MOJA OJCZYZNA
ZAKOCHANY W SYRENIE
Oglądanie widokówek, książek, albumów, filmu o Warszawie.
Widokówki, albumy, książki o Warszawie (jeśli mamy) . Dzieci oglądają przygotowany film i dzielą się swoimi spostrzeżeniami. Swobodnie opisują charakterystyczne miejsca Warszawy.
Zabytki Warszawy – film
Ozdabianie napisu Polska. Napis Polska, szablon literowy, kontur mapy Polski, puzzle Polska, kredki, klej.
- Dziecko podaje nazwę kraju, w którym mieszkamy, kończy zdanie Polska to… Rodzic zapisuje propozycje dziecka na konturze mapy Polski. Dziecko dostaje napis Polska (można wydrukować) i ozdabia go według własnego pomysłu.
- Proponujemy także puzzle – POLSKA (można wydrukować, a dziecko ma wyciąć po linii, ułożyć i nakleić na kartkę)
Ćwiczenia poranne – zestaw nr 34.
- Zabawa orientacyjno-porządkowa Hop – bęc.
Dziecko maszeruje w różnych kierunkach po pokoju. Na hasło: Hop wyskakują w górę, a na hasło:
Bęc – przykucają. Po wykonaniu tych czynności ponownie przechodzimy do marszu.
- Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Sięgnij jak najwyżej.
Dziecko wspina się na palce, wyciąga ręce naprzemiennie w górę, aby sięgnąć jak najwyżej; następnie wykonuje siad klęczny, przyciska głowę do kolan – stara się zwinąć w jak najmniejszą kulkę.
- Ćwiczenia nóg Jak sprężynka.
Dziecko wykonuje rytmiczne przysiady i wspięcia w tempie w jakim klaszcze rodzic.
- Ćwiczenie równowagi Kto potrafi?
Dziecko dotyka prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie; wytrzymuje chwilę w tej pozycji.
- Ćwiczenie uspokajające Dwa koła.
Dziecko klaszcząc powtarzając rymowankę: Jesteśmy Polakami i w Polsce mieszkamy .
Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Zakochany w syrenie.
- Oglądanie mapy Polski. Fizyczna mapa Polski. Dziecko ogląda mapę. Rodzic wyjaśnia, co oznaczają poszczególne kolory. Odszukujemy z dzieckiem Wisłę, Bałtyk i Warszawę, wskazujemy miejscowość zamieszkania dzieci. - załączniki
Słuchanie opowiadania. Dla dziecka książka (s. 72–73)
Ada wróciła z tatą z przedszkola i od razu zaczęła opowiadać o wydarzeniach dnia. − Dzisiaj rysowaliśmy Syrenkę – powiedziała. − Taki stary samochód? – zdziwił się Olek, który wiedział wszystko o dawnych modelach samochodów takich jak trabant, syrenka i warszawa. − Sarenkę? – zapytała mama, która w tym czasie miksowała truskawki i nie dosłyszała głosu córeczki. − Ojejku, nikt mnie nie rozumie – westchnęła Ada i rozwinęła swój rysunek. − Syrenka warszawska! Kobieta z ogonem ryby i z tarczą − zawołał Olek. − Znam ten pomnik, bo byliśmy tam z klasą. − Jeśli chcesz, to opowiem ci legendę o tym pomniku i o powstaniu Warszawy − zaproponowała Ada. − Chcę. Ada wyjęła jedną ze swoich małych lalek i owinęła jej nogi wstążką, tak, żeby przypominała ogon ryby. Zaczęła opowiadać: − W pewnej wiosce żyła sobie piękna syrena, która nie była zwykłą dziewczyną, bo zamiast nóg miała płetwę. Mieszkała w rzece Wiśle. Czasami wychodziła na brzeg, żeby rozczesać włosy… − Ada udawała, że rozczesuje lalce blond czuprynę. – Syrenka pięknie śpiewała i czarowała swoim głosem rybaków. Ada odszukała drugą lalkę, której kiedyś obcięła włosy, podała ją Olkowi i powiedziała: − To będzie rybak. Ma na imię Wars. − Ja mam go udawać? − Tak. − I co mam robić? – zapytał Olek. − Masz być zakochany – wyjaśniła Ada. − Ja? – Tak! Wars zakochał się w syrenie i uratował ją przed innymi rybakami. Oni zarzucili na nią sieci, bo chcieli ją zanieść królowi, żeby dostać dużo pieniędzy. Zatkali sobie uszy, żeby nie słyszeć jej śpiewu. − A co by się stało, gdyby usłyszeli? − Ten, kto ją usłyszał, wchodził do rzeki i już nigdy nie wracał. Zwykli ludzie nie mogą żyć pod wodą. − Wiem. Ludzie mają płuca, a ryby skrzela. Dzięki temu ryby mieszkają pod wodą. I ta twoja syrena też. Ada przyniosła z kuchni pustą siatkę po cebuli, która przypominała sieć i wrzuciła do niej swoją lalkę. − Uratuj mnie, piękny rybaku, a zaśpiewam ci najpiękniejszą pieśń na świecie! – powiedziała. − Nie śpiewaj mi, bo wpadnę do Wisły i nie wrócę! Zatkałem sobie uszy – powiedział Olek. − Ojej! Już dawno wyjąłeś sobie zatyczki z uszu i dlatego jesteś zakochany. Taka jest legenda, a my się tylko bawimy. Ratuj syrenę! − Zakradnę się nocą, kiedy inni rybacy będą spali i rozetnę sieci. Będziesz mogła wrócić do Wisły. − Pospiesz się, bo nie mogę żyć długo bez wody! – pisnęła Ada. Olek wyplątał syrenę z cebulowej sieci i powiedział: − Jesteś wolna. Możesz wracać do domu. − Dziękuję ci, dzielny rybaku? Jak masz na imię? − Olek. − Przecież się bawimy! – przypomniała Ada. − No dobrze… mam na imię Wars. A ty, jak masz na imię, piękna panno? − Jestem Sawa. Widziałam cię wiele razy na brzegu rzeki. − Przychodziłem tu łowić ryby, ale zawsze czekałem na ciebie. Jesteś taka piękna. − Och! Rybacy tu biegną! Zobaczyli, że mnie uwolniłeś! Nie wyjdę już na brzeg Wisły, chyba, że waszej wiosce będzie groziło wielkie niebezpieczeństwo. Wtedy was obronię! Żegnajcie! − Żegnaj! – powiedział Olek. − Przecież ty masz iść ze mną, bo mnie kochasz – przypomniała Ada. − Idę z tobą, Sawo! – zawołał Olek. Po chwili obie lalki wylądowały pod tapczanem, który udawał rzekę Wisłę. Ada opowiadała dalej: − Wars i Sawa zniknęli pod wodą, i nikt ich już nie widział. Na miejscu wioski powstało miasto Warszawa, w którym mieszkamy – zakończyła. − Wiesz co, może pójdziemy w sobotę z mamą i tatą obejrzeć pomnik Syrenki nad Wisłą? Sprawdzimy, czy ma skrzela. − Mówiłeś, że byłeś tam z klasą. − Ale chcę iść jeszcze raz. − Hm… ty chyba naprawdę zakochałeś się w tej Sawie – zachichotała Ada.
- Rozmowa na temat opowiadania.
Rodzic pyta:
− O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu?
− Kto pomógł jej przedstawić legendę?
- Wspólne opowiadanie legendy o powstaniu Warszawy.
Karta pracy, cz. 4, s. 29.
- Rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal.
Warszawskie Pomniki” – zabawa ruchowa przy muzyce.
- Rodzic mówi: Poznaliśmy wiele ciekawych miejsc w Warszawie. Były tam też pomniki. Ciekawa jestem, czy ty też potrafisz stać się pomnikiem. Za chwilę usłyszysz muzykę (piosenka „Syrenka”) poruszaj się w jej rytmie. Gdy muzyka ucichnie (zatrzymujemy piosenkę) staniesz się pomnikiem – dziecko stoi nieruchomo w dowolnej pozycji, a po chwili włączamy piosenkę.
Piękny jest nasz kraj – twórcza zabawa plastyczna.
• Wybieranie spośród obrazków zdjęć (wyciętych z kolorowych czasopism) różnych zakątków naszego kraju tych, które dzieciom podobają się najbardziej. Omawianie, co one przedstawiają; uzasadnianie swojego wyboru. Obrazki/zdjęcia wycięte z czasopism.
Zagadki pantomimiczne Co można tam robić?
Rodzic pokazuje na mapie określone rejony Polski; następnie mówi dziecku w jakim miejscu sie znalazł, np.: góry, jeziora, las, morze. Prosi, aby dziecko pokazało, co można robić w tych miejscach. Następnie rodzic pokazuje ruchem , w którym miejscu się znajduje, dziecko odgaduje gdzie jest rodzic ( np. pokazuje, że pływa – jest nad morzem, itd). Można zamieniać się rolami.
Wykonanie pracy plastycznej.
Dla dziecka zdjęcia lub obrazki (wycięte z czasopism) przedstawiające różne miejsca Polski, kredki, kartki, klej. Dziecko wykonuje obrazek przedstawiający miejsce, które dziecku się podoba, z jednoczesnym uchwyceniem różnorodności polskiego krajobrazu.
• Dziecko nakleja pośrodku kartki zdjęcie lub obrazek (wycięty z kolorowych czasopism) wybrany przez dziecko; a następnie dorysowuje kredkami– według swojego pomysłu – z każdej strony brakujących elementów w taki sposób, aby z naklejonym elementem tworzyły jedną całość.
• Rozmowa rodzica z dzieckiem, na temat “Gdzie można spotkać godło Polski” np. na budynkach państwowych; nazywanie, co się w nich znajduje (przedszkole, szkoła, poczta…).
Słuchanie piosenki Syrenka (sł. i muz. Krystyna Gowik). Rozmowa na temat tekstu piosenki.
Stoi Syrenka nad Wisłą
i patrzy na rzeki fale.
Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,
no i nie boją się wcale.
Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,
no i nie boją się wcale.
To nie jest żywa Syrenka,
to pomnik Warszawę chroni.
Bo, jak mówi stara legenda:
Syrenka miasta broni.
Bo, jak mówi stara legenda:
Syrenka miasta broni.
Ref.: Nasza Warszawa, nasza stolica
ciągle Syrenkę zachwyca.
A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp
swoją piosenkę: Chlup, chlup, chlup, chlup.
A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp:
Chlup! Chlup! Chlup!
II. Kiedyś prawdziwa Syrenka
w falach tej rzeki mieszkała.
Siadała czasem na brzegu Wisły
i cudne pieśni śpiewała.
Siadała czasem na brzegu Wisły
i cudne pieśni śpiewała.
Złapali ją w sieć rybacy,
spać poszli, bo nocka była,
lecz najmłodszy z nich ją wypuścił,
bo bardzo go prosiła.
Lecz najmłodszy z nich ją wypuścił,
bo bardzo go prosiła.
Ref.: Nasza Warszawa…
III. I odtąd dzielna Syrenka
ze swojej wielkiej wdzięczności
postanowiła strzec tego miasta,
pilnować jego wolności.
Postanowiła strzec tego miasta,
pilnować jego wolności.
Jest herbem miasta Warszawa,
stolicy naszego kraju.
I Polacy, duzi i mali,
Syrenkę odwiedzają.
I Polacy, duzi i mali,
Syrenkę odwiedzają.
Ref.: Nasza Warszawa…
Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytania.
− Co to jest stolica?
− Jak nazywa się stolica Polski?
− Jak nazywa się najdłuższa z polskich rzek?
− O kim opowiada piosenka?
− Czy znacie legendę o Syrence?
− Gdzie w Warszawie można spotkać Syrenkę?
− Co to jest herb?
• Nauka refrenu na zasadzie echa muzycznego. Próby śpiewu (mormorando) razem z melodii pierwszej zwrotki.
Zabawa Rozwijamy zdania.
Rodzic może sobie wybrać dowolny obrazek z książki, np. pokazuje obrazek szarego kota pijącego mleko z niebieskiej miski. Podaje zdanie i mówi, że dodając kolejne słowa będziemy rozwijali je.
Np.: Kot pije mleko.
Szary kot pije mleko.
Szary kot pije mleko z miski.
Szary kot pije mleko z niebieskiej miski.
Na tej zasadzie rodzic wybiera inny obrazek, podaje proste zdanie, a dziecko podając słowa – rozwijają je.
Baśnie i bajki polskie Warszawska Syrenka
https://vod.tvp.pl/video/basnie-i-bajki-polskie,warszawska-syrenka,40273064
