę. Prezentuje swój bukiet.                                                                                                                                                  

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Bocian chodzi po wysokiej trawie. Dziecko chodzi po pokoju, wysoko unosząc kolana. Po kilku krokach zatrzymuje się, staje na jednej nodze, drugą ma opartą o kolano nogi, na której stoi. Porusza złączonymi przed sobą rękami wyobrażającymi dziób bociana i powtarza słowa: Kle, kle, kle, żabki mi się chce.                                                                                    

Zabawa ruchowa z elementem skoków Ostrożne żabki.                                                

Dziecko -żabka porusza się, skacząc w przysiadzie. Hasło: Nie ma bociana jest sygnałem, że niebezpieczeństwa nie ma, żabka może skakać dalej.                                            

Zabawa bieżna Próbujemy złapać motyla.                                                                     

Dziecko biega w różnych kierunkach. Na hasło Hop! wyskakuje w górę z klaśnięciem nad głową.   

Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa w chowanego.    Dla dziecka książka (s. 74–77)

 Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego, motyla cytrynka.   Podział nazw bohaterów opowiadania na sylaby oraz próba podzielenia na głoski, np.  m-o-t-y-l;  ż-a-b-a;

        Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin. Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego.  – Jeden, dwa, trzy... – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. – Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie. Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza!  Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód. Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście roślin łąkowych  tak samo zielone jak żabka. „To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny. O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. – Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się z odkrycia. – I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny. „Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego. – Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od żabki” – pomyślała. Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej uwagę. – Jest! Widzę cię, motylku! Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła – tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie. – Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili. – Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż są na łące. Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy. Niełatwo też wypatrzyć  żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być. Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot z odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści. – To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny. – Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów. – Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał. Ukryj się dobrze. Żabka i konik polny też. Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni. Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka. Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki, żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki. Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i... znikła. A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?             

• Rozmowa na temat opowiadania. Pytamy:                                                                                   

− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?                                            

− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?                                                                                       

− Co to jest barwa ochronna?

Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik, rzekotka drzewna.

Zabawa ruchowa Żabie zabawy.                                                                                        

Na hasło: Żabki skaczą, dziecko naśladuje żabie skoki. Na hasło: Żabki pływają, wykonuje siad klęczny, chowa głowę w ramionach, pochyla się do przodu.

Majowa łąka  – praca plastyczna.

• Ilustrowanie ruchem i głosem opowiadania.

Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską łąkę (dziecko maszeruje w różnych kierunkach ). Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka pospolitego i innych roślin (dziecko chodzi na czworakach i dmucha na rośliny). Nagle dziecko usłyszało pierwsze odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych okazów, aby zebrać z nich nektar (dziecko lata jak pszczółka, machając rękami – skrzydełkami), wesoło bzyczały, (naśladują bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz). Na listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki

porannej rosy (dziecko siedzi, poruszają w dowolny sposób kończynami), cykając cichutko (naśladują dźwięk: cyt, cyt). Nagle, zupełnie nie wiadomo skąd, pojawiły się żaby (dziecko naśladuje skakanie żabek), które kumkały głośno (naśladują kumkanie:  kum, kum, kum), jakby ostrzegały się przed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów. Chodziły, wysoko unosząc nogi (naśladuje chód bociana), z szeroko rozłożonymi

skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się, szukając czegoś w trawie. Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze złością (naśladuje głos bocianów – kle, kle, kle).

Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę (naśladuje śpiew skowronka:–dzyń, dzyń, dzyń), odpowiadał mu wróbel (naśladuje głos wróbla: – ćwir, ćwir, ćwir), który przysiadł zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu dla swoich głodnych dzieci. Czekały one niedaleko w gniazdku, piszcząc:… (naśladuje kwilenie piskląt: pi, pi, pi), aby jak najszybciej przyniósł im coś do jedzenia. Dziecko już miało wracać do przedszkola, kiedy zobaczyło ślimaka, który

wolno sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do domku, który niósł na grzbiecie. Dopiero po chili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła (dziecko naśladuje zachowanie ślimaka). Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na kwiatkach (dziecko naśladuje ruch latających motyli). Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej

wierzbie i głośno kracząca z zachwytu (naśladuje krakanie: krrrra, krrr). Wiosenny wietrzyk poruszał trawą, kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz… szszuuu…(wydaje, szumiące dźwięki, kołysząc uniesionymi rękami). Dziecko było zadowolone ze spaceru. Wróciło pełne wrażeń do przedszkola (maszerują ), gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.

Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Dla  dziecka: wyprawka, karta 23, nożyczki, klej.

• Wycinanie z karty pasa w kolorze zielonym. Składanie pasa według instrukcji.

• Przyklejanie wiosennych kwiatów-naklejek według instrukcji (od największych do najmniejszych).

Zabawa  Spotkanie na łące.

Kołatka (wykorzystać dwie łyżki stołowe- ułożone jedna na drugiej, trzymając za rączkę potrząsamy łyżkami), grzechotka, bębenek (pojemnik plastykowy, na którym gramy uderzając rękoma w dno).

 Dźwięki bębenka są sygnałem do poruszania się bocianów, które spacerują po łące, wysoko unosząc kolana i machając dostojnie szeroko rozłożonymi na boki rękami – skrzydłami. Grzechotka dziecko zamienia się w motyla, które biega, machając rękami jak skrzydłami na wysokości barków. Kołatka jest sygnałem dla żabek, które skaczą obunóż w przysiadzie.

Zabawa pobudzająco-hamująca Wiosenne zagadki.

Obrazek wiosenny majowej łąki, kastaniety.

Dziecko swobodnie maszeruje w dowolnych kierunkach w rytmie wystukanym na dowolnym instrumencie.  Podczas przerwy w grze rodzic prezentuje dziecku zagadkę o  tematyce wiosennej. Po jej rozwiązaniu dziecko ponownie maszeruje.

Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy Mieszkańcy łąki.

Wiosną i latem się pojawia,

kiedy ranek nastaje

jej kropelki są na kwiatkach,

listkach i na trawie. (rosa)

Na niebie jej barwy

pięknie się mienią,

jak most ogromny

łączy niebo z ziemią. (tęcza)

Błyszczący na jej plecach

płaszczyk czerwony,

czarnymi kropkami

pięknie ozdobiony. (biedronka)

Rozciąga policzki

jak woreczki małe.

Zimowe zapasy

przenosi w nich całe.

Na czas mroźnej zimy,

gromadzi je w norze.

Ma miłe futerko,

znacie go może? (chomik)

Karta pracy, cz. 4, s. 38.

Słuchanie opowiadania rodzica o cyklu rozwojowym motyla – można wykorzystać filmy edukacyjne – linki umieszczone poniżej.

Narodziny Pazia Królowej - największy polski motyl.

https://www.youtube.com/watch?v=A-2bCr9oBz4

Larwa przeobraża się w motyla

https://www.youtube.com/watch?v=zNeizTuJCgg

Numerowanie kolejnych obrazków za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw. Opowiadanie o najciekawszym motylu.

Informujemy, że w zakładce druki do pobrania znajduje się Uchwała Rady Miejskiej  w Tychowie z dnia 04 maja 2020r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za pobyt dziecka w Żłobku Gminnym w Tychowie. Zgodnie z Uchwałą, wysokość opłaty za pobyt w żłobku, za miesiąc kwiecień 2020 r. wynosi 175 zł. Wpłaty prosimy dokonać na nr rachunku: 08 8562 0007 0054 5846 2000 0010

Termin uzupełniający przyjęć do przedszkola na rok szkolny 2020/2021 .

Dokumenty można składać od 27 kwietnia 2020r. do 8 maja 2020r. drogą

elektroniczną/dyrektor.przedszkole@tychowo.pl/ lub złożenie w placówce, druki do pobrania na stronie przedszkola .

                                                                                                           dyr. G. Kuczmera

MOJA MIEJSCOWOŚĆ

(Czy poznajecie ten kościół? Jaka to miejscowość?)   

Słuchanie wiersza Bożeny Formy Droga do przedszkola.  Przypomnienie swojego adresu zamieszkania.

Codziennie wczesnym rankiem,                                                                                    

zawsze drogą tą samą,                                                                                                        

do przedszkola maszeruję,                                                                                                  

razem z moją mamą.   

Mijam skrzyżowanie,                                                                                                                

 sklepy, park i szkołę,                                                                                                                

potem kilka domów                                                                                                                          

i widzę przedszkole.  

Chociaż jestem mały,                                                                                                                     

to swój adres znam.                                                                                                                       

Do domu potrafię,                                                                                                                 

drogę wskazać sam.                                                                                                                      

Wykonanie koperty z adresem.                                                                                        

Dla dziecka: rysunek rozłożonej koperty, klej, nożyczki.

Dziecko wycina rysunek rozłożonej koperty; zagina go wzdłuż przerywanych linii i skleja w odpowiednich miejscach. Zapisanie przez rodzica na kopercie adresu zamieszkania podanego przez dziecko.

Karta pracy, cz. 4, s. 25.                                                                                             

Rysowanie po liniach od obrazków dzieci do zdjęć miejscowości, w których mieszkają. Rysowanie po śladzie drogi babci i dziadka do domu.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Do przodu, do tyłu.                                              

Dziecko jest piłeczką skacze obunóż do przodu, a kiedy rodzic zawoła do tyłu; poruszają się – skacze do tyłu.

Karta pracy, cz. 4, s. 26.                                                                                                     

Określanie, co przedstawiają zdjęcia. Odszukanie w naklejkach zdjęć podobnych krajobrazów i naklejenie ich obok odpowiednich zdjęć. Rysowanie takiego samego rysunku po prawej stronie, jaki jest po lewej stronie. Określanie, co znajduje się w rogach rysunków.

Ozdabianie wydrukowanej nazwy swojej  miejscowości.                                                           

Dla dziecka: wydrukowana lub napisana przez rodzica  (większa) nazwa miejscowości, kredki, mazaki, pieczątki, wycinanki, itp.                                                                                                                 

Dzieci ozdabiają nazwę według własnego pomysłu.                                                  

Wykonaną pracę wysyłamy do nauczycieli. Ciekawe jesteśmy waszych pomysłów.

Ćwiczenia gimnastyczne

Dla dziecka plastikowa butelka.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Posłuszne kręgle.

Dziecko porusza się swobodnie po pokoju, trzymając butelkę  w ręce. Na mocne uderzenie w bębenek  (określony sygnał rodzica )zatrzymują się i manipulują butelką: podają ją sobie z jednej ręki do drugiej, z przodu, za plecami, pod kolanami; podrzucają i łapią.

• Ćwiczenie mięśni brzucha Jak najdalej w przód.

Dziecko w siadzie prostym, butelkę trzyma w obu rękach. Wykonując skłon tułowia w przód, sięga rękami jak najdalej w kierunku stóp (kolana proste).

• Skręty Na prawo, na lewo.

Dziecko w siadzie skrzyżnym, trzyma butelkę na głowie, przytrzymując ją rękami, łokcie ma na zewnątrz. Wykonuje skręty tułowia w prawo i w lewo; co pewien czas wykonuje kilka rzutów i chwytów butelką.

• Skrętoskłony Witamy stopy.

Dziecko w siadzie rozkrocznym, butelkę trzyma oburącz w górze; wykonuje skrętoskłon do lewej stopy – przywitanie jej (podczas ćwiczenia dziecko stara się nie zginać kolan, kręgle trzyma obiema rękami).

• Ćwiczenie mięśni grzbietu Oglądamy butelkę.

Dziecko leży na brzuchu, trzyma butelkę w obu rękach przed twarzą. Unosi głowę, prostuje ręce; ogląda butelkę, wytrzymuje przez chwilę. Potem powrót do leżenia – odpoczynek.

• Ćwiczenie mięśni brzucha Spotkanie.

Dziecko leży na plecach, trzyma butelkę w obu rękach wyciągniętych za głową. Jednocześnie wznosi obie ręce i nogi – dąży do spotkania nóg z butelką; potem powraca do pozycji wyjściowej.

• Ćwiczenie mięśni grzbietu i brzucha Z nóg do rąk.

Dziecko leży na plecach, butelkę trzyma pomiędzy stopami. Przekazuje butelkę do rąk za głową i powraca do siadu. Ponownie wkłada butelkę pomiędzy stopy i od nowa wykonuje ćwiczenie.

• Bieg Postaw butelkę.

Dziecko biega z butelką w różnych kierunkach przy wybranej muzyce. Podczas przerwy w grze stawia butelkę na podłodze tak, aby się nie przewróciła.

• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu Sprytne stopy.

Dziecko w siadzie prostym podpartym, butelkę ma pomiędzy stopami (pionowo). Krąży obunóż w prawo i w lewo.

− Wałkuje butelkę raz jedną, raz drugą stopą.

− W siadzie podpartym – chwyta stopami butelkę i podnosi ją do góry.

Życzę miłej zabawy, zachęcam też rodziców.

Słuchanie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego O dwunastu braciach – maj.

Gałązka bzu.

Wreszcie się zjawia

maj wystrojony

i bzu przynosi

pełne brzemiona.

Przez całe ranki,

całe wieczory

gra na fujarce

z wierzbowej kory.

rodzic pyta:

− Jak nazywa się nowy miesiąc?

− Jaki miesiąc był przed nim? Jaki będzie po nim?

− Gałązki, jakiego krzewu przynosi nam maj?

− Co dzieje się w przyrodzie w maju?

Wymienianie przez dzieci nazw wszystkich miesięcy roku – od stycznia do grudnia. Określanie, którym z kolei miesiącem jest maj.

Karta pracy, cz. 4, s. 27.

 Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach spirali – dużych i małych.

Zabawa Dokończ zdania.

 Rodzic mówi początek zdania, a dziecko je kończy. Miejscowość, w której mieszkam, to… Mieszkam… przy ulicy… Lubię swoją miejscowość, bo… Moje przedszkole znajduje się w… przy ulicy…

Karta pracy, cz. 4, s. 28.

Czytanie całościowe zdania To mapa Polski. Czytanie z rodzicem napisów odszukanych w naklejkach: Wisła, stolica, Bałtyk, Tatry. Naklejanie ich w odpowiednich miejscach na mapie. Rodzic pyta: − Co to jest Bałtyk? − Gdzie się znajduje? − Jak nazywa się stolica Polski? Oglądanie godła. Kolorowanie rysunku godła według wzoru. Kolorowanie flag, żeby wyglądały jak flaga Polski.

Nauka kroku poloneza. Oglądanie różnych polonezów.

Nasze domy.

"Moja mała ojczyzna" - Joanna Białobrzeska

Jest na mapie mała kropka,
ja tu mieszkam, tu mnie spotkasz.
Jakie ciekawie i wesoło
w moim świecie naokoło.

Na podwórku trzy kałuże,
położyły się przy murze,
trzepak bardzo dziś kaprysi -
duży dywan na nim wisi.

Słońce z cieniem gra tu w berka,
pan kominiarz z dachu zerka,
teraz chyba każdy przyzna,
że jest piękna ma Ojczyzna!

Po wysłuchaniu wiersza „Moja mała ojczyzna”- krótka rozmowa na temat wiersza.

• Co to jest moja ojczyzna?
• Jaka jest ojczyzna?
• Jak się nazywa miejscowość, w której mieszkasz?
• Co to jest „mała ojczyna"-  wyjaśnienie pojęcia.

Odgadnięcie przez dzieci tematu zajęć po wysłuchaniu fragmentu wiersza A. Rumińskiej „Mój dom”:

…mamy swoje domy, małe albo duże,
A przed domami ogródek i podwórze.
Bawimy się na podwórku wesoło i miło,
żeby potem w domku pięknie nam się śniło.

Domy i domki – ćwiczenia matematyczne.

rodzic przypina na tablicy ilustracje przedstawiające sylwety domów – małych i dużych. Otaczanie pętlami małych domów i dużych domów

Kolorowanki

  Rodzic pyta:

- Czym różnią się domy na tablicy?
- W jakich domach wy mieszkacie?
- Co to są domy jednorodzinne?
- Co to są domy wielorodzinne?
- Co to są bloki?
- Jak bez liczenia możemy określić, gdzie jest więcej domów? 
- Kto policzy ile jest małych domów i ile jest dużych domów?

Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej  „Pocięty obrazek”.

• Dzieci układają w całość pocięty na części obrazek przedstawiający Tychowo, liczą z ilu części został złożony, rysują pod nim odpowiednią liczbę kropek np.:

Wykonanie z Rodzicami domków z pudełek różnej wielkości oraz dostępnych materiałów.

• Dzieci wybierają sobie pudełka. Oklejają je kolorowym papierem przygotowanym przez rodziców. Wycinają okna i drzwi, przyklejają je w odpowiednich miejscach na pudełku. Wycinają prostokąt (płaski dach) i przyklejają na pudełku. 
• Podsumowanie w formie zabawy twórczej (dedukcja) – Co by było, gdyby …?

- Co by było, gdyby nie było domów?
- Co by było, gdyby w miastach nie było ulic?
- Co by było, gdyby domy unosiły się jak balony?
- Co by było, gdyby w rzekach zamiast wody płynął sok pomarańczowy?

Coś dla tych najmniejszych 

Rodzic prezentuje wiersz B. Szelągowskiej i pyta dziecko: Czym różnią się domy na wsi i w mieście? Powtarza wiersz, a dziecko – fragment tekstu: Da, do, du, da, do, da, w pięknym domu mieszkam ja!

Ile bloków stoi w mieście!

Jedne duże inne małe.

Ten jest żółty, tamten szary,

A te obok- całkiem białe.

Mkną ulica samochody,

Wszędzie pełno zakamarków.

By odpocząć od hałasu,

Zawsze można iść do parku.

Da, do, du, da, do, da

W pięknym domu mieszkam ja!

Na wsi domów jest niewiele,

Spokój zwykle tam panuje.

Za dnia słychać spiew skowronka,

Nocą sowa pohukuje.

Czasem piesek przerwie ciszę,

Kiedy biega po ogrodzie,

Kogut pieje, krowa muczy

Kaczka kwacze gdzieś na wodzie.

Da, do, du, da, do, da,

 W pięknym domu mieszkam ja!

Czy to miasto, czy tez wioska,

Wielkie bloki, małe domy,

Najważniejsze, by prócz domu

Mieć rodzinę i znajomych!

Da, do, du,da,do,da,

W pięknym domu mieszkam ja!

                                                        Małgorzata  Łopińska-Kubiczek , Aleksandra Ciesielska

ZABAWA RUCHOWA PRZY MUZYCE.

https://www.youtube.com/watch?v=32ui5rhtq1I

POZNAWANIE WYTWORÓW SZTUKI LUDOWEJ SWOJEGO REGIONU.

Albumy ze sztuką ludową, przewodniki, mapy, książki, pamiątki, wytwory sztuki ludowej,

strój regionalny (lub zdjęcie stroju).

R. wspólnie z dziećmi przegląda albumy ze sztuką ludową, przewodniki, mapy, książki.

Omawia wygląd stroju regionalnego (lub pokazuje zdjęcie stroju): wskazuje poszczególne elementy stroju, zwraca uwagę dzieci na kolorystykę, wzory i rodzaj tkaniny. Zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi.

http://tychowo.pl/cms/18945/atrakcje_turystyczne%E2%80%8B%E2%80%8B%E2%80%8B%E2%80%8B%E2%80%8B%E2%80%8B%E2%80%8B

WYSŁUCHANIE WIERSZA IWONY RÓŻY SALACH  „WYCIECZKA”

R. recytuje dzieciom wiersz. Przy drugim powtórzeniu, dzieci dopowiadają zwroty dźwiękonaśladowcze, np.: wrr,wrr,wrr; mniam,mniam,mniam

Pojedziemy na wycieczkę: wrr, wrr, wrr,

wezmę misia i bułeczkę: mniam, mniam, mniam.

Autem szybko wyruszamy: tur, tur, tur,

cały wielki świat zwiedzamy: tup, tup, tup.

Tak się kręci kierownica: brum, brum, brum,

a tak światem się zachwycam: ach, ach, ach.

Wycieraczki tak mrugają: i, i, i,

a tak w radiu jazz śpiewają: daba, daba, daba, dam.

A gdy wszystko już zwiedzimy,

to do domu powrócimy.

Posiedzimy chwilę w kątku

i zaczniemy od początku.

Pojedziemy na wycieczkę …

Karta pracy, cz. 3, nr 43.

Dzieci:

− oglądają zdjęcia,

− odczytują podpisy z rodzicem. (R.. czyta wyrazy, a dzieci mówią nazwy zdjęć),

− mówią, które z tych miejsc chciałyby odwiedzić,

− rysują budynki po śladach

ZABAWA „NA WYCIECZKĘ”

Potrzebne: nagrania z odgłosami (miasto, wieś, góry, morze, las).

Rodzic odtwarza jedno z dźwięków, po czym pyta czy wie dziecko dokąd dojechali, np.: dźwięk morza. Jeśli dziecko odgadnie, że jest to dźwięk morza, na mapie dużą czerwoną kropką z papieru, zaznacza gdzie jest morze. Zwracamy uwagę na cechy charakterystyczne dla danego miejsca np. latarnia morska. Opowiadamy różne ciekawostki dotyczące danego miejsca.

Podobnie postępujemy z kolejnymi miejscami: góry, las, wieś-agroturystyka, miasto-Toruń, Warszawa.

ZABAWA TWORZYWEM PRZYRODNICZYM – LUKROWANE PIERNICZKI.

R. rysuje patykiem na ziemi kształty pierniczków. Dzieci odgadują, co przedstawiają kształty,

a następnie ozdabiają pierniczki znalezionym tworzywem przyrodniczym, np.: małymi kamykami, suchymi trawkami. Na koniec lukrują pierniczki – posypią rysunki suchym piaskiem.

Uwaga: jeśli nie mamy możliwości wykonania tej zabawy na świeżym powietrzu, możemy przenieść ją na kartki. Na kartkach rysujemy pierniczki ozdabiamy je różnymi fakturami, dostępnymi w domu (guziki, ziarna grochu, kaszy, plastelina,itp. )

W naszej miejscowości , jest takie miejsce , które warto odwiedzać,

a jest to  ….......    Jeśli chcecie się dowiedzieć

proszę Rodzica o przeczytanie i pomoc w rozwiązaniu zagadki .

Oto zagadka książkowa!
Dziesięć liter ma to słowo,
a na końcu jest w nim „teka”.
Książka tam na Ciebie czeka,
coraz inna, coraz nowa. ( biblioteka)

Co to za miejsce ? Proszę obejrzyjcie program  Biblioteka dla Malucha . Oto link :

https://www.youtube.com/watch?v=kdxj6s3scJY 

Posłuchajcie również bajki W bibliotece  -film

Czyta ją mama, czyta i tata

Często w obrazki jest bogata.

Dużo liter na każdej stronie,

Są historie o królu na tronie.

Są też wiersze rymowane,

Najlepiej, gdy przez babcię czytane. (książka)

Warto posłuchać jednej z nich Kicia Kocia w Bibliotece . Oto link do opowiadania:  https://www.youtube.com/watch?v=-Jwsj0jappI 

ZABAWA RELAKSUJĄCA -  PAPIERNIA

Dziecko kładzie się na brzuchu, a rodzic/ rodzeństwo wykonuje na nim prosty masaż zgodnie z treścią wiersza. Po chwili może nastąpić zamiana.

Wczesnym rankiem idź do lasu,

( Dziecko palcami wskazującymi na przemian „spa¬ceruje” po plecach rodziców/ rodzeństwa).

drwal tam drzewa tnie. 

( Krawędzią dłoni dziecko delikatnie kreśli linię w poprzek pleców) .

Potem wielką ciężarówką do papierni jadą pnie. ( Pięść jednej dłoni przesuwa wzdłuż pleców) .

Duży kawał drewna weź i długo nie czekaj,       ( Dziecko chwyta rodzica za ramiona) .

na drobne kawałki porządnie go posiekaj. 

( Krawędziami obu dłoni delikatnie stuka po plecach – od góry do dołu i od dołu do góry).

Dodaj barwnik, jaki chcesz, jeszcze klej i woda, 

( Delikatnie dotyka szyi, a następnie jedne¬go i drugiego ucha ).

w wielkiej kadzi to wymieszaj i masa gotowa. 

( Palcem wskazującym kreśli koła na plecach rodziców).

Teraz trudne jest zadanie, lecz się nie poddawaj,  na podłużnych sitach tę masę rozkładaj. 

( Palcami obydwu dłoni przesuwa po plecach od góry do dołu) .

Dużo cierpliwości teraz potrzebujesz, masa schnie, a ty ją dzielnie po trochu wałkujesz. 

( Całą powierzchnią obu dłoni gładzi plecy od góry do dołu).

Kiedy papier już gotowy, zwiń go w wielkie bele, taki papier co dzień ma zastosowań wiele.  

( Dziecko turla rodziców/ rodzeństwo po dywanie) .

Proponuje wykonanie karty pracy :

http://chomikuj.pl/grazia12/Bajki+-+karty+pracy/5,1348944198.JPG

Zachęcam Was do obejrzenia bajki „ Czerwony Kapturek ” https://www.youtube.com/watch?v=xZ62_lzvMO4

                                                                                                                           Udanej zabawy .

Linki do kolorowanek 

Urszula Gryga , Dorota Potoczna

GIS wydał szczegółowe wytyczne przeciwepidemiczne dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkole podstawowej i innych form wychowania przedszkolnego oraz instytucji opieki nad dziećmi w wieku do lat 3.

NAJPIĘKNIEJSZE MIEJSCE ŚWIATA

Herb naszej miejscowości – wydzieranka z papieru kolorowego.

Oglądanie herbu Tychowa.                                                                                                 

Wyjaśnianie znaczenia herbu. Zwrócenie uwagi dziecka na to z jakich elementów składa się herb. Wyjaśnienie, co one oznaczają. Dziecko wodzi palcem po rysunku herbu w prawą i w lewą stronę.

Zabawa Który z kolei?  Posługiwanie się liczebnikami porządkowymi.                                                                                                 

 Herby różnych miast, w tym herb miejscowości. Rodzic układa w szeregu herby różnych miast, pośród nich jest herb Tychowa. Zadaniem dziecka  jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: Który z kolei jest herb naszej miejscowości - Tychowa? Za każdym razem w inny sposób układamy szereg z herbów.

(herb Tychowa, Białogardu, Koszalina, Szczecina, Warszawy, Połczyna Zdroju)

Ćwiczenie spostrzegawczości Odszukaj symbole.                                                                             

Herby różnych miast, w tym herb Tychowa. Zadaniem dziecka jest rozpoznanie i wskazanie herbu, z którego pochodzi symbol, element wymieniony przez rodzica. Np. Pokaż, na którym herbie lub na których herbach jest korona, kolor zielony, itp.

Wykonanie pracy plastycznej – karta pracy, cz. 4, s. 24.                                               

Dla dziecka: papier kolorowy, klej, kredki.

Oglądanie herbów różnych miast. Rysowanie herbu Tychowa albo wymyślenie herbu miejscowości w której mieszka dziecko.

Samodzielne działanie dziecka: rysowanie wnętrza herbu, wydzieranie z papieru w odpowiednich kolorach małych kawałeczków, naklejanie ich na konturach herbu.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Góra – dół.                                                          

Dla dziecka rulon z gazety. Dzieci staje w wyznaczonej części ogrodu lub pokoju. Przed siebie wyciągają ręce trzymając za końce rulon z gazety. Na hasło: Dół – dziecko wykonuje przysiad i wytrzymuje tak, aż do hasła: Góra, kiedy wraca do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

Zabawa rozwijająca świadomość własnego ciała oraz przekładanie wrażeń dotykowych na ruch – Zabawy plecami.                                                                                       

Nagranie dowolnej muzyki, dla dziecka: karta papieru, arkusz papieru pakowego, kredki.

https://www.youtube.com/watch?v=4cNbggnMMpo

Powitanie – dziecko siedzi z zamkniętymi oczami, pochylone do przodu.                                     

Rodzic  głaszcze je po plecach i budzi.                                                                                     

Budzimy nasze ciało – dziecko opukuje, masuje  części ciała pokazywane przez rodzica i głośno je nazywa.                                                                                          

Polecenia – dziecko porusza się swobodnie po pokoju. Na komendę rodzica kładzie się: na plecach, na brzuchu, na boku; opiera się na łokciach.                                                    

Zabawy w parach – dziecko siada z rodzicem na podłodze. W rytm wolnej muzyki głaszcze, opukuje, masuje plecy rodzica. Po kilku chwilach następuje zmiana.                                                                                                                                          

Odtwarzajmy rysunki – dziecko rysuje na plecach rodzica różne, proste formy, np.: linię prostą, koło, jakiś zygzak, trójkąt, spiralę, a rodzic próbuje odtworzyć te rysunki na papierze. Potem następuje zamiana ról.                                                                           

Przenosimy dotyk na papier – siadamy jedno za drugim, wokół rozwiniętego papieru pakowego. Podczas odtwarzania nagrania spokojnej muzyki  osoba, która siedzi z tyłu  ilustruje obiema rękami na plecach partnera melodię przez: poklepywanie, pocieranie, opukiwanie w różnych kierunkach. Osoba siedząca z przodu przenosi te rytmiczne znaki jako swoje odczucie, rysując kredką na papierze. Po chwili następuje zmiana ról.

Wykonanie papierowych serwetek.                                                                                          

Obrazki, zdjęcia, oryginalne serwetki, dla dziecka: kartki z kolorowego papieru, nożyczki.                                                                                                                                         

Pokaz sposobu składania papieru kolorowego i wycinania poszczególnych elementów.                                                                                                                                               

Oglądanie powstałych serwetek, zwrócenie uwagi na symetryczność wzorów powstałą, dzięki odpowiedniemu złożeniu papieru.                                                                         

Karta pracy, cz. 4, s. 24 (ciąg dalszy).                                                                             

Rysowanie po śladzie drogi Ady i taty do domu.

 Karta pracy, cz. 4, s. 23.

Dziecko czyta z rodzicem  (lub samodzielnie) nazwy miejscowości. Następnie rysuje znak + pod napisami miasto lub wioska, jeżeli dane zdjęcie przedstawia elementy miasta lub wsi. Dziecko

kolorują rysunki.

Zabawa Domino ruchowe.

Dziecko pokazuje dowolny ruch, np. klaśnięcie w dłonie. Rodzic, powtarza ruch i dodaje własny. W ten sposób bawimy się tak długo aż ktoś popełni błąd.  Zabawę możemy powtarzać wymyślając różne ruchy i gesty.

Ćwiczenie intonacji wypowiedzi – powtarzanie za rodzicem zdania Moja miejscowość w formie  oznajmującej, a potem pytającej.

Zachęcamy do  wspólnych  zabaw rytmicznych z Filharmonią im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie. Odcinek, uwielbianych przez najmłodszych warsztatów, poświęcony będzie Ludwigowi van Beethovenowi, który w tym roku obchodzi 250 urodziny.

Raniutto Online odc. 3 - Beethoven - wielki solenizant

Do odcinka „Beethoven – wielki solenizant” potrzebne będą:
- kartka papieru i kolorowe kredki;
- materiałowe chusteczki.

https://www.facebook.com/watch/?v=4275914172422370

Zabawa Jestem Polakiem – rozwijająca zdolność improwizacji muzycznych.

Nagranie piosenki Najpiękniejsze miejsce świata, bębenek.

W rytmie nagrania piosenki dziecko maszeruje w określonym kierunku. Mocne uderzenie w bębenek i przerwa w muzyce oznaczają zatrzymanie się. Rodzic zwraca się do dziecka śpiewając: Jestem Polakiem, ponieważ…. Dziecko kończy zdanie śpiewając.

Inna wersja zabawy:

Zdanie: Jestem Polakiem ponieważ…, można zastąpić innym zdaniem, np.: Mieszkam w…,

Bardzo lubię swoje miasto, ponieważ…

Zabawa Kolorowe obręcze – rozwijająca koordynację słuchowo-ruchową. Nagranie dowolnej muzyki, tamburyn lub grzechotka własnoręcznie wykonana, piłkę lub chustkę.

Dziecko maszeruje w rytm nagrania muzyki. Na sygnał dziecko zatrzymuje się . Wykonują ruchy:

− jedno uderzenie w tamburyn – unosi piłkę w górę, przechodzą do lekkiego rozkroku, pozostaje przez chwilę w bezruchu, powoli wraca do pozycji wyjściowej i odkłada piłkę na podłogę,

− dwa uderzenia w tamburyn – przechodzi do przysiadu. Rodzic wydobywa z instrumentu dźwięki o różnym natężeniu (cicho, coraz głośniej, głośno, coraz ciszej, cicho), dziecko powoli unosi piłkę nad głowę, wykonuje obrót wokół siebie, po czym powoli ją opuszcza z równoczesnymi obrotem, przechodzi do przysiadu, odkłada przybór,

− trzy uderzenia w tamburyn – unosi piłkę nad głowę, przechodzi do rozkroku, wykonuje skłon w lewą stronę, następnie w prawą stronę – skłony wykonuje w tempie wolnym i umiarkowanym.

Utrwalanie zwrotki i refrenu piosenki Najpiękniejsze miejsce świata

NA  WSI  I  W  MIEŚCIE

Proszę zaśpiewajcie piosenkę „ Tutaj mieszkam ”.  

Wycinanie obrazków z gazet i czasopism. Dzieci przeglądają zgromadzone przez R. gazety i czasopisma. Zwracają uwagę na zdjęcia. Dowiadują się, co jest na nich przedstawione (np. instytucje użyteczności publicznej, miejsca i osoby). Swobodnie wypowiadają się na temat zdjęć. Następnie wycinają zdjęcia przedstawiające miasto i wieś. Grupują i wkładają do kopert.

Oglądanie zdjęć przedstawiających krajobraz wiejski i krajobraz miejski.

2 duże zdjęcia przedstawiające krajobraz wiejski i krajobraz miejski,

2 białe kartki z naciętymi oknami – dużymi i małymi, w kształcie figur geometrycznych.

R.. układa przed dziećmi zdjęcia przedstawiające krajobraz miejski i krajobraz wiejski.

Zakrywa zdjęcia białą kartką, w której wcześniej naciął różnej wielkości okienka w kształcie figur geometrycznych.

Dziecko wskazuje figurę, którą chciałoby, aby R. odsłonił. Z pomocą R. nazywa figurę i określa jej wielkość. Odgaduje, czy na obrazku przedstawione jest miasto, czy wieś. Po odsłonięciu wszystkich okienek R. zdejmuje kartki.

Rozwiązywanie zagadek słuchowych .

Proszę, aby Rodzic włączył nagranie pojazdów , dziecko ma za zadanie odgadnąć usłyszany dźwięk .  

 https://www.youtube.com/watch?v=Ahp8oBOvu2M  

Posłuchajcie również dźwięków  miasta :  https://www.youtube.com/watch?v=AhWoSnbGbPE

Ekspresja słowna. Figurka krowy lub innego zwierzęcia , samochodzik.

Rodzic pokazuje  figurkę ,  dzieci  mówią, co kojarzy im się ze wsią , jeśli Rodzic pokaże samochód   mówią, co kojarzy im się z miastem.

Zabawa dydaktyczna Co jest na wsi? Co jest w mieście?

Obrazki wycięte wcześniej . Koperta w której znajdują się obrazki przedstawiające elementy charakterystyczne dla wsi, np.: traktor, pole....., 

- a w drugiej dla miasta, np.: wieżowiec, zoo, tramwaj; kartoniki, klej, napisy: wioska, miasto.

Dzieci nazywają obrazki , dzieląc ich nazwy na sylaby , z wyklaskiwaniem : po – le ... 

Zabawa oddechowa  Piórka. 

Kładziemy piórka na różnych przedmiotach w domu i zdmuchujemy je z nich: z kanapy, z fotela, z szafki, ze stołu. Możemy też wykorzystać części ciała: dłoń, ramię, własną stopę… albo części ciała Mamy lub Taty! Wiele śmiechu gwarantowane!

Karta pracy, cz. 2, nr 42.

Dzieci: 

− kolorują ramki zdjęć przedstawiających to, co kojarzy się z wsią, na zielono, a ramki zdjęć przedstawiających to, co kojarzy się z miastem, na niebiesko,

− kończą rysować autobusy według wzoru,

− kolorują rysunki.

 Wykonanie makiety . Wyprawka, karta A.

obrazki wykorzystywane wcześniej , kartka z bloku technicznego zielona i niebieska , klej, kredki,  domy zbudowane z klocków.

Dzieci:

− wypychają z karty pracy stajnię, 2 konie, blok, traktor, auto, skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną,

− ustawiają odpowiednio na planszy niebieskiej elementy związane z miastem, na planszy zielonej - związane ze wsią,

 − doklejają na odpowiednich planszach obrazki wykorzystywane w zajęciach, 

− kredkami dorysowują np. drogi, słońce, chmury, drzewa, − na koniec układają na makietach inne elementy, np.; domy zbudowane z klocków.

Posłuchajcie piosenki  Bo na wsi​​​​​​​

Zabawa ruchowa Idziemy, stoimy.

Dzieci biegają .Na zawołanie R.: Idziemy, zatrzymują się, po czym spacerują powoli po pokoju. Na zawołanie: Stoimy, zatrzymują się i stoją w bezruchu. Dziecko, które się poruszy, kuca i pozostaje w takiej pozycji do wydania przez R. kolejnego polecenia.

Zabawa ruchowa Raz dwa trzy https://www.youtube.com/watch?v=FBM-o-jqsLg

Masażyk relaksacyjny

Tu płynie rzeczka, (masujemy wzdłuż kręgosłupa)
Tędy przeszła pani na szpileczkach, (kroczymy palcami po plecach)
Tu stąpały słonie, (kroczymy po plecach płaskimi dłońmi)
I biegały konie, (stukamy po plecach piąstkami)
Wtem przemknęła szczypaweczka, (szybko kroczymy palcami po plecach)
Zaświeciły dwa słoneczka, (rysujemy na plecach dwa koła)
Spadł drobniutki deszczyk, (stukamy po plecach opuszkami palców)
Przeszedł dreszczyk (łaskoczemy po szyi).

ZABAWA RUCHOWA „PODSKOCZ, KLAŚNIJ”

Rodzic układa  prosty rytm z kolorowych papierowych domów , np. rząd

Wysokich bloków i pokazuje je kolejno, a dzieci klaszczą na każdy blok. Układa rząd domków , pokazuje je kolejno, a dzieci podskakują na każdy wskazany domek. Układa

rytm: dom, blok, dom, blok, dom, blok i wskazuje na kolejne budynki, mówi: klaśnij, podskocz, klaśnij, podskocz…

Zabawa ruchowa „CHODZENIE”

Rodzic  recytuje kolejne zwrotki wiersza, a dzieci ilustrują ruchem sposób poruszania

się bohaterów wiersza:

Sunie wąż, sunie.

Chodzić nie umie.

Bo choćby chciał, to nie ma nóg.                  – czołganie się na brzuchu

Za to stonoga

na swych stu nogach

w ziemi zbudować chce, ze sto dróg.            – chodzenie na stopach i dłoniach

Na jednej nodze

sunie po drodze

ślimak z chałupką swoją na plecach.            – podskoki na jednej nodze

Rak jak to rak

chodzić chce wspak.

I swoją modę wszystkim poleca.                   – chodzenie do tyłu

A ja powiem wam,

że dwie nogi mam!

Bo każdy ma tyle nóg

by bez kłopotu ruszać się mógł!                    – podskoki z nogi na nogę

 (B. Szelągowska)

GDZIE TY MIESZKASZ?

Zabawa polega na opowiadaniu tego kto gdzie mieszka. Wykorzystując obrazek miasto/wieś. Zabawa polega na tym by opowiedzieć o tym gdzie się mieszka w mieście czy na wsi? Co charakterystycznego jest dla miasta/wsi.  Rodzic może zacząć zabawę by posłużyć za przykład. Jednocześnie rodzic może zadawać pomagające naprowadzające pytania np.:

• Czy twój dom jest na wsi czy w mieście?
• Czy twoja miejscowość jest duża czy mała?
• Jakie domy można spotkać na wsi/w mieście?
• Jakie zwierzęta mona spotkać?
• Czy dużo jest pojazdów?
• Czy jest głośno czy cicho?
• Co najbardziej lubisz w miejscu w którym mieszkasz?

    Miłej zabawy

Dorota Potoczna,Gryga Urszula

Ćwiczenia rąk - Rytmika u węża Patryka

Zabawa ruchowa Rowerek

Zachęcam do obejrzenia bajki „ Mysz z miasta i mysz ze wsi ”              

 Moje najbliższe otoczenie.

Burza mózgów: W mojej miejscowości. Rodzic prosi, aby dziecko/dzieci dokończyły zdanie: W mojej miejscowości... Jeśli jest to za trudne, można zdanie rozwinąć, np. W mojej miejscowości lubię/nie lubię...

Układanie puzzli przedstawiających dane miasto/daną wieś. Obrazek przedstawiający miasto/wieś, w którym/w której mieszkają dzieci (pocięty na 3–4 części oraz w całości na wzór). Dzieci, patrząc na wzór, próbują ułożyć widok miasta/wsi, w którym/w której mieszkają.

 Zabawa matematyczna Co najpierw? Co później? Rodzic prosi, aby dzieci spojrzały na to, co robi. Może to być np. podejście do kącika lalek i wożenie lalki wózkiem, otworzenie książki i udawanie, że się ją czyta. Zadaniem dzieci jest określenie, co było wcześniej, a co później. Rodzic może opisywać swoje działania.

Słuchanie wiersza L. J. Kerna Nasze podwórko.

Nasze podwórko to miejsce,

które najlepiej znamy.

Wszyscy,

bez żadnych wyjątków,

takie podwórko mamy!

 Nasze podwórko to teren

najbardziej nam bliski na ziemi.

W zimie śnieg na podwórku leży,

 a w lecie się trawa zieleni.

 Gdy słońce świeci na niebie,

 wesołe jest nasze podwórko,

smutnieje zaś, gdy się zjawi

pan deszcz

z ponurą córką chmurką.

Czasami z naszego podwórka,

na którym się co dzień bawimy,

 widać wieże kopalni

lub wielkiej huty kominy.

I czy to będzie w Gliwicach,

 w Toruniu,

w Łomży,

czy w Krośnie,

gdy spojrzysz na nasze podwórko,

 to stwierdzisz, że ono rośnie!

Bo naszym podwórkiem nie jest

to tylko, co jest blisko,

ale i traktor w polu,

i stadion,

 i lotnisko,

 i jakiś stary zamek,

 i lasy na pagórkach,

i Wisła, która płynie

 środkiem Naszego Podwórka.

 Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu

. − Co to jest nasze podwórko?

− Czy naszym podwórkiem można nazwać plac zabaw w przedszkolu albo teren wokół przedszkola?

 − Jak myślicie, kiedy podwórko się cieszy, a kiedy smuci?

 − Co widać z naszego podwórka w przedszkolu, a co z wasz

Zabawa językowa Symbole mojej miejscowości (lub gminy). Obrazek z herbem miejscowości lub gminy, gdzie mieści się przedszkole i/lub inne symbole (np.: flaga, maskotka miasta). N. prezentuje obrazek z herbem i pyta dzieci, czy wiedzą, co on przedstawia. Następnie prosi, aby to opisały i powiedziały, dlaczego to znajduje się w herbie. Jest to dobry czas, aby przedstawić miejscowe legendy, przekazy ludowe itp

Zabawa językowa Co widzisz wokół siebie? Rodzic prosi, aby dzieci usiadły w różnych miejscach sali, rozejrzały się wokół siebie i powiedziały, co widzą. Zadanie można utrudnić, jeśli powiemy np. Co widzisz, kiedy spojrzysz w górę, w dół itp.?

Zabawa ruchowa Podaj do mnie. Piłka. Rodzic prosi, aby dziecko/dzieci stanęły naprzeciwko siebie. Następnie podają sobie piłkę w wybrany sposób, np. kopiąc lekko nogą lub rzucając.

Quiz dydaktyczny Moja miejscowość/mój region. Dzieci potwierdzają prawdziwość zdań/informacji przez głośne wypowiedzenie słowa Tak, a nieprawdę poprzez głośne wypowiedzenie słowa Nie. Rodzic modyfikuje zdania zgodnie z zamieszkiwanym przez dzieci regionem/zamieszkiwaną miejscowością.

Np. Zamieszczone informacje dotyczą Warszawy. Jednym z teatrów w naszym mieście jest Teatr Narodowy. Rzeka, która przepływa przez nasze miasto, to Warta. Osoba, która rządzi naszym miastem, to prezydent. Symbolem naszego miasta jest Syrenka.

Rytzmizowanie tekstu: Moja okolica mnie zachwyca!

Dzieci powtarzają za rodzicem tekst : „Moja okolica mnie zachwyca”, następnie wyklaskują w prostym rytmie, wytupują, uderzają dłońmi w kolana i o podłogę.

Wzory grafomotoryczne z liniami: prostymi, ukośnymi i falistymi. Wzory grafomotoryczne z liniami: prostymi, ukośnymi i falistymi, ołówki. Dzieci wykonują pracę starannie i dokładnie. 

Małgorzata  Łopińska - Kubiczek, Aleksandra Ciesielska

Żłobek, przedszkole gminne i oddziały przedszkolne w Gminie Tychowo
 nie zostaną otwarte 6 maja 2020 r.

UZASADNIENIE:

Placówki, o których mowa powyżej są szczególną formą opieki nad najmłodszymi dziećmi w systemie wychowania i oświaty. Utrzymanie wśród tak małych dzieci narzuconych przez GIS i MZ reżimów sanitarnych w postaci ograniczenia kontaktu bezpośredniego z dziećmi jest niemożliwe. Zorganizowanie w warunkach trwającej epidemii odpowiedniej, bezpiecznej formy wydawania i spożywania posiłków, a także właściwej formy zabawy, spacerów i leżakowania oraz dowozu dzieci do i z placówek jest prawie niemożliwe.

Bardzo ważnym aspektem koniecznym do właściwej działalności tego typu placówek, jest zabezpieczenie zwiększonej ilości kadry pedagogicznej oraz pracowników obsługi. Zapewnienie warunków pracy zgodnych z kodeksem pracy i sprzętu ochronny osobistej nie gwarantuje w czasie epidemii właściwej działalności placówek. Sugerowana zasada zmniejszenia liczebności dzieci do 10 osób w grupie oraz utrzymanie zasady jednego opiekuna na grupę, spowoduje w krótkim czasie zwiększone zapotrzebowanie na kadrę. Może to doprowadzić do paraliżu placówek i konieczność ponownego ich zamknięcia.

Niezależnie od powyższej decyzji od 30 kwietnia 2020 r. dyrektorzy placówek oświatowych prowadzą przygotowania techniczne, sanitarne, kadrowe oraz lokalowe ukierunkowane na uruchomienie żłobka, przedszkola i oddziałów przedszkolnych
w Gminie Tychowo.

O terminie otwarcia placówek zostaniecie Państwo poinformowani z trzydniowym wyprzedzeniem.

Burmistrz Tychowa

Robert Falana

1. Zabawa relaksacyjna przy muzyce.

Siadamy z dzieckiem na dywanie. Dziecko opiera się o nas, my je obejmujemy, przytulamy i włączamy cicho muzykę. Wsłuchujemy się w dźwięki i odgłosy. W trakcie słuchania możemy się np. lekko  kołysać, głaskać dziecko.

 https://www.youtube.com/watch?v=kXazHHn8QYw

Po wyciszeniu przystępujemy do kolejnych zabaw.

2. Ćwiczenie sprawności manualnej  - Niespodzianka

Potrzebne będą pudełka, pojemniki różnej wielkości z zakrętkami (np. po kremach, po cacao, itp.) oraz drobne zabawki np. z Kinder jajek.

Zabawa polega na tym, że dziecko odkręca i otwiera pojemniki, w których ukryta jest jakaś niespodzianka. Następnie samo chowa zabawki do pudełek i zakręca czy zamyka  pojemniki.

3. Usprawnianie samoobsługi – Już potrafię

Dajemy dziecku jakieś ubrania z zamkiem błyskawicznym(najlepiej kurtki, bluzy) i na guziki (koszula, sweterek)

-  Dziecko rozpina i zapina zamek błyskawiczny np. od swojej kurtki czy innego ubrania.

-  Dziecko rozpina i zapina guziki.

4. Ćwiczenie koordynacji wzrokowo ruchowej oraz motoryki małej –Zakrętkowe wyścigi i inne zabawy.

Potrzebne będą kolorowe zakrętki do butelek różnej wielkości.

Pokazujemy dziecku jak przemieszczać zakrętki po stole, pstrykając w nie palcem wskazującym i kciukiem. Można też popychać je samym palcem wskazującym lub jedną stroną kciuka. Wszystkie metody są dozwolone.

- Ustawiamy kapsle np. na podłodze czy na brzegu stołu i pstrykając popychamy je na koniec, który dotrze  pierwszy.

-  Ustawiamy  przed dzieckiem dwa przedmioty np. dwa kubki, w niewielkiej odległości od siebie będą  służyć za bramkę. Zabawa polega na strzeleniu przez dziecko gola - pstrykając zakrętką. Stopniowo zmniejszamy odległość między „słupkami” bramki, żeby utrudnić dziecku zadanie.

-  Układamy zakrętki w linii. Niech dziecko spróbuje pstryknąć palcami w każdą zakrętkę  i w ten sposób zmienić ich położenie.

-  Dziecko segreguje zakrętki wg koloru.

-  Dziecko segreguje zakrętki wg wielkości ( na małe i duże)

-  Za każdym razem liczy ile jest w danym kolorze, ile jest małych czy dużych.

5. Dotykowy szlak  -  rozwijanie zmysłu dotyku.

Potrzebne przedmioty - wszystko co mamy w domu na czym można stanąć i dostarczyć zmysłowi dotyku przyjemnych doznań, np.:

• Chodniczki.
• Duże kawałki materiałów: aksamitu, sztruksu, satyny, szyfonu.
• Narzuta z owczej wełny lub sztuczne futro.
• Styropianowa pianka używana do pakowania delikatnych przedmiotów.
• Narzuta, ręczniki frotté.
• Poszewki na poduszki wypełnione dużymi koralikami lub grochem.
• Materac z pianki.
• Duże kawałki folii bąbelkowej.
• Karbowany karton, papier ścierny.
• Pokrowiec na siedzenie w samochodzie zrobiony z drewnianych kuleczek.

Przygotowanie do zabawy:

• Niech dziecko zdejmie obuwie i skarpetki.
• Rozłóż wszystkie przedmioty, tworząc z nich duży okrąg. Najpierw ułóż je blisko siebie. Gdy dziecko po chwili zabawy nabierze trochę pewności, oddal je od siebie, aby mogło stawiać większe kroki i przeskakiwać.

Co może robić dziecko:

• Chodzić, przeskakiwać lub podskakiwać – do przodu, do tyłu i na boki – z jednego podłoża na drugie.
• Położyć się na podłodze i turlać się lub czołgać po szlaku.
• Próbować chodzić bardzo cicho, nawet po folii bąbelkowej.

Dotykanie różnych faktur stopami, dłońmi i całym ciałem wpływa na rozwój świadomości dotykowej. Ocenianie odległości między jednym przedmiotem a drugim wpływa na poprawę uwagi, umiejętności wzrokowo motorycznych oraz  wzrokowo-przestrzennych, a „podróżowanie” z jednego podłoża na drugie angażuje równowagę, ruch, propriocepcję, kinestezję i planowanie motoryczne.

6.  Na zakończenie przypominamy zabawę naśladowczą z piosenką  z ostatnich zajęć:

Dziecko ogląda film z piosenką i naśladuje ruchy skrzata – pokazuje to co skrzat.

                                                                                Miłej zabawy

                                                                         Katarzyna Wiśniewska

Piosenka - Poćwicz tak, jak ja!:​​​​​​​

Miejsca, które znam.

Karta pracy, cz. 4, s. 21.

Dziecko rysuje po śladach. Określa, który rysunek kojarzy się z bliskim  otoczeniem.

Rozmowa na temat miejsc w swojej miejscowości, które należy odwiedzić.

Pocięte zdjęcia/widokówki przedstawiające charakterystyczne punkty w miejscowości dziecka – w Tychowie. (jeśli nie mamy widokówek możemy je wydrukować i pociąć lub wykorzystać zdjęcia przedstawiające Tychowo zamieszczone wczoraj). Układanie pociętych zdjęć/widokówek przedstawiających charakterystyczne punkty w miejscowości,  określanie, co przedstawiają. Dziecko opowiada o innych miejscach, które zna, odwiedza z rodzicami. Dziecko wypowiadają się na temat swojego miejsca zamieszkania.                                              

 − Z czego znany jest nasz region?                                                                                                                     

 − Co jest najbardziej charakterystyczne w naszej miejscowości?                                                   

− Co się wam najbardziej podoba?                                                                                              

− Czego chcielibyście się dowiedzieć o swoim regionie?

Utrwalanie refrenu piosenki Najpiękniejsze miejsce świata  (słowa zamieszczone wczoraj)

Nauka pierwszej zwrotki piosenki. Dzieci powtarza za rodzicem kolejne fragmenty utworu, naprzemiennie: głośno, cicho. Utrwalanie refrenu poprzez jego śpiewanie coraz głośniej, następnie coraz ciszej. Słuchanie kolejnych zwrotek. Rozmowa na temat zawartych w nich treści.

Zabawy z kostkami (ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu)

Potrzebujemy: dwie kostki, którym zaklejamy sześć kropek, puste pole będzie liczone jako zero. 

Jeśli nie mamy dwóch kostek możemy  je wydrukować i skleić lub przygotować karty z odpowiednią liczbą oczek i postępować jak wyżej losując karty.

Dodawanie z użyciem kostek

Dziecko rzuca kolejno dwiema kostkami. Po wyrzuceniu liczy oczka na jednej kostce i na drugiej. Mówi np. 4 i 3 następnie liczy ile to jest razem przeliczając oczka na obydwu kostkach. Mówi 4 i 3 to razem 7 lub 4 dodać 3 to 7.

Odejmowanie z użyciem kostek

Potrzebujemy: dwie kostki, na jednej mamy oczka bez zmian a na drugiej naklejamy karteczki tak, aby było sześć, siedem, osiem, dziewięć i dziesięć.

Dziecko kolejno rzuca kostkami. Najpierw tą z większą liczbą oczek, a potem tą drugą. Liczy oczka wyrzucone na pierwszej, a potem – na drugiej kostce. Od liczby kropek z pierwszej kostki odejmuje liczbę kropek z drugiej kostki. Mówi np. 10 odjąć 6 to 4. Możemy pomagać dziecku zakrywając odpowiednią liczbę oczek.

Zabawa ruchowa Z domu do domu.

Dziecko stoi w szarfie czyli  kółku ułożonym ze wstążki – domku  rozłożonym na podłodze. Kiedy usłyszy hasło: Z domu! wybiega z domku i biega po pokoju. Hasło: Do domu! jest sygnałem do jak najszybszego powrotu do swojego domku – szarfy.

 Ćwiczenia gimnastyczne

Dla dziecka plastikowa butelka.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Posłuszne kręgle.

Dziecko porusza się swobodnie po pokoju, trzymając butelkę  w ręce. Na mocne uderzenie w bębenek  (określony sygnał rodzica )zatrzymują się i manipulują butelką: podają ją sobie z jednej ręki do drugiej, z przodu, za plecami, pod kolanami; podrzucają i łapią.

• Ćwiczenie mięśni brzucha Jak najdalej w przód.

Dziecko w siadzie prostym, butelkę trzyma w obu rękach. Wykonując skłon tułowia w przód, sięga rękami jak najdalej w kierunku stóp (kolana proste).

• Skręty Na prawo, na lewo.

Dziecko w siadzie skrzyżnym, trzyma butelkę na głowie, przytrzymując ją rękami, łokcie ma na zewnątrz. Wykonuje skręty tułowia w prawo i w lewo; co pewien czas wykonuje kilka rzutów i chwytów kręglami.

• Skrętoskłony Witamy stopy.

Dziecko w siadzie rozkrocznym, butelkę trzyma oburącz w górze; wykonuje skrętoskłon do lewej stopy – przywitanie jej (podczas ćwiczenia dziecko stara się nie zginać kolan, kręgle trzyma obiema rękami).

• Ćwiczenie mięśni grzbietu Oglądamy butelkę.

Dziecko leży na brzuchu, trzyma butelkę w obu rękach przed twarzą. Unosi głowę, prostuje ręce; ogląda butelkę, wytrzymuje przez chwilę. Potem powrót do leżenia – odpoczynek.

• Ćwiczenie mięśni brzucha Spotkanie.

Dziecko leży na plecach, trzyma butelkę w obu rękach wyciągniętych za głową. Jednocześnie wznosi obie ręce i nogi – dąży do spotkania nóg z butelką; potem powraca do pozycji wyjściowej.

• Ćwiczenie mięśni grzbietu i brzucha Z nóg do rąk.

Dziecko leży na plecach, butelkę trzyma pomiędzy stopami. Przekazuje butelkę do rąk za głową i powraca do siadu. Ponownie wkłada butelkę pomiędzy stopy i od nowa wykonuje ćwiczenie.

• Bieg Postaw butelkę.

Dziecko biega z butelką w różnych kierunkach przy wybranej muzyce. Podczas przerwy w grze stawia butelkę na podłodze tak, aby się nie przewróciła.

• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu Sprytne stopy.

Dziecko w siadzie prostym podpartym, butelkę ma pomiędzy stopami (pionowo). Krąży obunóż w prawo i w lewo.

− Wałkuje butelkę raz jedną, raz drugą stopą.

− W siadzie podpartym – chwyta stopami butelkę i podnosi ją do góry.

Życzę miłej zabawy, zachęcam też rodziców.

Słuchanie legendy charakterystycznej dla danej miejscowości.
"Wielki głaz z Tychowa i Borzysławia

W Tychowie,na południowy-wschód od Białogardu, jest ogromny kamień, którego większa część jest głęboko w ziemi. Pomimo tego jest on i tak na dziewięć stóp wysoki. Na górze jest płaski i pochylony pod kątem w kierunku północno- zachodnim. Jest tak duży, że trzeba zrobić pięćdziesiąt cztery kroki jeśli chcesz przejść wokół niego. Woźnice twierdzą, że można na nim zawrócić wozem zaprzężonym w cztery konie. Kolejny duży kamień był dawniej we wsi Borzysław nieopodal Tychowa. Mówi się ,że dwa kamienie diabeł rzucił z daleka. A było to tak:

Żyli w Tychowie mężczyźni,którzy chcieli zawrzeć pakt z diabłem. Spotkali się z nim. Diabeł obiecał im dużo pieniędzy i towarów. Aby go podpisać muszą się z nim spotkać niedaleko Sadkowa w odległości 3/4 od Tychowa na jednym z dużych kamieni leżących w polu. Gdy przyszła wyznaczona noc mężczyzn ogarnął strach i obawa,że jest to wielki grzech,który popełniają przeciwko Bogu. Poprosili pastora do siebie i zwierzyli mu się ze swojej niedoli i poprosili go,aby zamiast nich spotkał się z diabłem i powiedział,że nie podpiszą cyrografu. Pastor był pobożnym i mądrym człowiek i mocno przejął się sprawą. Przeżegnał się i zmówił modlitwę do Boga...,powiedział,że może pomóc i udał w się drogę do kamienia wyznaczonego na spotkanie. Mężczyźni mieli czekać na niego w Tychowie. Duchowny miał na początku plan,aby przeciwstawić się złu i wygnać diabła z okolicy. Gdy został sam to ogarnął go strach i zdał sobie sprawę,że najlepiej byłoby się schować bo diabeł zna wiele sztuczek i jest sprytniejszy od niego. Jednak nie zrobił tego. Zatrzymał diabła. Czas mijał i w Sadkowie zaczął piać kogut. Diabeł spojrzał ze złością na pastora i oskarżył mężczyzn,że chcieli oszukać. Na to duchowny,że zrozumieli swój błąd i nie chcą z diabłem paktować. Diabeł rozejrzał się z dzikością dookoła,wściekły chwycił kamień na którym stał i rzucił nim w powietrze,aby trafić mężczyzn w Tychowie. Złość i furia spowodowały,że rzucił nim tak niezdarnie,że kamień rozpadł się na dwie części. Jedna część wbiła się w ziemię obok Borzysławia ,kilometr od Sadkowa,a większy kawałek spadł ćwierć mili dalej,w Tychowie

Część kamienia,która wylądowała obok Borzysławia, została połupana i zużyta przez rolnika na budowę stodoły. Dużą dziurę po kamieniu z Sadkowa można zobaczyć za starym cmentarzem niemieckim. Niemcy nazywali ją "Fundelkuhle".

− Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat legendy – wyjaśnia niezrozumiałe pojęcia i zwroty.

− Dziecko wypowiada się na temat treści utworu.

− Dziecko samodzielnie opowiada legendę.

Dziecko słuchają nagrań zespołów ludowych charakterystycznych dla danego regionu.

Zespół "Dobrowianki i Radość 

N. zwraca uwagę na ich tematykę, występującą tam gwarę, instrumenty ludowe. Następnie dzieci pod kierunkiem rodzica uczą się wybranej przyśpiewki.

Karta pracy, cz. 4, s. 22.

Kolorowanie ramki zdjęcia przypominającego miejscowość dziecka. Kolorowanie rysunku.

ZUMBA KIDS - Electronic Song - Minions

Najpiękniejszy dom.

Zabawa orientacyjno-porządkowa "Duży dom-mały dom"

Dziecko porusza się na palcach w różnych kierunkach w tempie podanym przez rodzica.

Na hasło: mały dom-dz. kuca i układa ręce nad głową w kształcie daszku.

Na hasło: duży dom-  dz. staje na palcach i macha rękami uniesionymi w górze.

Zabawę można powtórzyć kilka razy

Zabawa popularna Maszerują̨ dzieci drogą.

 Dziecko:

Maszerują̨ dzieci drogą,

 maszerują̨ w miejscu,

raz, dwa, trzy!

 wyklaskują̨ rytmicznie,

Lewą nogą, prawą nogą,

 wystawiają̨ do boku lewą nogę̨ i prawą nogę̨,

raz, dwa, trzy!

 wyklaskują̨ rytmicznie

A nad drogą słonko świeci

 wznoszą̨ obie ręce wysoko w górę̨,

i uśmiecha się do dzieci,

 obracają się wokół własnej osi,

raz, dwa, raz, dwa, trzy!

 wyklaskują rytmicznie.

Ćwiczenia oddechowe Idziemy do przedszkola.
Słomka dla dziecka, piłeczka pingpongowa.
Dziecko ma za zadanie przeprowadzić́ piłeczkę̨ wyznaczoną trasą na dywanie (drogą do przedszkola) za pomocą̨ słomki. Rodzic przypomina o prawidłowym torze oddechowym. Dziecko wciąga powietrze nosem, a wypuszcza ustami przez słomkę̨, kierując piłeczką.

Zestaw ćwiczeń́ ruchowych

Chusteczki szyfonowe, nagranie Nad pięknym modrym Dunajem. https://www.youtube.com/watch?v=Oip1FwYLSwk

• Marsz po obwodzie koła ze swobodnym wymachiwaniem chusteczkami.
• Ćwiczenie z elementem rzutu i łapania.

Dzieci dłońmi ściskają̨ mocno chusteczki, a następnie wyrzucają̨ je w górę̨ jak najwyżej i łapią̨.

• Ćwiczenie z krążeniem ramion.

Dzieci stoją w rozkroku, plecy mają proste – łopatki ściągnięte. Trzymając chusteczkę w prawej dłoni, zataczają wyprostowaną ręką duże koło. Następnie przekładają chusteczkę do lewej dłoni i powtarzają ćwiczenie.

• Ćwiczenie z elementem skłonu.
  Dzieci chwytają chusteczki oburącz, unoszą je wysoko nad głową, wykonują skłony do boków, i przodem, do podłogi.
• Ćwiczenie z elementem wymachu rękami.
  Dzieci prawą ręką trzymają chusteczki, lewą opierają na biodrze, plecy mają proste. Następnie wykonują duży wymach ręką, trzymają chusteczki. Po kilku powtórzeniach, następuje zmiana ręki trzymającej chusteczki.
• Ćwiczenia z elementem przeskoku.
  Dzieci kładą chusteczki na podłodze i przeskakują przez nie obunóż: raz z jednej, raz z drugiej strony.
• Ćwiczenia rozciągające mięśnie klatki piersiowej.
  Dzieci siedzą (siad ugięty), plecy mają wyprostowane. Jedną rękę mają wyciągniętą w górę, w skos, drugą rękę – w dół, w skos. W pierwszej ręce trzymają chusteczki. Składają ręce na wysokości klatki piersiowej, gdzie następuje przekazanie chusteczek.
• Ćwiczenia wzmacniające mięśnie kręgosłupa.
  Dzieci leżą na brzuchu, nogi mają wyprostowane i złączone, głowę uniesioną, w rękach wyciągniętych do przodu trzymają chusteczki. Starają się chwilę wytrzymać w tej pozycji, a następnie odpoczywają.
• Ćwiczenie stóp.
  Dzieci stoją, przed nimi leżą chusteczki. Starają się złapać chusteczki palcami stopy (naprzemiennie) i podrzucić do góry.
• Ćwiczenie mięśni nóg.
  Dzieci wysoko unoszą kolana i starają się przełożyć chusteczkę raz pod prawym, raz pod lewym kolanem.
• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu.
  Dzieci siedzą̨ z rękami podpartymi z tyłu i podnoszą chusteczki palcami stóp.
• Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec motyli. https://www.youtube.com/watch?v=OpknSm2D3OY
• Dzieci, słuchając utworu, swobodnie naśladują motyle fruwające po łące, poruszają̨ chusteczkami. Kiedy muzyka cichnie, rozkładają chusteczki na podłodze, siadają na nich (siad skrzyżny) i prostują plecy. Oddychają swobodnie, wciągając powietrze nosem i wypuszczając buzią (naśladują wąchanie kwiatów).

ZABAWA MATEMATYCZNA LICZENIE SCHODÓW/PIĘTER

Dzieci, zgodnie z instrukcją rodzica, układają klocki schodkowo lub wieżę, wskazują palcem kolejne klocki i je liczą:

pierwszy stopień/ pierwsze piętro, drugi(e), trzeci(e), czwarty(e), (lub w zakresie swoich możliwości).

Możemy zabawę przenieść na prawdziwe schody, jeżeli są w domu.

Dziecko licząc schody/piętra, używa liczebników porządkowych: pierwsze, drugie, trzecie, czwarte, piąte.

ROZMOWA Z DZIEĆMI NA TEMAT: DO CZEGO SĄ POTRZEBNE KLUCZE?

Dzieci oglądają różne klucze i zastanawiają się, do czego są potrzebne, np.: do otwierania i zamykania drzwi mieszkania, domu lub garażu, do kłódki, do samochodu, do zapięcia rowerowego, walizki itp.

ZABAWA RÓŻNE ZAMKNIĘCIA.

Przedmioty z  różnymi zamkami, kłódkami, skoblami, zasuwkami, haczykami oraz

z rzepami, suwakami, guzikami, sznurowadłami; przedmioty, które mają zamknięcia, np.: skrzyneczki, kuferki, zapięcia rowerowe, kłódki itp.

Dzieci ćwiczą otwieranie i zamykanie, manipulują, dopasowują klucze, zamykają i otwierają zamki.

ĆWICZENIA ORTOFONICZNE NA PODSTAWIE WIERSZA B. SZELĄGOWSKIEJ MOJA MIEJSCOWOŚĆ.

Rodzic  prezentuje wiersz i pyta dzieci:

Czym różnią się domy na wsi i w mieście?

Powtarza wiersz, a dzieci –fragment tekstu: Da, do, du, da, do, da, w pięknym domu mieszkam ja!

Ile bloków stoi w mieście!

Jedne duże, inne małe.

Ten jest żółty, tamten szary,

a te obok – całkiem białe.

Mkną ulicą samochody;

wszędzie pełno zakamarków.

By odpocząć od hałasu,

zawsze można iść do parku.

Da, do, du, da, do, da,

w pięknym domu mieszkam ja!

Na wsi domów jest niewiele;

spokój zwykle tam panuje.

Za dnia słychać śpiew skowronka,

nocą sowa pohukuje.

Czasem piesek przerwie ciszę,

kiedy biega po ogrodzie.

Kogut pieje, krowa muczy,

kaczka kwacze gdzieś na wodzie.

Da, do, du, da, do, da,

w pięknym domu mieszkam ja!

Czy to miasto, czy też wioska,

wielkie bloki, małe domy,

najważniejsze, by prócz domu

mieć rodzinę i znajomych!

Da, do, du, da, do, da,

w pięknym domu mieszkam ja!

Ćwiczenia językowe „Lubię mój dom, bo…- spróbujcie dokończyc zdanie, raz rodzic raz dziecko.

PRACA PLASTYCZNA

karta nr 26, kredki, bibuła.

Dzieci:

− kończą rysować dom po śladzie,

− naklejają obrazki okien i drzwi,

− kolorują lub wyklejają bibułą wybrane części

domu.

Małgorzata Łopińska - Kubiczek, Urszula Gryga, Aleksandra Ciesielska

Zabawa przy muzyce „a ram sam sam”

BUDYNKI  W  MOJEJ  MIEJSCOWOŚCI 

Zabawa paluszkowa- „ Myszka”.
Mała myszka norkę sprzątała
Wyrzuciła złamany stołeczek
Wyrzuciła pęknięty kubeczek
Wyrzuciła zniszczony stoliczek
I czapkę bo była za mała
Szast prast i już posprzątała.

Oglądanie książek w kąciku . Wyszukujemy spośród nich takie, w których możemy obejrzeć budynki. Swobodne rozmowy na temat różnorodności domów. Rodzic zwraca uwagę dzieci na różnorodność zabudowy. Wymienia  rodzaje domów, np.: domy drewniane, domy murowane jednorodzinne, bloki, wieżowce.

Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Wycinanie figur geometrycznych.

Nożyczki, kontury małych i dużych: kwadratów, prostokątów, trójkątów  (narysowane na kolorowych kartonach). Dzieci wycinają figury geometryczne. 

Zabawa ruchowa- "Gdzie mieszkam"

W rytmie dowolnej muzyki  dzieci poruszają się po pokoju . Na hasło "mieszkam u góry", dzieci zatrzymują się i unoszą prawą rękę w górę. Ponownie poruszają się w takt muzyki. Na hasło "mieszkam na dole", przechodzą do przysiadu.

Ćwiczenia artykulacyjne: „Co słychać w domu?”.

• trzaskanie drzwiami – trach, trach,
• stukanie garnków w kuchni – brzdęk, brzdęk,
• odkurzanie – wrr, wrr,
• kapanie wody z kranu- kap, kap itp.

Zabawa twórcza Dom

Papierowe  figury geometryczne : duży prostokąt, mały prostokąt, 2 małe kwadraty, duży trójkąt.

R. pyta dzieci, jakie budynki znajdują się w ich okolicy.  

Następnie Rodzic prosi , aby nazwały , opisały i przeliczyły figury ( wymienione wcześniej) , a następnie zastanowiły się, jak je ułożyć, aby utworzyły dom.

Dzieci wspólnie z R. układają na dużym prostokącie : 1 mały prostokąt (drzwi), 2 małe kwadraty (okna); trójkąt (dach) układają na dużym prostokącie. 

Dom niski i dom wysoki.

Będą nam potrzebne : 2 pudełka różniące się wysokością, z naklejonymi w miejscach drzwi i okien małymi i dużymi figurami geometrycznymi (prostokątami i kwadratami).

R. ustawia przed dziećmi 2 pudełka – domy. Wskazuje dom niski i dom wysoki.

Pyta dzieci, który dom jest według nich charakterystyczny dla wsi, a który dla miasta, jakie budynki znajdują się w ich miejscowości zamieszkania: niskie czy wysokie. Następnie dzieci opisują wygląd budynków. Wskazują, który budynek ma małe okna, a który – duże. Przeliczają okna i drzwi w każdym domu, posługując się liczebnikami głównymi w zakresie 5 i więcej.

Układanie figur według instrukcji.

Proszę dzieci o wybudowanie niskiego domu:

Wybudujcie niski dom, który ma dwoje drzwi i trzy okna.

Dzieci układają karton w pozycji poziomej i na nim odpowiednio 2 małe prostokąty i 3 małe kwadraty. Rodzic sprawdza wykonanie zadania, po czym dzieci zdejmują figury z kartonu.

Proszę dzieci o wybudowanie wysokiego domu:

Wybudujcie wysoki dom, który ma jedne duże drzwi oraz dwa duże okna.

Dzieci układają kartkę w pozycji pionowej i na niej odpowiednio 1 duży prostokąt i 2 duże kwadraty. Rodzic sprawdza wykonanie zadania, po czym dzieci zdejmują figury z kartonu.

A teraz proszę, abyście ułożyli figury według własnego pomysłu.

Dzieci samodzielnie budują dom według własnego pomysłu – układają na kartonie małe figury i duże figury. Po wykonaniu zadania przyklejają figury na kartonie.

Teraz Wy spróbujcie opisać Wasze wspaniałe budowle. Powiedzcie, jakie domy zbudowałyście i jakich figur do tego użyłyście.

Zabawa ruchowa z elementem skoku – Przeskocz przeszkodę.

Kilka poduszek .  Rodzic . rozkłada na podłodze  kilka poduszek , tworząc tor przeszkód. Dzieci  przeskakują obunóż przez przeszkody.

Słuchanie piosenki „ Tutaj mieszkam” - podejmujemy próby śpiewania tej piosenki

I. Wszędzie wokół piękna zieleń, drzewa , kwiaty cieszą mnie.

Tam wysoko ptaszek śpiewa, ja tu zawsze mieszkać chcę.

Ref. Wszystko tutaj jest mi bliskie . Wszystko tutaj dobrze znam .

Tutaj mam przyjaciół wielu i nie jestem nigdy sam.

II. Patrzę w prawo, widzę sklepy patrzę w lewo widzę most.

Tam na rogu jest apteka , a plac zabaw jest na wprost .

Ref. Wszystko tutaj …....

 Zabawa rozwijająca koordynację słuchowo-ruchową. 

Dzieci maszerują przy piosence. Na przerwę w muzyce  : 

- obracają się wokół siebie,

- uderzenia w rytmie ósemek np. o blat -  biegają na palcach,

- zdecydowany dźwięk – klaśnięcie -    wykonują przysiad,

- trzy klaśnięcia -    podnoszą ręce w górę,

- dwa mocne uderzenia  -  opuszczają ręce wzdłuż tułowia, pozostają przez chwilę w pozycji na baczność.

 Tańcząca woda – ćwiczenie oddechowe.

Dla  dziecka: kubek z wodą i słomka. Dzieci nabierają powietrze nosem i powoli dmuchają w słomkę. Obserwują, w jaki sposób powietrze wydostaje się z wody. Zabawę powtarzamy, zmieniając sposób dmuchania na krótki, przerywany.

Jestem zadowolony – ćwiczenie artykulacyjne.

Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach, w rytmie piosenki . Podczas przerwy w muzyce Rodzic zwraca się do nich:

− Uśmiechajcie się, pokazując zęby, bardzo szeroko.

− Uśmiechajcie się jedną stroną buzi, następnie drugą stroną.

 − Uśmiechajcie się raz jedną stroną, raz drugą stroną, na zakończenie pokażcie szeroki uśmiech.

 Dorota Potoczna

Domek – rysowane wierszyki   ​​​​​​​

Ćwiczenia na wzmocnienie rąk 

Zachęcam do obejrzenia bajek Bingo i Bongo – Dom       

Bajka Budowa domu