Ciekawa rozgrzewkaCO JEST CIĘŻSZE, A CO LŻEJSZE

Zabawa Wyrażamy emocje.                                                                                                 

Rodzic czyta tekst Bożeny Formy:  

Kiedy na niebie słoneczko świeci,                                                                                             

cieszą się bardzo dorośli i dzieci. 

Rodzic zadaje pytanie.                                                                                                                      

− W jaki sposób można wyrazić emocje dorosłych i dzieci, o których jest mowa w wierszyku?                                                                                                                        

Rodzic tak kieruje wypowiedziami dzieci, żeby uzyskać odpowiedzi: poprzez śmiech, podskoki, klaskanie. Następnie dzieci powtarzają wspólnie z rodzicem tekst.  Na zakończenie dziecko wybiera prawidłowy obrazek i stara się zaprezentować widoczny na obrazku wyraz twarzy. Zabawę powtarzamy, przedstawiając dzieciom kolejne wierszyki.                                                                   

Dzisiaj po niebie płyną czarne chmury,                                                                             

deszcz pada i każdy ma humor ponury.                                                                         

Kiedy mam zły humor i kiedy mnie złość dopadnie,                                                                    

jestem niegrzeczny, choć dobrze wiem, że to bardzo nieładnie. 

Dzieci grożą palcem, recytując tekst oburzonym tonem.

Kiedy dziecko się boi ciemności dookoła,                                                                          

wtedy mamę i tatę do siebie głośno woła.

Dzieci robią przerażoną minę i recytują tekst szeptem.

Płaczę, kiedy jest mi smutno i wszystkiego dosyć mam,                                                               

łzy mi płyną po policzkach i chcę zostać wtedy sam.

Dzieci powtarzają tekst płaczącym głosem.

Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej.   Zapoznanie z wagą szalkową. Waga szalkowa. Dziecko ogląda wagę, nazywa jej części za rodzicem.                                                                                                                                 

Ćwiczenia z zastosowaniem wagi szalkowej.                                                                                                                                                 

Rodzic  przygotował klocki: drewniane, sześcienne, i misia.                                                              

Rodzic  mówi, będziemy  porównywać wagę (masę) misia i klocków. 

Pierwsza sytuacja. Rodzic  kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – trzy klocki.                                                                                                                                              

− Co jest cięższe? Po czym to poznajesz?                                                                                 

− Co jest lżejsze? Po czym to poznajesz?

Druga sytuacja. Rodzic kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – cztery klocki.                                                                                                                                               

− Co jest cięższe? Co jest lżejsze? − Po czym poznajesz, że cztery klocki ważą tyle co miś? (Ilość klocków musi być taka, aby ich masa równoważyła masę misia).

Trzecia sytuacja. Rodzic  kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – pięć klocków.                                                                                                                                    

- Co jest cięższe? Po czym to poznajesz?                                                                               

− Co jest lżejsze? Po czym to poznajesz?

Ćwiczenia w porównywaniu masy przedmiotów. Różne przedmioty, np.: klocki, piłeczki, lalki, misie, tworzywo przyrodnicze, wagi szalkowe lub wagi zrobione w domu z wieszaka ( wg obrazka zamieszczonego poniżej).  Dziecko porównuje masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze. 

Karta pracy, cz. 4, s. 55.                                                                                                            

Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.

Zabawa ruchowa Waga.                                                                                                                          

Dziecko i rodzic stają naprzeciwko siebie. Podają sobie ręce i naprzemiennie wykonują przysiady.

 Ćwiczenia gimnastyczne –

Ciekawa rozgrzewka

https://www.youtube.com/watch?v=xrRsUL9HVj8

Ćwiczenia na wzmocnienie rąk

.https://www.youtube.com/watch?v=FhGvyW-jUbE

ćwiczenia szybkościowe z Gefi My3

https://www.youtube.com/watch?v=-F6pCqIImZ8

Deska - My3 Ćwiczymy Razem 

https://www.youtube.com/watch?v=mL4qoRQN3NE

Ćwiczenia z butelką

https://www.youtube.com/watch?v=HvW4UOhQo3U

Zabawy Miny i minki.

 Dziecko  mimiką naśladuje polecenia rodzica. 

Jesteś smutny - układa usta w podkówkę,

Jesteś zdziwieny - marszczy czoło,

Jesteś przestraszeny - szeroko otwiera oczy, otwiera usta tak jakby chciał powiedzieć głoskę O,

Dmucha na płomień świecy - wykonuje głęboki wdech i wydech,

Śpi - zamyka oczy.

• Słuchanie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Nazwy miesięcy – utrwalanie nazw miesięcy.

W miejscach oznaczonych * dziecko powtarza za rodzicem – na jednym wydechu – nazwy miesięcy.

Jakie miesiące

w roku mamy?

Czy wszystkie nazwy

miesięcy znamy?

Komu nie sprawi

trudu zadanie,

niech rozpoczyna

ich wyliczanie.

Powietrza dużo

buzia nabiera

i na wydechu

nazwy wymienia:

− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad,

grudzień. *

Jeśli za trudne

było zadanie,

ćwicz dalej z nami

to wyliczanie:

− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*,

− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*.

• Zabawa Przyjazny dotyk.

nagranie muzyki relaksacyjnej.

Rodzic poprzedza zabawę krótką rozmową na temat tego, jakie gesty i czynności wobec drugiego człowieka są miłe, a jakie nie są miłe. Następnie  włącza nagranie wolnej, relaksacyjnej muzyki, w czasie której dziecko spaceruje i wykonuje polecenia wygłoszone przez rodzica   półgłosem. Np.

− Przytul ulubioną zabawkę.

− Przywitaj się uprzejmie z mamą, siostrą, bratem.

− Pogłaszcz mamę, brata lub siostrę po głowie.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci – na spacer. Dzieci – do domu

Dziecko rozkłada na dywanie gazety. To będą  domy. Na hasło: Dzieci – na spacer – biega swobodnie, a na zawołanie: Dzieci – do domu – jak najszybciej i jak najciszej zajmuje miejsce w swoim domu.

Słuchanie piosenki “Jesteśmy dziećmi”

• Czy jesteś z Afryki,
Czy też z Ameryki,
Nie jest ważne gdzie mieszkamy,
Bo jesteśmy tacy sami.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

2. Czy mówisz po polsku,

Czy też po japońsku,

Wszyscy dobrze rozumiemy,

Czego tak naprawdę chcemy.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!

Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!

Chcemy by często tulono nas

I żeby miło płynął nam czas.

Śpiewające Brzdące - Jesteśmy dziećmi

Ciekawa rozgrzewka

Ćwiczenia na wzmocnienie rąk

ćwiczenia szybkościowe z Gefi My3

Wszyscy lubimy się bawić

• Zabawa powitalna Wspólne wędkowanie. Wędka z magnesem, magnesy, kartki z imionami. Rodzic rozkłada kartki z imionami (napisem do dołu) i na każdej kładzie mały magnes. Dzieci siedzą na dywanie. Dziecko łowi wędką jeden magnes. Rodzic odczytuje imię innego uczestnika zabawy, które przejmuje wędkę, i teraz on łowi kolejny magnes.

• Nauka I zwrotki piosenki Piłka poznaną na poprzednich zajęciach

• Ćwiczenia oddechowe Słomki. Słomki do napojów małe elementy, wycięte ozdobnym dziurkaczem do papieru, dwa pojemniki. Rodzic dzieli uczestników  na dwa zespoły. W jednym końcu pokoju np. na stoliku wysypuje małe papierowe elementy wycięte z dziurkacza. Dzieci z poszczególnych zespołów kolejno przenoszą je za pomocą słomek do napojów – po jednym elemencie – do pojemnika. Zwycięża drużyna, która szybciej wykona zadanie.

• Ćwiczenia pamięci Co zginęło ze środka koła? Foremki do piasku o różnych kształtach. Rodzic pokazuje dzieciom foremki do piasku i prosi, by powiedziały, co swoim kształtem przypominają. Wspólnie wybierają kilka i układają je na środku dywanu. Jeden uczestnik zabawy odwraca się tyłem, a Rodzic zabiera jedną foremkę i chowa za plecami. Osoba, która odgadnie, co zniknęło ze środka koła, wybiera kolejną osobę do odgadywania. Jeśli za pierwszym razem nie potrafi wskazać brakującej foremki, pozostali uczestnicy mogą jej podpowiedzieć. W zabawie można wykorzystać zabawki znajdujące się w domu. 

• Zabawa dydaktyczna Liczymy. Kostka dla pary dzieci. Dzieci rozgrywają turniej z kostką. Rzucają kostką w parach. Zwycięzca – osoba, która wyrzuciła więcej oczek – przechodzi do następnej rundy. Przy każdym powtórzeniu zwycięzcy rozgrywają turniej pomiędzy sobą.

• Ćwiczenia na spostrzeganie – Znajdź taki sam kształt. Foremki do piasku, karty z obrysowanymi kształtami foremek. Dziecko losują kartę z obrysowaną foremką (kształtem), szukają odpowiedniej foremki i nakładają na narysowany obrys (kształt). Karty i foremki wracają do zabawy.

• „Foremki” Tacki z mokrym piaskiem, foremki do piasku.

 Dzieci:  − odbijają foremki o różnych kształtach na tackach z mokrym piaskiem.

• Zabawa integrująca Urządzamy przyjęcie dla naszej grupy. Masa solna, foremki do piasku i ciasteczek, barwniki spożywcze, naczynia z kącika kuchennego,  talerzyki jednorazowe. Dziecko uczestniczy w wykonywaniu masy solnej. Dzieli masę i dodaje do niej różne barwniki. Wypełniają foremki masą lub wycinają foremkami kształty – odkładają wykonane ciasteczka do wyschnięcia.

• Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 31 (do wykorzystania w 4. tygodniu maja).

Już potrafię

Rodzic prosi, by dzieci naśladowały jego ruchy:

• stanęły wyprostowane,

• wyciągnęły obie ręce do sufitu,

• wyciągnęły obie ręce w bok,

• wyciągnęły obie ręce przed siebie,

• dotknęły stóp czubkami palców dłoni,

 • dotknęły lewą dłonią uniesionego prawego kolana (pokazuje Rodzic),

• dotknęły prawą dłonią uniesionego lewego kolana (pokazuje Rodzic),

• z zamkniętymi oczami dotknęły czubka nosa palcem wskazującym,

 • podskoczyły kilka razy obunóż,

• stanęły na jednej nodze z ramionami rozłożonymi na boki.

 Pomagam mamie:

 • niosą konewki z wodą – maszerują z nogami wyprostowanymi w kolanach i przechylają ramiona na boki,

• polerują szyby – równocześnie wysuwają obie ręce przed siebie, wykonują koła na zewnątrz i do wewnątrz,

• odkurzają odkurzaczem bezprzewodowym – w siadzie, przesuwają się po podłodze, podciągając się stopami,

 • prasują – raz lewą, raz prawą ręką wykonują posuwisty ruch w poziomie,

• zdejmują firanki – wyciągają w górę nad głową raz jedną, raz drugą rękę,

 • wirują jak bęben pralki – obracają się wokół własnej osi z rękami opartymi na biodrach. Pomagam tacie:

 • sięgają na pawlacz po walizkę – stają na palcach, z prostymi rękami wysoko uniesionymi w górę,

• przybijają młotkiem – w klęku na jednym kolanie przybijają pięść do pięści,

• włączają wycieraczki samochodowe – równocześnie obiema rękami ugiętymi w łokciach, wysuniętymi przed siebie, poruszają w lewo i w prawo,

• piłują drewno – dzieci ustawione w pary, podają sobie skrzyżowane ręce i naprzemiennie uginają je w łokciach,

 • trzepią dywan – oklepują całe ciało od stóp po klatkę piersiową,

• wyciągają coś spod kredensu – leżą na brzuchu, lekko unoszą nad podłogą wyprostowane ręce.

• Zabawa ruchowa z zatrzymaniem – Raz, dwa, trzy...! Rodzic wyznacza jedną osobę, która staje tyłem do dzieci ustawionych przy przeciwległej ścianie. Dziecko mówi szybko: Raz, dwa, trzy, Janek patrzy! i odwraca się do dzieci. Dzieci biegną w kierunku kolegi, gdy jest odwrócony tyłem. Gdy się odwróci, zastygają w siadzie ustalonym przy każdym powtórzeniu zabawy przez Rodzica: skrzyżnym, prostym, karo, z nogami ugiętymi. Dzieci, które źle wykonują siad lub się poruszą, wracają na linię startu.        

Słuchanie wiersza W. Fabera ,, Dzieci świata”

W Afryce w szkole na lekcji,
Śmiała się dzieci gromada,
Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,
Że gdzieś na świeci śnieg pada.

A jego rówieśnik Eskimos,
Tez w szkole w chłodnej Grenlandii,
Nie uwierzył, że są na świecie
Gorące pustynie i palmy.

Afryki, ani Grenlandii
My także jak dotąd nie znamy,
A jednak wierzymy w lodowce,
W gorące pustynie, w banany.

I dzieciom z całego świata,
chcemy ręce uścisnąć mocno
i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,
jak i z nas samych wyrosną.

                                                                                    Małgorzata Łopińska-Kubiczek Aleksandra Ciesielska

ZABAWY  W  LICZENIE

Zabawa na powitanie  https://pl.pinterest.com/pin/822681056918785613/

Zabawa rozwijająca słuch fonematyczny Imieninowe echo.

Rodzic lub inna osoba, która jest w domu  rzuca piłkę do  dziecka i jednocześnie wymawia sylabę np. ma. Dziecko odrzuca piłkę, wypowiada tę samą sylabę i kończy słowo, mówiąc imię dziecka np. z  grupy rozpoczynające się na tę sylabę np. Ma-ciek lub dowolnie . Następnie dzieci podają inne imiona na podaną sylabę, np. Mar-ta, Mal-wi-na. Przykłady innych sylab: Zo-, Le-, Ku-.

Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Gdzie jest zabawka ?

Dziecko odwraca się tyłem. Rodzic chowa zabawkę ( maskotkę) w dowolnym miejscu w pomieszczeniu.  Kiedy dziecko się odwróci, spaceruje , odszukuje zabawki , domownik  rytmicznie klaszcze – cicho, gdy szukający jest daleko od zabawki, oraz głośno, gdy zbliża się do zabawki.

Zabawa ruchowa Na cztery i na dwa.

Dziecko przy dźwiękach instrumentu jeśli w domu taki jest lub przy muzyce maszerują po pomieszczeniu , licząc do czterech. Na dwa – dzieci klaszczą w dłonie, na cztery – tupią nogą.

Karta pracy, cz. 2, nr 56.

Dzieci:

 − oglądają obrazki i mówią o tym, co na nich widzą,

 − mówią, w co ubrane są dzieci z różnych krajów,

 − liczą palce, które pokazują dzieci,

− mówią, ile lat mają: Ada, Paloma, Diego i Kazuo,

Rodzic zadaje pytania :

− Jakie są dzieci na całym świecie? 

− Co to znaczy, że dzieci na całym świecie są takie same?

− Co najbardziej dzieci lubią robić?

Zabawa ruchowa Bawimy się razem. 

Rodzic  włącza nagranie spokojnej melodii. Dzieci wykonują własne improwizacje taneczne. Podczas przerwy w muzyce, w zależności od tego, ile palców pokaże rodzic ,  klaszczą tyle razy ile palców  ( obracają się itp. ) . Rodzic  głośno liczy, czy dzieci wykonały zadanie poprawnie.

Piosenka do zabawy  „ 10 małych indian „ Link :   https://pl.pinterest.com/pin/468374429995676702/

O kim mówię? Obrazki z karty pracy  nr 56.

Dziecko   rozkłada obrazki przedstawiające dzieci z różnych krajów. Opisuje wygląd wybranego dziecka z obrazka i podaje jego imię, dzieląc słowo na sylaby, np. A-da, Pa-lo-ma, Die-go, Ka-zu-o. Dzieci wypowiadają imię w całości, a następnie klaszczą tyle razy, z ilu sylab składa się to imię.

Zestaw ćwiczeń ruchowych .

Do zabawy  będzie potrzebna  chustka  lub szarfa , jeśli jest w domu , kulka z gazety .-  Zabawa orientacyjno-porządkowa  Do domu.

Dzieci układają z chustki  na podłodze koła (domy), a następnie siadają w ich środku skrzyżnie.

Kiedy  rodzic włączy nagranie , dzieci spacerują, a na przerwę w grze – wracają do swoich domów.

• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Przebieramy się.

Związana chustka leży na podłodze – to ubranie. Dzieci stają w ich środku. Następnie, chwytając oburącz, przeciągają chustkę  przez całe ciało od dołu do góry. Ćwiczenie można kilkukrotnie powtórzyć.

 • Ćwiczenie mięśni grzbietu – Podnieś patyk.

 Dzieci leżą na brzuchu, a chustki  – patyki – przed nimi. Następnie dzieci chwytają chustki  za ich końce i lekko unoszą ręce, bez zginania w łokciach.

 • Ćwiczenie z elementem rzutu do celu – Rzut  kulą z gazety   .

Dzieci stają na linii utworzonej z chustki  i starają się trafić kulką   do celu – utworzonego również z chustki  rozłożonej na podłodze.

• Zabawa ruchowa z elementem skoku – Skok.

Chustki  leżą na podłodze. Dzieci maszerują przy muzyce .  Na hasło rodzica  : Skok! , dzieci wskakują do środka chustki  i radośnie skaczą (nie przekraczając linii). Rodzic ponownie włącza muzykę , dzieci maszerują.

• Ćwiczenia stóp – Sprzątamy.  

Dzieci siadają z lekko ugiętymi nogami i rękami opartymi za sobą . Ich zadaniem jest złapać chustkę  palcami stóp i umieścić go w innym miejscu.

• Ćwiczenie uspokajające

  Dzieci spacerują w różnych kierunkach, w rytmie piosenki w  rękach trzymają chustki  i odkładają we wskazane  miejsce.

Ćwiczenia fizyczne przy muzyce  . Link : 

Gra  planszowa  Chińczyk

W wolnej chwili wraz z domownikami zachęcam do gry w popularną grę planszową. Zachęcam do  przestrzegania obowiązujących zasad, sprawnego przeliczania oczek na wyrzucanej kostce i pól na planszy.

Zabawy ruchowa przy wierszu Bożeny Formy.

Rodzic czyta wiersz, jednocześnie pokazuje ruchy, jakie dzieci wykonują.

Dzieci:

Tańczyć wszyscy lubimy,         poruszają biodrami, naśladując taniec,

duże koło robimy.                    podają sobie ręce,

Teraz głośno tupiemy               tupią,

klaskać dobrze umiemy.           klaszczą, 

Wiemy, co to jest koło,             rozpoczynają marsz po okręgu koła,

w nim idziemy wesoło.            w dalszym ciągu maszerują, klaszcząc,

Na bębenku gra mama ,               domownik  wystukuje rytm ,

zatańczymy dziś dla niej.         podają sobie ręce w parach i wykonują obrót  w małych kołach.

Zabawa  ruchowa na środę  ​​​​​​​

Słuchanie piosenki Kolorowe dzieci

Szanowni rodzice w zakładce druki do pobrania znajduje się lista dzieci przyjętych do przedszkola na rok szkolny 2020/2021. Proszę potwierdzić czy dziecko będzie uczęszczać do placówki .

                                                                                                                                   dyr.Genowefa Kuczmera

                                                           Z okazji dzisiejszego Święta Mamy

Mamusiu Kochana!
W Dniu Twojego Święta, Syn i Córka o Tobie pamięta,
Przesyła życzenia, a także nadmienia,
Że kocha szalenie, Mamusię - Marzenie.

Droga Mamo!
Dziękuję za każdy spędzony
wspólnie z Tobą dzień,
za pokazywanie mi świata,
za uczenie bycia odważnym,
wolnym i otwartym na innych.
Kocham Cię za wszystko
i na zawsze!

Zabawa rozwijająca spostrzegawczość – Znajdź coś... Rodzic siedząc z dzieckiem/dziećmi mówi: Znajdź coś... (niebieskiego, małego itp.), a zadaniem dziecka jest odnaleźć i pokazać innym rzecz spełniającą ten warunek.

Ćwiczenia graficzne Koła. Przedmioty, które mają kształt koła (np. dno doniczki), ołówki, kredki. Rodzic prosi, aby dzieci obrysowały na kartce ołówkiem koła, a następnie udekorowały je w wybrany przez siebie sposób.

Ćwiczenia słuchowo-matematyczne Piłka skacze. Piłka. Rodzic staje plecami do dzieci, prosi, aby uważnie liczyły, ile razy piłka odbije się od podłogi i określiły liczbę.

Wprowadzenie – oglądanie piłek. Różne piłki, np. piłeczka do golfa, piłka do tenisa, piłka nożna. Rodzic prezentuje dzieciom poszczególne piłki. Prosi, aby dzieci powiedziały, jakie one są i czym się od siebie różnią. Wspólnie z dziećmi próbuje odnaleźć cechę wspólną – odpowiedzieć na pytanie: Do czego służą wszystkie te piłki? (Do zabawy/do gry)

 Osłuchanie ze słowami i melodią piosenki Piłka https://www.youtube.com/watch?v=U-WUy1FCHHM

Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu. − Co robiła mała piłka? − Co wy lubicie robić z piłką? − Jaka jest melodia tej piosenki – wesoła czy smutna?

Nauka refrenu piosenki Piłka fragmentami, metodą ze słuchu.

Zabawa rozwijająca motorykę małą – Piłeczki. Piłeczki pingpongowe, do tenisa lub inna piłka dostępna w domu dla dziecka, nagranie piosenki Piłka, odtwarzacz CD. Rodzic daje dziecku piłeczki. Prosi, aby kolejno przy nagraniu piosenki: – toczyły piłeczkę między dłońmi, – toczyły piłeczkę raz jedną, a raz drugą dłonią po podłodze, – delikatnie ścisnęły piłeczkę raz jedną, raz drugą dłonią.

Zabawa dydaktyczna Takie same czy różne? Obrazki, np.: dwóch ras psów, bocianów czarnego i białego, róży ciętej i krzaku róży. Rodzic prezentuje obrazki. Dzieci je nazywają i określają różnice i podobieństwa w wyglądzie.

Praca plastyczna Tak samo... Obrazek dowolnej rośliny lub dowolnego zwierzęcia (łatwy do narysowania dla dzieci – np.: ośmiornicy, kota, stokrotki, tulipana). Rodzic rozdaje dzieciom kartki. Prosi, aby uważnie spojrzały na obrazek, który będą się starały narysować. Następnie zachęca do zwracania uwagi na szczegóły, które mogą pomóc w narysowaniu rzeczy przedstawionej na obrazku.

Zabawy ruchowe inspirowane przez dzieci (z wykorzystaniem piłek). Rodzic wskazuje dziecku/dzieciom, gdzie są piłki. Przypomina zasady zgodnej zabawy i konieczności dzielenia się z innymi.  

Zabawa plastyczna Mój balon. Rodzic prosi, aby dzieci ozdobiły swoje balony flamastrami. 

                                                                                         Małgorzata Łopińska-Kubiczek Ciesielska Aleksandra

To Dla Ciebie Mamo.

Życzę Ci, mamo, spokoju i słońca,
dni wolnych od trudu, wakacji bez końca
i marzeń spełnionych, przyjaciół bez liku
i pięknych dla Ciebie pisanych wierszyków.
Chcę, żebyś codziennie budziła się rano
z wesołym uśmiechem, bo kocham cię Mamo
i nie wiem cóż mogę powiedzieć Ci więcej.
Dziękuję Ci mamo, całuję twe ręce.

Wiersz na dzień mamy i toast 100 lat

Życzenia na Dzień Mamy ❤

ŚPIEWAJĄCE BRZDĄCE - KOCHAM CIĘ TI AMO JE T'AIME

Kochanej mamie

JESTEŚMY  DLA  SIEBIE  UPRZEJMI

Przywitanie i rozgrzewka https://www.youtube.com/watch?v=l78D-0TKWBM

Wyszukiwanie różnic między dwoma obrazkami przedstawiającymi    Link do obrazka :  http://cdn.files.smcloud.net/t/szablon_2.pdf   Dziecko wyszukuje 7 różnic – szczegółów którymi się różnią obrazki  i zaznacza na jednym z nich .  

 Zabawa ruchowa z elementem czworakowania  Dookoła.

Dzieci swobodnie maszerują, podskakują, biegają po pomieszczeniu. Na klaśnięcie   zatrzymują się i na czworakach wykonują jedno okrążenie wokół  rodzica lub innego domownika   Następnie wstają i zabawa powtarza się. 

Wysłuchanie wiersza J.  Koczanowskiej Przyjaciel.

Nie musisz mieć przyjaciół stu,

nie musisz mieć dziesięciu,

wystarczy, byś jednego miał, 

a to już wielkie szczęście.

 Przyjaciel to jest taki ktoś,

kto zawsze cię zrozumie,

gdy dobrze jest – to cieszy się,

gdy źle – pocieszyć umie.

Przyjaciel to jest taki ktoś,

kto nigdy nie zawiedzie,

a poznasz go, bo z tobą jest,

gdy coś się nie powiedzie.

Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.

Rodzic zadaje  pytania :

− Ilu przyjaciół wystarczy mieć?

− Kogo możemy nazwać przyjacielem?

− Po czym można poznać przyjaciela?

Zabawa ruchowa w formie opowieści ruchowej Podróż do Krainy uprzejmości. Będą nam potrzebne apisy: proszę, dziękuję, przepraszam .

Dzieci wędrują, wysoko podnosząc kolana, przedzierają się przez krzaki, przeskakują przez przeszkody, idą na palcach, przechodzą na czworakach przez tunel itp. Po dotarciu na miejsce rodzic lub inna osoba dorosła – królowa Krainy uprzejmości wita dzieci. Kłania się, mówi dzień dobry i przedstawia się. Dzieci jej się odkłaniają. Królowa mówi, że dotarły do Krainy uprzejmości. Królowa opowiada o różnych sytuacjach społecznych, np. dziecko dostaje od mamy lizaka, podaje książkę koledze. Zgodnie z panującymi tu zasadami dzieci muszą wiedzieć, jakich słów użyć w konkretnej sytuacji. Królowa pokazuje i odczytuje zapisane na kolorowych kartkach wyrazy proszę, dziękuję, przepraszam. Następnie głośno, z pomocą  domownika , odczytują je dzieci.

Wypowiadanie się na temat: Co to znaczy być dobrym kolegą i przyjacielem? Królowa uprzejmości stwierdza , że aby wspólne zabawy się udały, wszyscy muszą odnosić się do siebie życzliwie.

Przygotowanie niespodzianki dla przyjaciela.

Kredki, dla  dziecka kartka .

Królowa Krainy uprzejmości – zachęca dzieci do przygotowywania niespodzianki. Dzieci rysują czarodziejski obrazek dla kolegi lub koleżanki. Królowa dziękuje za przybycie do swojej krainy, zwraca uwagę na stosowanie podczas zabaw zwrotów grzecznościowych i zaprasza do kolejnej wizyty. Zachęca dzieci do wręczenia obrazka swojemu przyjacielowi .

Jak będziecie miały ochotę poproście rodzica, prześlijcie obrazek z dedykacją dla przyjaciela do mnie. Ja zamieszczę na stronie przedszkola. 

Ćwiczenie rytmiczne Dzieci – doskonalące aparat mowy.   Dzieci swobodnie maszerują.  Na klaśnięcie dzieci zatrzymują się i głośno recytują proponowany przez rodzica tekst (Bożeny Formy) w nadanym przez nią rytmie oraz z różnym natężeniem głosu.

Na całym świecie dzieci mieszkają

lubią się bawić  dobre serca mają.

Zabawa z rytmem  https://www.youtube.com/watch?v=PtJsJAqE1dg

A teraz zadanie z zastosowaniem odpowiedniego słowa.

Które magiczne słowo pasuje do jakiej sytuacji?
  
Obiad dziś jest bardzo smaczny, bo jem ulubiony groszek.
Mam ochotę na coś więcej, więc do mamy mówię …....  PROSZĘ

Skacze Anka na kanapie i na brata właśnie spada.
Brat się krzywi, prawie płacze. Co powiedzieć tu wypada? ….  PRZEPRASZAM
     
Biegnę rano do sklepiku, ser kupuję, świeże bułki.
Pięknie pachną, tak je lubię. Pani mówię więc ….. DZIĘKUJĘ
 
Bartek w biegu trącił Jankę, bo chciał bardzo złapać Zdzisia.
Janka była obrażona i na Bartka, i na Zdzisia.
Bartek jednak się zatrzyma: Nie płacz, Janka, wina nasza!
Ja za Zdzisia i za siebie bardzo, bardzo cię …... PRZEPRASZAM

Wietrzyk porwał mój kapelusz, biegnę za nim, już go chwytam
ale wietrzyk porwał znowu a kapelusz dalej zmyka…
Pobiegł Tomek co sił w nogach z wiatrem wcale nie był w zmowie,
Zręcznie złapał mój kapelusz, już go niesie. Co mu powiem? …... Dziękuję

Magiczne  słowa  
O jakich słowach jest mowa w piosence?

W  jakich sytuacjach ich używamy?
Po co są nam potrzebne takie magiczne słowa?

Zabawa „Masażyk na poprawienie nastroju” (zabawa włoska w opracowaniu M. Bogdanowicz).

Rodzice z dziećmi dobierają się parami, siadają jedno za drugim (najpierw rodzic z dzieckiem, potem dziecko za rodzicem) i wykonują palcami na plecach partnera czynności.  Rodzic  opisuje czynności, jakie wykonuje się przy pieczeniu pizzy:

• sypiemy mąkę – przebiera opuszkami palców obu dłoni na plecach partnera,
• zgarniamy ja – brzegami obu dłoni wykonuje na plecach ruchy zgarniające,
• lejemy oliwę – rysuje palcem falistą linię, począwszy od karku, aż do dolnej części pleców
• dodajemy szczyptę soli, no może dwie, trzy – lekko, kilka razy, szczypie w plecy
• wyrabiamy ciasto – lekko ugniata plecy
• wałkujemy – porusza dłońmi zwiniętymi w pięści w górę i w dół pleców,
• wygładzamy placek – głaszcze plecy
• na wierzchy kładziemy pomidory – delikatnie stuka w plecy dłońmi złożonymi w miseczki,
• krążki cebuli, oliwki – naciska palcem w kilku miejscach
• posypujemy serem i… – szybko muska po plecach opuszkami palców obu dłoni
• buch! do pieca! – przytula się do pleców dziecka,
• wyjmujemy i kroimy dla mamusi, dla tatusia, dla babci, dla dziadka… -
• naśladuje krojenie, przesuwając po plecach brzegiem dłoni
• dla ciebie…, dla… – dziecko wymyśla, dla kogo będą jeszcze kawałki pizzy,
• a teraz polewamy keczupem – kreśli palcem linię z pętlami
• i… zjadamy, mniam, mniam, mniam – naśladuje gryzienie, chwytając plecy dłońmi.

Dzisiaj pamiętajcie o swojej mamusi – zaśpiewajcie jej piosenkę, wyrecytujcie wiersz poznany w  ubiegłym tygodniu.

                                                                                                             Miłej zabawy  Dorota Potoczna

Zadanie dla małych bystrzaków -ćwiczymy pamięć i spostrzegawczość 

NIBY TACY SAMI A JEDNAK INNI

PIŁKA DLA WSZYSTKICH

Słuchanie piosenki  Nasze emocje

Rozmowa na temat piosenki. Rodzic  zadaje dziecku pytania:                                                           

− O czym jest ta piosenka?                                                                                                                    

− Co oznacza słowo: emocje?

− O jakich emocjach jest mowa w piosence?                                                                                  

− Jakie emocje nas „odwiedzają”? Co się wtedy dzieje?

Oglądanie Bajka dla dzieci po polsku o emocjach  

Ćwiczenia dotyczące emocji. Obrazki przedstawiające buzie z emocjami: złością, radością, smutkiem, strachem. Rodzic wskazuje obrazki a dziecko je nazywa.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr 37.                                                                                      

- Zabawa orientacyjno-porządkowa Różne powitania.                                                                                 

Dziecko porusza się po pokoju w rytmie wystukiwanym przez rodzica. Podczas przerwy w grze rodzic mówi, jakimi częściami ciała mają się przywitać np.:

− Witają się nasze kolana (plecy, łokcie, czoła…).                                                                                        

- Ćwiczenia wyczucia ciała i przestrzeni – Wiatraczki.                                                                  

Dziecko obraca się wokół własnej osi z rozłożonymi w bok rękami, w jedną i w drugą stronę.                                                                                                                                      

- Ćwiczenia rąk i nóg – Spacer raków. Dziecko porusza się tyłem, w siadzie podpartym, w różnych kierunkach.                                                                                       

- Ćwiczenia równowagi – Na huśtawce.                                                                                               

Dzieci i  rodzic podają sobie ręce; naprzemiennie wykonują przysiady.                                             

- Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – Myjemy się po zabawie.                                                                                

Dziecko naśladuje mycie poszczególnych części ciała.                                                                                        

- Ćwiczenia uspokajające – Maszerujemy i mówimy rymowankę.                                               

Dziecko maszeruje po obwodzie koła, rytmicznie klaszcząc i powtarzając rymowankę: My jesteśmy dzieci, my kochamy słońce, ptaki śpiewające i drzewa szumiące.

- Zabawa Piłka nożna.                                                                                                                        

Dziecko naśladuje grę w piłkę nożną – biega za piłką, kopie ją. Na sygnał – dźwięk np. gwizdka – zatrzymuje się i mówi rymowankę:

Piłka tu, piłka tam,                                                                                                                                     

w piłkę nożną sobie gram.

Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Piłka dla wszystkich.                                                             

Książka s. 82–83. Dziecko słucha opowiadania i ogląda ilustracje w książce.

Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli. – Brawo, Franek! – krzyczeli kibice. – To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy. Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać, i robiło mu się wtedy bardzo smutno. Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu? – Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie. – Opowiedz. – W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników! – To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało – odpowiedziała Ada. – Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem! – Ojej! Zostałeś bramkarzem? – Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem z powrotem jednemu z napastników. – Brawo! – A wtedy on na mnie nakrzyczał… – Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada. – Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”. – Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada. – Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie. – Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada. – Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło się coś wspaniałego! Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej: – Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak mam na imię i co mi właściwie dolega. – To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała stanowczo Ada. – Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek. – Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa! – To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec. Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu, z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę, dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który się nie zna na grze i ciągle się myli. – I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek. – Powiedzieli, że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie. – Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.

Rozmowa na temat opowiadania.                                                                                                  

− Co śniło się Frankowi?                                                                                                                    

− O czym opowiadał Adzie?                                                                                                                  

− Jak zachowywali się chłopcy?                                                                                                        

− Co zrobił ich kapitan?                                                                                                                                   

− Kim został Franek na meczu?                                                                                                                

− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?                                                                         

− Co będzie ćwiczył Franek?                                                                                                                                    − Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?

Wyjaśnienie pojęcia tolerancja.                                                                                                              

Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia.                                                                                                    

Rodzic pyta:                                                                                                                                                

− Czy chłopcy byli tolerancyjni?                                                                                                                  

− Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry, innego wyznania…).                                                                                                            

− Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci – na spacer. Dzieci – do domu.                           

Dziecko rozkłada na dywanie gazety. To będą  domy. Na hasło: Dzieci – na spacer – biega swobodnie, a na zawołanie: Dzieci – do domu – jak najszybciej i jak najciszej zajmuje miejsce w swoim domu.

• Oglądanie zdjęć przedstawiających dzieci z różnych kontynentów.

Dziecko ogląda zdjęcia, wymienia różnice między przedstawionymi na nich dziećmi (kolor skóry, kształt oczu itd.).

Zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku – Badamy swoją twarz.

Dziecko za pomocą dotyku bada kształt swojej głowy, wypukłość nosa, uszu i policzków, ułożenie brwi itp.

Rodzic pyta:

− Jaki kształt ma głowa?

− Jakie są twoje włosy? (Proste, kręcone, miękkie…).

− Wymień części twarzy.

− Popatrz na mnie. Czy jestem taka sam jak ty? Czy mam taki sam kolor oczu i włosów?

Pracy plastyczna Dzieci z całego świata.

Dla dziecka: kartki z narysowanymi kołami (o średnicy 15 cm   kolor biały, żółty, czarny),  kwadraty (o boku długości 20 cm), wycięte z szarego papieru pakowego, klej, nożyczki, kredki.

• Wycinanie kół.

• Rysowanie na kołach oczu, nosa, ust (kształt jest uzależniony od koloru koła).

• Przyklejanie kół na kwadracie z szarego papieru.

• Dorysowywanie włosów w taki sposób, aby zarysować kredkami linię łączącą koło z papierem.

• Wycinanie narysowanej głowy.

Kartony formatu A3, klej.

Rodzic wspólnie z dzieckiem układa na kartonie narysowane i wycięte głowy, a następnie dziecko je przykleja. Na  kartonie powinny się znaleźć 3 głowy w różnych kolorach (biała, czarna, żółta).

 OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE –

Rozmowa na temat indywidualności dzieci.

 Rodzic podkreśla, że nie można kogoś nie lubić za wygląd lub sposób zachowania, mówienia.

Rodzic  mówi:

− Wszystkie dzieci lubią się bawić.

− Wszystkie dzieci chcą mieć koleżanki i kolegów.

− Wszystkie dzieci cieszą się, gdy jest im wesoło.

− Wszystkie dzieci płaczą, gdy jest im smutno.

Karta pracy, cz. 4, s. 54.

Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie

ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia (swoich imion)

i nazwiska (lub z pomocą rodzica).

Ćwiczenia: oddechowe, artykulacyjne i słuchowe, na podstawie wiersza Ewy Małgorzaty

Skorek Dni tygodnia.

Jakie nazwy dni

tygodnia znamy?

Czy wszystkie nazwy

dni pamiętamy?

Jeśli ktoś lubi

takie zadania,

niech się zabiera

do wyliczania.

Powietrza dużo

buzią nabiera

i na wydechu

niech dni wymienia:

− poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela.*

Jeśli za trudne

było zadanie,

ćwicz dalej z nami

to wyliczanie.

− Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek,

piątek, sobota, niedziela.*

W miejscach oznaczonych * dziecko powtazajza rodzicem – na jednym wydechu – nazwy dni

tygodnia.

 Ćwiczenia ruchowe – naśladowanie chodzenia po różnym podłożu i w różnych warunkach.

Dziecko naśladuje chodzenie, Np.

− po piasku,

− po kamieniach,

− gdy wieje mocny wiatr,

− przez rwący strumyk,

− po głębokim śniegu…

NIBY  TACY  SAMI,  A  JEDNAK  INNI

DZIECI  TAKIE  JAK  MY

 Zabawa ruchowa z elementem czworakowania  Dookoła.

Dzieci swobodnie maszerują, podskakują, biegają po pomieszczeniu. Na klaśnięcie   zatrzymują się i na czworakach wykonują jedno okrążenie wokół  rodzica lub innego domownika   Następnie wstają i zabawa powtarza się.  

Zabawa ruchowa Na cztery i na dwa.

Podczas stukania o powierzchnię (szafka, blat) , dziecko  maszeruje po pokoju , licząc do czterech. Na dwa – dziecko  klaszcze  w dłonie, na cztery – tupie  nogą.

Proszę o włączenie  dziecku  piosenki Jesteśmy dziećmi   

1. Czy jesteś z Afryki,
Czy też z Ameryki,
Nie jest ważne gdzie mieszkamy,
Bo jesteśmy tacy sami.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

2. Czy mówisz po polsku,
Czy też po japońsku,
Wszyscy dobrze rozumiemy,
Czego tak naprawdę chcemy.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

Słuchanie opowiadania A.  Widzowskiej Język migowy. Książka (s. 74–75) dla  dziecka.  Link : https://www.youtube.com/watch?v=nCHCInfWWy4  

Rodzic czytając opowiadanie, prezentuje ilustracje do niego.

Od samego rana Ada przygotowywała się na spotkanie z nową koleżanką, Kasią. Okazało się, że tata Kasi jest bardzo zdolnym architektem i będzie pracował w tym samym biurze co tata Ady i Olka. Obie rodziny umówiły się w małej kawiarence w galerii, tuż obok bawialni dla dzieci. Ada bardzo lubiła poznawać nowe osoby i rozmawiać z nimi o tym, w co lubią się bawić. Tym razem Ada była szczególnie przejęta spotkaniem, bo dowiedziała się od rodziców, że Kasia nie słyszy.

– Na żadne ucho? – dopytywała się Ada.

– Ani troszeczkę? – Ani troszeczkę.

 – To jak my się będziemy bawić?

– Jestem pewna, że znajdziecie na to sposób – uśmiechnęła się mama. Ada próbowała zatykać sobie uszy i prosiła Olka, żeby coś do niej mówił.

– Mam fajną siostrę – powiedział Olek.

– Co mówisz? – spytała Ada. – Moja siostra jest najlepszą siostrą na świecie!

 – Ecie-pecie? Nic nie rozumiem… Tej Kasi musi być bardzo trudno – stwierdziła Ada.

W galerii panował gwar. Z głośników płynęła muzyka, w bawialni słychać było piski i śmiech rozbawionych dzieci. Obie rodziny przywitały się słowami „dzień dobry” i podały sobie ręce. Ada stanęła naprzeciwko Kasi i nie wiedziała, czy ma coś powiedzieć, czy nie. Przecież Kasia i tak nie usłyszy. Jednak dziewczynka uśmiechnęła się i rękami zrobiła przyjazny gest. Ada zrozumiała, że to jest powitanie, i odpowiedziała takim samym gestem. Potem Kasia wskazała bawialnię i dziewczynki pobiegły razem na zjeżdżalnię. Po chwili radośnie nurkowały w basenie z kolorowymi piłeczkami. Kasia układała z rąk różne znaki, a Ada próbowała odgadnąć ich znaczenie. Gdy chciała zająć się rysowaniem i kolorowaniem, Ada od razu zrozumiała, o co chodzi. Wspólnie narysowały słonia z wielkimi uszami, a na tych uszach namalowały wszystko, co symbolizuje dźwięki: ptaki, trąbkę, gitarę, śpiewającą panią, a nawet samolot odrzutowy. Potem bawiły się w teatrzyk dłoni i okazało się, że palcami można pokazać wiele rzeczy. Czasami Ada się myliła i nie potrafiła czegoś zrozumieć, ale to było bardzo zabawne. Jak wiele można powiedzieć, nie używając słów!

Wieczorem Ada wciąż rozmyślała o Kasi i o tym, jak wspaniale się z nią bawiła. Tata powiedział córeczce, że osoby niesłyszące porozumiewają się językiem migowym.

 – Czy ja też mogę się nauczyć tego języka? – zapytała Ada.

– Oczywiście. A teraz zgadnij, co chcę ci przekazać – tata przytulił Adę i pocałował ją w czoło.

 – Dobranoc i kocham cię! – zawołała Ada i odpowiedziała tym samym gestem.

– Zrozumiałeś, tatusiu? Tata uśmiechnął się i pokiwał głową. Miłość nie potrzebuje słów.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

Proszę o zadanie pytań :

− Jak nazywa się język, którym porozumiewa się Kasia? 

− Jakbyście się czuli, gdybyście nie słyszeli tego, co ktoś mówi? 

− Spróbujcie, jak Ada, zatkać uszy i sprawdzić, czy rozumiecie, co mówi kolega/koleżanka.  Możemy wyjaśnić dzieciom znaczenie pojęcia tolerancja.

Tolerancja to poszanowanie odmienności innych, ich wyglądu, sposobu komunikowania się, wiary, kultury itd.

Jeśli chcecie zobaczyć  w jaki sposób dzieci poznają zabawki za pomocą języka migowego obejrzyjcie  zabawę  Migu Mig – Zabawki  . Oto  link :

https://www.youtube.com/watch?v=8QvL00b7tS4

Zabawa ruchowo-pantomimiczna Wiem, co chcesz pokazać.

Dziecko zaprasza do zabawy domownika z którym staje w parze . Jedna osoba z pary   pokazuje czynność, druga  je naśladuje. Można pokazywać  sobie nawzajem – ruchem ciała, gestem i mimiką – różne czynności , np.  powitanie się, czesanie, bieganie, mycie się, pomaganie, pocieszanie, niezgodzenie się na coś, zastanawianie się, okazanie zdziwienia itp. Druga osoba z pary odgaduje, co osoba pokazująca chciała  przekazać innym (o czym poinformować).

Letnie zabawy z wodą i piaskiem – zajęcia badawcze.

Dzieci kładą się na dywanie, zamykają oczy. Wsłuchują się w dobiegające dźwięki. Rodzic włącza nagranie szumu morskich fal. https://www.youtube.com/watch?v=YMkM5-RWYaU   Wypowiadanie się na temat wyobrażeń. Jeśli mamy w domu muszlę możemy ją podać dziecku .

- W jakim miejscu można usłyszeć szum morskich fal. Wspomina o zbliżających się wakacjach, pobycie nad morzem i zabawach z piaskiem i wodą.

https://www.youtube.com/watch?v=NyOhE-uYAvQ z wodą

Zabawy badawcze z wodą i piaskiem. 

Miska z wodą, papierowe łódeczki, słomki do napojów, taca  z piaskiem, ręcznik papierowy.  Dzieci:

I puszczają papierowe łódeczki   w misce z wodą i dmuchają na nie,

II lekko uderzają dłonią o powierzchnię wody,

III dmuchają w wodę przez słomki,

IV na tacy  z piaskiem rysują palcem różnego rodzaju kreski i fale, stawiają    kropki. Poruszają tacką , wyrównując powierzchnię piasku i rysują ponownie.

Zabawa Wodny masaż .

Nagranie dowolnej melodii o zróżnicowanym tempie.  Dzieci, w rytm muzyki, rysują palcem na plecach domownika ., kropki, kreski pionowe, poziome, linie faliste, stukają opuszkami palców itp. - podpowiada rodzic lub inny członek rodziny. Na koniec masażu potrząsają dłońmi, tak jakby strzepywały wodę z rąk.

 Zabawa ze światłem i cieniem.

Lampka, mazak, ciemne kredki lub flamastry, karton .

Rodzic umieszcza na ścianie karton i włącza lampkę. Dziecko zajmuje miejsce przy ścianie tak, aby jego głowa znajdowała się na wysokości kartonu. Rodzic  zaznacza na kartonie profil dziecka, wykorzystując cień rzucany na arkusz papieru. Następnie dziecko zamalowuje kontur swojego profilu ciemnym kolorem. Możemy wyjaśnić dziecku  znaczenie słowa profil. 

Zabawy sensoryczne z  wodą i piaskiem można przeprowadzić na podwórku lub w ogrodzie.

Wiaderko, kubeczek , foremki, plastikowa przezroczysta butelka , łyżka, lejek, sitko, kawałki kolorowej krepiny.

Dzieci przynoszą wodę w wiaderku, przelewają ją do kubeczka, z kubeczka do foremki lub do plastikowej przezroczystej butelki, wykorzystują łyżki, lejek i sitko, zwilżają piasek, stawiają babki z mokrego piasku, podlewają kwiaty na rabatkach, zabarwiają wodę w butelce poprzez wrzucanie kawałków kolorowej krepiny, obserwują zachodzące zjawiska, rysują na chodniku kolorową wodą z butelki z podziurkowaną zakrętką.

Możecie też czerpać pomyły na zabawę z wykorzystaniem piasku ze strony  Kreatywne zabawy dla dzieci  https://mojedziecikreatywnie.pl/2018/07/kreatywne-zabawy-dla-dzieci/

Murzynek malutki

Murzynek malutki oczka ma błyszczące, (pokazujemy na oczka)
kręcą mu się loczki (pokazujemy na włoski zakręcając je) do góry sterczące
buzia cala czarna, jak ta czekolada (pokazujemy na buzie),
mały nasz murzynek po murzyńsku gada (naśladujemy rączkami “gadanie”)
Chodź do nas Murzynku, podaj rączki swe
Zrobimy kółeczko, zabawimy się. (podajemy dziecku rączki)
Hej dalej, dalej, kręćmy się w kółeczko (kręcimy się dookoła siebie)
Jak się zabawimy wypijemy mleczko (udajemy, że pijemy ze złożonych rąk)

Karty pracy : - załącznik

Zachęcam Was do ułożenia puzzli - Dzieci świata . Kartę pracy można  wydrukować, a następnie przeciąć po liniach , ułożyć na kartce taki sam obrazek i przykleić.

Puzzle – załącznik  

                                                                                          Miłej zabawy 

                                                                  Dorota  Potoczna                                                                                      

Zabawa hyc , Tup, Klap  

Zabawa  Tiki  Tiki Room 

Niby tacy sami, a jednak inni 

Tolerancja

Oglądanie zdjęć i obrazków przedstawiających dzieci z różnych stron świata. Rodzic zachęca dzieci do opisywania, co robią dzieci na zdjęciu/obrazku, jak wyglądają. Mówi, z jakiego kraju (kontynentu) pochodzą.   

Prezentacja dzieci – Jacy jesteśmy? Rodzic zachęca dzieci, aby opowiedziały o sobie: przedstawiły się z imienia i nazwiska, powiedziały, co je cieszy, co lubią robić. Wypowiedź każdego dziecka zostaje nagrodzona brawami.

Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę. Lusterko dla  dziecka. Rodzic  demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie.

Język wyruszył w podróż dookoła świata (dzieci rysują koła językiem, po górnej i po dolnej wardze). Wędrował przez góry i doliny (dzieci unoszą język za górne i za dolne zęby), a potem wspiął się na wysoką górę (dzieci czubkiem języka dotykają do górnego wałka dziąsłowego), z której rozpościerał się przepiękny widok. Bardzo go zadziwił (dzieci wysuwają wargi do przodu – ooooo). Kiedy z niej zszedł, zobaczył gromadkę dzieci i przywitał się z każdym osobno (dzieci dotykają językiem każdego zęba osobno na górze i na dole). Potem długo płynął łódką i machał wiosłami (dzieci przesuwają język do prawego i do lewego kącika ust). Na koniec wsiadł do samolotu, który leciał wysoko nad chmurami (dzieci przesuwają język po górnej wardze), aż wreszcie wylądował na ziemi (dzieci chowają język za dolne zęby).

Zabawa ruchowa Bukiet kwiatów. Obrazki różnych kwiatów, tamburyn. Rodzic pokazuje dzieciom obrazki kwiatów. Wspólnie powtarzają po Rodzicem ich nazwy. Następnie Rodzic gra rytm do podskoków, dzieci podskakują po całej sali. Na hasło N.: Bukiet kwiatów, dzieci podają sobie ręce i poruszają się krokiem dostawnym. 

Zabawa ruchowa przy piosence Piłka. Piłka, nagranie piosenki Piłka, odtwarzacz CD. N. prosi, aby dzieci stanęły w kole. Włącza nagranie piosenki i podaje dziecku stojącemu po jego prawej stronie piłkę i prosi o jej podanie do następnej osoby. Ta osoba podaje ją do kolejnej itd. Kiedy nagranie zostanie zatrzymane, dziecko, które trzymało piłkę, musi wykonać jakieś zadanie (np. podskoczyć pięć razy). Później zabawa zaczyna się od nowa.

Zabawa ruchowa z elementem celowania – Razem się bawimy. Arkusz brystolu lub prześcieradło podzielone na pola z narysowanymi ikonami – częściami ciała, dwa woreczki gimnastyczne. N. rozkłada planszę (prześcieradło) z polami, na których rysuje ikony części ciała. Dzieci dobierają się w pary i rzucają woreczkami na planszę. Dotykają się częściami ciała wskazanymi przez ikony, na które upadł woreczek. • Zabawa integrująca Pomagamy sobie. Opaski na oczy dla każdej pary.   Dzieci dobierają się w pary. Jedno z dzieci wskazuje cel, do którego chce dotrzeć, i zakłada opaskę na oczy. Drugie dziecko jest przewodnikiem i bezpiecznie słowami prowadzi osobę, która ma zasłonięte oczy, do wskazanego celu (bez dotykania). • Zabawa ruchowa przy nagraniu muzyki dziecięcej. Nagranie muzyki dziecięcej pozyskane przez N. N. prezentuje dzieciom kilka fragmentów nagrań i prosi, aby wspólnie wybrały jedno. Następnie prosi, aby dzieci dobrały się w pary lub małe grupki i w wymyślony przez siebie sposób zatańczyły do wybranego fragmentu muzycznego. 

Zabawa na powitanie Iskierka. Dzieci ustawiają się w kole. N. tłumaczy, że puści teraz iskrę, aby rozpalała przyjaźnie między dziećmi. Ten, kto iskrę otrzyma (jego dłoń zostanie uściśnięta), przekazuje ten uścisk dalej, następnej osobie. Iskra przechodzi powoli po całym kole, dzieci starają się jej nie zgubić, tak aby powróciła do N.  

Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Inny. Książka (s. 72–73) dla każdego dziecka. Dzieci siadają na dywanie. N. rozdaje książki i zaprasza do wysłuchania opowiadania. Czytając opowiadanie, prezentuje ilustracje do niego. Do grupy Ady dołączył nowy przedszkolak. Pani przedstawiła go dzieciom i powiedziała, że ma na imię Anuj. Nikt nie chciał się z nim bawić, bo wyglądał inaczej niż wszyscy: miał ciemną skórę i czarne oczy, tak czarne jak nocne niebo. Chłopiec siedział w kąciku i rysował coś na kartce. – To piesek? – zapytała Ada, przyglądając się rysunkowi. – Tak, mój dog – odpowiedział chłopiec i dorysował żółte słońce. Ada znała to angielskie słowo i wiedziała, że dog to znaczy pies. Zawsze marzyła o jakimś zwierzątku, ale niestety, była uczulona na sierść i po spotkaniu z psem lub kotem od razu zaczynała kichać. – Nie baw się z nim – szepnęła jej na ucho Kasia. – On jest z innego kraju. – Jest miły – powiedziała Ada. – I ładnie rysuje. Od tej pory Ada i Anuj często bawili się razem: układali wieże z klocków, budowali zoo i ustawiali w nim plastikowe zwierzątka, kręcili się na tej samej karuzeli. Chłopiec znał dużo dziwnych słów, których Ada nie rozumiała, ale z radością uczyła go wymowy polskich słów. – To jest huśtawka, potrafisz powiedzieć? – Fuś… fuś… fuśtajka – próbował wymówić Anuj. Ada również nauczyła się nowych słów po angielsku i dowiedziała się, że Anuj urodził się w Indiach, a jego imię znaczy „młodszy brat”. – Ja mam starszego brata Olka, ale jak chcesz, to możesz być moim młodszym braciszkiem – zaproponowała. Zbliżały się Dzień Babci i Dzień Dziadka, więc dzieci przygotowywały przedstawienie. Kilkoro z nich nie chciało występować razem z nowym kolegą. – Ja nie będę z nim tańczyć – naburmuszyła się Ola. – Moja mama powiedziała, że on jest z dzikiego kraju – stwierdził Jaś. – A mój tata mówi, że oni jedzą palcami. – Nieprawda! Anuj był u nas w domu z mamą i tatą. I wcale nie jedli palcami! – odezwała się Ada. Słysząc to, pani poprosiła, żeby dzieci usiadły w kółeczku na dywanie, i opowiedziała im bajkę o króliczku Trusiu. Truś był czarny, chociaż wszystkie króliki w stadzie były białe. Okazało się jednak, że czarny królik był najodważniejszy ze wszystkich i to właśnie on uratował Białe Uszate Królestwo. – Nie wolno się z nikogo śmiać i mówić, że jest inny lub gorszy. Na świecie żyje wielu ludzi, którzy różnią się kolorem skóry, mową i zwyczajami. Ważne, żebyśmy się od siebie uczyli i pomagali sobie wzajemnie. Ada podeszła do Anuja i wzięła go za rękę. – On jest moim młodszym bratem – powiedziała. – I razem zagramy babcię i dziadka w naszym teatrzyku! Okazało się, że Anuj ma śliczny głos i potrafi śpiewać jak skowronek. W dodatku nauczył się na pamięć trudnego wiersza po polsku i ani razu się nie pomylił. Największe wrażenie jednak zrobili na wszystkich babcia i dziadek Anuja. Byli ubrani kolorowo jak motyle i poczęstowali dzieci indyjskimi ciasteczkami. Gdyby wszyscy na świecie byli tacy sami, nie działoby się nic ciekawego.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce. N. zadaje pytania: – Kim był nowy przedszkolak w grupie Ady? – Jak dzieci zareagowały na nowego kolegę? – Jak mógł się czuć Anuj, gdy dzieci nie chciały się z nim bawić? – Jaką bajkę opowiedziała pani dzieciom? – Czy wszyscy muszą być tacy sami?

Rozmowa na temat tolerancji. N. pyta dzieci, czy któreś z nich wie, co oznacza słowo tolerancja. Wyjaśnia jego znaczenie, tłumacząc, że tolerancja polega na akceptowaniu inności jakiejś osoby: przyjmujemy ją taką, jaka jest, nawet jeśli ma inny kolor skóry, inaczej wygląda czy się ubiera inaczej niż my. Tak jak każdy kwiat jest inny, tak również każdy człowiek jest inny. Wtedy, gdy ludzie wzajemnie sobie pomagają, troszczą się o siebie i są dla siebie dobrzy, tworzą piękny bukiet kwiatów. N. prosi, aby dzieci kilkakrotnie powtórzyły słowo tolerancja – dzieląc je rytmicznie (na sylaby). 

Zabawa ruchowa Bukiet kwiatów (przewodnik, cz. 4, s. 106). Karta pracy, cz. 2, nr 18 Karta pracy, cz. 2, nr 52 Dzieci: − słuchają imion odczytanych przez N. i je powtarzają, − rysują drogi dzieci do piaskownicy, − kolorują wiaderka zgodnie z instrukcją

Zabawa integrująca Co nas łączy? Dzieci biegają po sali, na hasło N.: Stop, zatrzymują się. N. pyta: Co nas łączy? Dzieci starają się znaleźć i pokazać wspólną cechę, np.: mamy 4 lata – pokazują 4 palce; mamy ręce – machają rękami; mamy nogi – podskakują; mamy głowę – poruszają głowami... 

Ćwiczenia wzmacniające poczucie własnej wartości – Lustro. Lustro. N. stawia przed dziećmi duże lustro, takie aby była widoczna cała sylwetka dziecka. Prosi, aby dziecko przyjrzało się sobie i powiedziało, co u siebie lubi, np. swoje włosy, oczy, ręce, to, że szybko biega, pięknie rysuje, pomaga innym, dzieli się zabawkami itd. N. i chętne dzieci mogą uzupełniać wypowiedź dziecka, wskazując tylko pozytywne cechy. Na koniec wypowiedzi każdego dziecka wszyscy mówią razem: Jesteś wspaniały i dziecko powtarza samodzielnie: Jestem wspaniały!

Ćwiczenia językowe Zwinny jak kot. Zdjęcia wybranych zwierząt. N. tłumaczy, że tak jak ludzie mają swoje cechy, tak również zwierzęta mają swoje charakterystyczne cechy. Pokazuje zdjęcia zwierząt, dzieci nazywają je i zastanawiają się wspólnie, z jakiej cechy znane jest dane zwierzę. N. podaje później przykłady porównań: zwinny jak kot, mądra jak sowa, mały jak mrówka, pracowity jak pszczoła, łagodny jak owieczka, powolny jak żółw, szybki jak gepard, uparty jak osioł, śpiący jak niedźwiedź. 

Praca plastyczna Ja jako zwierzę. Farby, kubeczki, pędzle, kartki. N. prosi, aby każde dziecko pomyślało i powiedziało, cechy jakiego zwierzęcia w sobie odnajduje (w czym jest do niego podobne), a następnie namalowało siebie jako to zwierzątko. Zabawy na świeżym powietrzu

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci. Obrazki przedstawiające buzie z różnymi emocjami. N. pokazuje dzieciom obrazek przedstawiający buzie z różnymi emocjami, np. smutek, radość, strach, złość, szczęście. Zadanie dzieci polega na poruszaniu się w taki sposób, aby całym ciałem, nie tylko mimiką twarzy, pokazać te emocje. 

Malowanie kolorową kredą na chodniku buziek przedstawiających różne emocje i nazywanie tych emocji.

Słuchanie baśni H. Ch. Andersena Brzydkie kaczątko. N. opowiada baśń o brzydkim kaczątku na podstawie baśni H. Ch. Andersena Brzydkie kaczątko (tłum. C. Niewiadomska, https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/brzydkie-kaczatko.html). N. wspólnie z dziećmi omawia kolejne przygody kaczątka. Zastanawiają się, jak czuło się ono na podwórku, a jak nad stawem, gdy zobaczyło swoje odbicie w wodzie.   

Ćwiczenia, reakcji w trudnej sytuacji – Stop! N. prosi dzieci, aby przekazały rady kaczątku, jak powinno się zachować, kiedy inni mu dokuczali. Jednym ze sposobów reakcji może być wyciągnięcie ręki w kierunku przeciwnika i powiedzenie: Stop! Nie masz prawa mi dokuczać. Chętne dzieci odgrywają scenkę, w której ćwiczą taką reakcję. Warto też zwrócić uwagę na to, że dziecko ma prawo i powinno szukać pomocy u osoby dorosłej, do której ma zaufanie. 

 Słuchanie muzyki relaksacyjnej. Nagranie muzyki relaksacyjnej pozyskane przez N. Dzieci leżą na dywanie i słuchają muzyki z zamkniętymi oczami. Zastanawiają się, o czym może opowiadać ta muzyka. Dzielą się swoimi opiniami. Chętne dzieci mogą narysować to, o czym opowiadała muzyka.

„Dzień Dziecka” - zabawa z tekstem Joanny Myślińskiej i Iwony Mojsak (masażyk).

Gdy Dnia Dziecka przyjdzie pora, - rysujemy uśmiech na plecach dziecka,

to wyjmujesz chętnie z wora: - uciskamy palcami plecy dziecka jakbyśmy wykładali prezenty,

szybkie auta wyścigowe, - przesuwamy dłonią szybko po plecach dziecka,

karuzele całkiem nowe, - pięścią rysujemy koła,

zestaw pędzelków do malowania - machamy dłonią po plecach dziecka jak pędzlem,

i kokardy do włosów wiązania, - rysujemy piąstką kokardę do włosów,

duże pudło klocków Lego, - rysujemy palcem małe kwadraciki,

byś mógł bawić się z kolegą. - chodzimy po plecach dwoma palcami obu rąk.

Szanowni Rodzice , w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa COVID-19, po konsultacji z organem prowadzącym Gminne Przedszkole " Dębowa Chatka'' i Żłobek nadal pozostają zamknięte .

Informacja o otwarciu placówek zostanie ogłoszona 27 maja 2020r. W placówce trwają działania mające na celu przygotowanie placówki zgodnie z wytycznymi Ministra i Głównego Inspektora Sanitarnego , które określają warunki , jakie muszą być spełnione w danej placówce , by zapewnić bezpieczeństwo zarówno dzieci jak             i pracowników.

                                                                                                                                                     Pozdrawiam

                                                                                                                                         dyr. Genowefa Kuczmera

Wszystko dla was, rodzice...

Układanie puzzli przedstawiających rodzinę. Puzzle lub obrazki pocięte na 3–4 części oraz w całości na wzór przedstawiające rodzinę. Rodzic pokazuje dzieciom obrazek, którym powinni się kierować przy układaniu puzzli. Po ułożeniu, dzieci jeśli chcą, mogą się wypowiedzieć na temat obrazka.

Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej Jesteśmy razem!

Zakwitły maki w ogrodzie.

 Mamie je podaruję.

 A siostra zrobi laurkę

– sama ją namaluje.

Ja tacie umyję samochód

 i zrobię to razem z bratem.

Sam raczej bym nie dał rady

 obydwaj kochamy tatę!

Każdy zna takie słowo,

ważne dla córki, dla syna.

 Oznacza miłość, wspólnotę…

 Jakie to słowo?

RODZINA!

• Rozmowa na podstawie wiersza.

 − Co dziecko podaruje mamie?

− Co dzieci zrobią dla taty?

 − Co to jest rodzina?

− Co można zrobić miłego dla swojej rodziny (samemu, z rodzeństwem)?

Karta pracy, cz. 2, nr 17  

Dzieci:

− oglądają obrazki i mówią, co robią tata i mama Olka i Ady,

 − naklejają obok obrazków zdjęcia przedmiotów potrzebnych do wykonania danej czynności,

− nazywają przedmioty przedstawione na zdjęciach i określają, do czego są potrzebne.

Kończenie zdań – wypowiedzi dzieci na temat rodziny. Rodzic prosi, aby dzieci dokończyły zdania (przykłady):

− Lubię moją rodzinę, bo...

− Z moją rodziną najbardziej lubię...

− Moja rodzina to...

Zabawa dydaktyczna Kogo brakuje? Duży koc. Uczestnicy zabawy stoją w kole z zamkniętymi oczami (lub tyłem do siebie). W pobliżu leży duży koc. Rodzic prosi, aby wybrane dziecko się pod nim ukryło. Po otworzeniu oczu, dzieci muszą odgadnąć, kogo brakuje.

Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec z gazetami. Dowolna muzyka, piosenka, odtwarzacz CD, gazety (najlepiej szare dużego formatu). Dzieci dobierają się w pary. Kiedy Rodzic włącza nagranie piosenki, wówczas uczestnicy zabawy muszą w dowolny sposób zatańczyć na rozłożonych gazetach, nie schodząc poza nie. Kiedy nagranie jest zatrzymywane, dzieci przybierają jak najbardziej dziwne pozy, nie wykraczając poza linię gazet.

Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 31

N. prosi, by dzieci naśladowały jego ruchy:

• stanęły wyprostowane,

• wyciągnęły obie ręce do sufitu,

• wyciągnęły obie ręce w bok,

• wyciągnęły obie ręce przed siebie,

• dotknęły stóp czubkami palców dłoni,

• dotknęły lewą dłonią uniesionego prawego kolana (pokazuje N.),

• dotknęły prawą dłonią uniesionego lewego kolana (pokazuje N.),

• z zamkniętymi oczami dotknęły czubka nosa palcem wskazującym,

• podskoczyły kilka razy obunóż,

• stanęły na jednej nodze z ramionami rozłożonymi na boki.

Pomagam mamie:

• niosą konewki z wodą – maszerują z nogami wyprostowanymi w kolanach i przechylają ramiona na boki,

• polerują szyby – równocześnie wysuwają obie ręce przed siebie, wykonują koła na zewnątrz i do wewnątrz,

• odkurzają odkurzaczem bezprzewodowym – w siadzie, przesuwają się po podłodze, podciągając się stopami,

• prasują – raz lewą, raz prawą ręką wykonują posuwisty ruch w poziomie,

• zdejmują firanki – wyciągają w górę nad głową raz jedną, raz drugą rękę,

• wirują jak bęben pralki – obracają się wokół własnej osi z rękami opartymi na biodrach. Pomagam tacie:

• sięgają na pawlacz po walizkę – stają na palcach, z prostymi rękami wysoko uniesionymi w górę,

• przybijają młotkiem – w klęku na jednym kolanie przybijają pięść do pięści,

• włączają wycieraczki samochodowe – równocześnie obiema rękami ugiętymi w łokciach, wysuniętymi przed siebie, poruszają w lewo i w prawo,

• piłują drewno – dzieci ustawione w pary, podają sobie skrzyżowane ręce i naprzemiennie uginają je w łokciach,

• trzepią dywan – oklepują całe ciało od stóp po klatkę piersiową,

• wyciągają coś spod kredensu – leżą na brzuchu, lekko unoszą nad podłogą wyprostowane ręce.

Zabawy na świeżym powietrzu

Spacer z Rodzicami w pobliżu domu– wybieranie najlepszego miejsca na rodzinny wypoczynek. Rodzic prosi, aby dzieci uważnie rozglądały się wokół miejsc, które mijają. Czy któreś z nich nadaje się na rodzinny wypoczynek? Jeśli nie, to jak powinno wyglądać takie miejsce?

ZABAWY  Z  MAMĄ  I  TATĄ

Rozwijanie spostrzegawczości słuchowej i sprawności rachunkowej – Kwiaty i serduszka.

Będą nam potrzebne  kolorowe kwiaty, czerwone serduszka z papieru .  Rodzic klaszcze kilka razy lub stuka w blat  , a zadaniem dziecka jest ułożyć  tyle kwiatów lub serduszek, ile dźwięków usłyszały. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.

Masażyk – według Bożeny Formy.

Rodzic mówi  :                                          Dzieci:

Wędruję z mamusią hen leśną dróżką –   rysują palcami wskazującymi ścieżkę od góry do dołu                                                                 pleców,

przez góry wysokie i łąki,                  rysują góry, wykonują ruchy koliste, pocierając  łońmi o plecy,

dla nas wesoło wietrzyk powiewa,  delikatnie uderzają w plecy pięściami obu rąk, a w górze śpiewają skowronki.                        Uderzają    delikatnie opuszkami palców w górną  część pleców,

Zza chmury nagle spogląda słońce,  rysują słońce, ciepłe wysyła promienie,   mocno pocierają                                                                    rozwartymi dłońmi o plecy,

 zbieramy kwiaty, pięknie pachnące  rysują kontury kwiatów, naśladują ich wąchanie, zbliżając                                                        dłonie do nosa,

stokrotki, rumianki, złocienie.          rysują linie faliste w dowolnych kierunkach,

Potem leżymy sobie na trawie          delikatnie przykładają policzek do pleców kolegi,

i w niebo spoglądamy,                      przesuwają dłoń od dołu do góry pleców,

najcudowniejsze są takie chwile   ,  dmuchają we włosy kolegi,

 bo mamę mocno kochamy.              rysują na plecach serduszko.

Zabawy z mamą i tatą  - program edukacyjny https://vod.tvp.pl/video/budzik,zabawy-z-mama-i-tata,24171996   

Karta pracy  nr 55 

Dzieci: 

− oglądają obrazki,

 − mówią, co robią Olek i Ada z rodzicami,

− opowiadają, jak spędzają wspólne chwile z rodziną.

− kończą kolorować rysunki serc według wzoru (rytmu) .

Zabawa oddechowa Dłonie i oddech 

Dziecko dmucha na wnętrze dłoni, kilkakrotnie przesuwając dłoń powoli przed ustami, od nadgarstka po czubek dużego palca i z powrotem. Następnie powtarza czynność, ale przerywa dmuchanie na czubku dużego palca i zaczyna od nadgarstka.

• Między dwoma wydechami wstrzymuje na kilka chwil oddech. Stopniowo uświadamia sobie, że nie sposób żyć bez oddychania.
• Podobne ćwiczenia dziecko powtarza z pozostałymi palcami, odczekując chwilę przed każdym z nich.
• Kontynuuje ćwiczenie, tym razem z zamkniętymi oczyma, skupiając uwagę na bodźcach dotykowych, docierających z palców, wnętrza dłoni, nadgarstka.
• Powtarza ćwiczenie na wnętrzu drugiej dłoni, później na wierzchu obydwu dłoni.
• Robi głęboki wdech i dmucha na swoją dłoń jak najdłużej potrafi, do wyczerpania całego zebranego w płucach powietrza.

Zabawa zamykamy otwieramy https://www.youtube.com/watch?v=bS6sjWYq2Q0

Zestaw  zabaw   ruchowych  - utrwalamy ćwiczenia z środy  :

1. Wirujący bączek – dzieci ślizgają się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.
   2. Chowamy się – w siadzie, przyciągają kolana do głowy; rozprostowują się do pozycji siedzącej.
   3. Gorąca podłoga – biegają z wysokim unoszeniem kolan.
   4. Na szczudłach – chodzą na sztywnych nogach.
   5. Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciskają wszystkie części ciała ( części ciała wskazuje rodzic).
   Ćwiczenia do zrealizowania w parze z Rodzicem:
   Przekładamy naleśnik – dziecko w leżeniu na brzuchu, przylega do podłoża; Rodzic próbuje przewrócić dziecko na drugą stronę; potem zamieniają się miejscami.
   2. Prowadzimy niewidomego – dziecko zamyka oczy, Rodzic staje zwrócony twarzą do dziecka i podaje mu ręce; prowadzi dziecko z zamkniętymi oczami w różnych kierunkach, a ono się temu poddaje. Potem zamiana ról.
   3. Przez tunel – dziecko ustawia się za Rodzicem, który stoi w rozkroku Dziecko przemieszcza się na czworakach pomiędzy nogami Rodzica, do przodu, i staje jako pierwsze, itp. To samo ustawienie ale przechodzimy ślizgiem na plecach.

Wyrecytujcie wiersz Mama i tata ,  którego uczyliśmy się we wtorek . Jeśli chcecie go przypomnieć ( treść w załączniku) . Zaśpiewajcie piosenkę Dla ciebie, mamo .

Posłuchajcie  opowiadań J. Papuzińskiej  NASZA MAMA ZARODZIEJKA .  LINK ; https://www.youtube.com/playlist?list=PLM9uP_jS6nJKuONqT-Mw16d8TV8HYZYjo

Drogie Dzieci!  Za kilka dni będziemy obchodzić Dzień Matki dlatego zachęcam Was do wykonania dzisiaj laurki dla Mamy . Możecie poprosić o pomoc rodzeństwo lub tatę  .

Proponuje  zrobić laurkę z kółek

 https://www.youtube.com/watch?v=otjMhpZvKQ0

lub kartkę z pasków papieru

https://www.youtube.com/watch?v=hnBEEi-CLMI . Propozycje znajdują się w podanych linkach do stron  lub możecie też samodzielnie  narysować i pomalować kredkami  kwiatki .

Aby, Wam się przyjemnie pracowało posłuchajcie piosenki Jesteś mamo skarbem mym

Szanowni Rodzice . Zdjęcia dziecka wraz z kartką , proszę prześlijcie do mnie. Zamieścimy  je na stronie przedszkola.

                                                                      Życzę wspaniałej zabawy . Pozdrawiam

                                                                                             Dorota Potoczna

Zabawa taneczna  

Zadanie dla małych bystrzaków -ćwiczymy pamięć i spostrzegawczość

ŚWIĘTO  RODZICÓW

Karta pracy, cz. 4, s. 53.                                                                                                        

Rysowanie szlaczków po śladzie, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach rysunków. Kolorowanie rysunków dużych misiów na brązowo, a małych misiów – na różowo.           

Słuchanie opowiadania.                                                                                                           

Dla dziecka Książka (s. 78–81). Dziecko słucha czytanego przez rodzica opowiadania i ogląda ilustracje w książce.

Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców –  minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca. – Brawo! – krzyczała Ada. – Tato! Tato! – dopingował Olek. Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks. Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania. Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł. Nagle rozległo się potężne trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie. – Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata. – To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama. Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie. Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców.  – Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek. – To są jajka sadzone – stwierdziła Ada.  Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami, kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek.  Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami.  Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała wierszyk: Gdy na Księżyc się wybiorę, to spakuję do walizki moją mamę oraz tatę, bo nie mogę zabrać wszystkich. Z mamą będę liczyć gwiazdy i rysować złote słońce, z tatą zrobię prawo jazdy na talerze latające. Na Księżycu dom postawię i dla mamy kwiat w ogrodzie, tacie gwiezdną dam golarkę, by się mógł ogolić co dzień. Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane, zabierz tatę oraz mamę! Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer. – Wygrywa los z numerem 1865! – Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek. – Mamy szczęście! – pisnęła Ada. Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody pocieszenia w postaci książek. – Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama. – Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata.  Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.       

Rozmowa na temat opowiadania.                                                                                

Rodzic pyta:                                                                                                                               

− Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady?                                                              

− Kto z rodziny Ady przybył na festyn?                                                                               

− Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady?                                                                                    

− Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi?                                                                   

− W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce?                                          

− Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu?                                                              

− Jakie nagrody przygotowały dzieci?                                                                         

− Czym częstowali się goście?                                                                                                            

− O kim Ada recytowała wiersz?                                                                                                

− Czym zakończył się festyn?         

Ćwiczenia oddechowe.                                                                                                

Dla dziecka: balony, wstążeczka.                                                                                                              

Dziecko pompuje balony z pomocą rodzica i dekoruje nimi pokój.

Ćwiczenia gimnastyczne –  metodą Rudofa Labana

Nagranie muzyki marszowej, chusteczki szyfonowe.

• Zgodnie z muzyką – dziecko maszeruje po obwodzie koła na palcach, gdy nagranie muzyki jest głośne, a w przysiadzie, gdy nagranie muzyki jest ciche.

• Tańczące chusteczki – przy nagraniu dowolnej muzyki dziecko swobodnie tańczy i porusza chusteczką trzymaną najpierw w prawej, a potem w lewej ręce. Podczas przerwy w grze przykuca i składa chusteczkę na podłodze.

• Przeskocz – na podłodze układa złożoną w wąski pasek chusteczkę i skacze przez nią obunóż, do przodu i do tyłu.

• Powitania  – dotyka chusteczką różnych części ciała wymienianych przez rodzica.

• Jak najwyżej – wyrzuca chusteczkę do góry, obserwuje jej opadanie, i łapie ją tuż nad podłogą.

• Sprytne palce – chwytają palcami stopy chusteczkę leżącą na podłodze i podaje ją sobie do rąk.

• Rysujemy ósemkę – dziecko przekłada chusteczkę z ręki do ręki na kształt ósemki pomiędzy rozstawionymi nogami.

• Lustro –  dziecko I mama stają naprzeciwko siebie. Dziecko wykonuje dowolne

ruchy, mama je naśladuje. Po chwili następuje zmiana ról.

• Wiatr i wiaterek – dziecko dmucha na chusteczkę z większym i z mniejszym natężeniem.

• Latające owady – zgniata chusteczkę, rzuca ją przed siebie i podąża jej śladem.

• Marsz z muzyką – rytmicznie maszeruje przy nagraniu marszowej melodii.

Podczas przerwy w grze przykuca i wyskakje w górę.

Rodzinny spacer – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie oraz wspólna zabawa na powietrzu  “Zmienne nastroje”.

Dziecko siedzi na trawie, rodzic umawia się z nimi, że gdy podrzuci piłkę do góry, to wtedy

głośno się śmieje, a jeśli trzyma piłkę w górze – milknie, a do jego ust przyklejony jest uśmiech.

Gdy piłka dotyka ziemi, dziecko staje się bardzo poważne, kiedy rodzic chowa piłkę za siebie, pokazuje, że jest przestraszone, kiedy ukryje swą twarz za piłką – że jest senne. Zabawę należy powtarzać kilkakrotnie, można zamienić się rolami. Dziecko pokazuje rodzic wykonuje.

„Czy znasz swoją mamę, swojego tatę?”- dziecko odpowiada na pytania zadane przez rodzica.

Quiz. ( pytania można stworzyć nowe).

- Jaki program telewizyjny ogląda twoja (twój) mama (tata) najczęściej?

- Jaki jest kolor oczu twojej (twojego) mamy (taty)?

- Jaką potrawę najbardziej lubi twoja (twój) mama (tata)?

- Ulubione zajęcie mojej (mojego) mamy (taty) to...?

- Jakie ciasto twoim zdaniem udaje się mamie najbardziej?

- Co twój tata robi najlepiej?

- Jak mama (tata) odpoczywa

W jakiej pracy domowej najczęściej pomagasz mamie (tacie)?

Masażyk

Szliśmy razem na wycieczkę,

(otwartą dłonią uciskanie pleców)

z tyłu na plecach mieliśmy teczkę.

(rysowanie prostokąta na plecach)

Na niebie świeciło słoneczko,

(zataczanie niewielkich kół na ramionach)

a myśmy biegali w kółeczko.

(rysowanie kół na łopatkach)

Długą linę mama z tatą trzymali

(rysowanie wężyka wzdłuż kręgosłupa)

i wesoło na boki się kiwali.

(kiwanie głową osoby siedzącej przed nami)

Wolno szliśmy, szurając nogami

(otwartą dłonią uciskanie pleców, a następnie

głaskanie w dół i górę wzdłuż kręgosłupa)

a mama skakała wesoło za nami.

(dwoma palcami każdej ręki podskoki po plecach)

Wtem zaczął kropić deszczyk

(delikatne stukanie palcami po plecach)

i poczuliśmy wesoły dreszczyk.

(połaskotanie w pasie osoby siedzącej

przed nami)

Słuchanie piosenki Moja wesoła rodzinka ​​​​​​​

Moja rodzina - prezentacja dla przedszkolaka

Dzień mamy i taty. Opowiadanie, słuchowisko. Rodzicielska Niespodzianka.  Jakie zawody wykonują rodzice – rozmowa na temat opowiadania.

 WOKÓŁ MAMY I TATY

Śpiewanie piosenki   Jesteś mamo skarbem mym                       

Karta pracy, cz. 4, s. 51.                                                                                            

Odwzorowanie kwiatków dla mamy. Rysowanie po śladach rysunków róż.       

Karta pracy, cz. 4, s. 52.                                                                                                                       

Oglądanie obrazków. Odszukiwanie i zaznaczanie 10 różnic miedzy nimi.      

Wokół mamy i taty – ćwiczenia i zabawy.                                                                                    

Układanie zdań o rodzicach.                                                                                                         

Dla dziecka: kartonowe czerwone serce (ok. 15 cm), mazaki.                                             

Dziecko układa zdania o mamie, tacie lub o obojgu rodzicach. Rodzic zapisuje  zdania na kartonowym czerwonym sercu. Serce może posłużyć do ozdoby pokoju z okazji Dnia Mamy (26.05.) i Dnia Taty (23.06).

Liczenie słów w wybranych zdaniach.                                                                                     

Rodzic mówi zdania lub czyta te zapisane na sercu, a dziecko liczy w nich słowa i podaje ich liczbę. Np.: Mama to mój największy skarb. (5) Niech tata żyje sto lat! (5) Życzę mamie i tacie, aby byli zdrowi, szczęśliwi. (8) Mamo, tato kocham was. (4)

Dzielenie na sylaby lub głoski nazw obrazków przedstawiających prezenty dla rodziców.           

Obrazki przedmiotów, roślin, koszyk. Dziecko losuje obrazki z koszyka. Dzieli ich nazwy na sylaby, może spróbować dzielić na głoski. Przykładowe obrazki: róża, czekolada, tort, kot, obrazek, wazon, kawa, korale, irys, gerbera, pudełko…

Podawanie rymów do słów: mama, tata.                                                                             

Mama – rama, gama, tama, dama, lama…                                                                                     

Tata – wata, data, chata, łata, mata…

Nauka rymowanki dla mamy i jej wersji dla taty.                                                                               

Dla dziecka: duża sylweta serca, małe czerwone serduszka.                               

Dziecko powtarza tekst rymowanki fragmentami za rodzicem.                                          

Mamo, mamo - co ci dam?                                                                                   

To serduszko, które mam.                                                                                                            

A w serduszku miłość jest.                                                                                                       

Mamo, mamo – kocham Cię!                                  

Tato, tato – co ci dam?                                                                                                              

To serduszko, które mam.     

A w serduszku miłość jest.                                                                                                      

Tato, tato – kocham Cię!

Dziecko, recytując rymowankę zapełnia sylwetę serca małymi czerwonymi serduszkami.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Czerwone – zielone.                                           

Krążki (lub kartki) czerwone i zielone.                                                              

Dziecko biega swobodnie po pokoju. Gdy rodzic podniesie do góry krążek, zależnie od pokazanego koloru wykonuje ustaloną uprzednio czynność (na każdy kolor inną). Np. widząc czerwony krążek (kartkę), wykonuje skłon, zielony – staje na jednej nodze, gdy rodzic opuści krążek, dziecko przestaje wykonywać ćwiczenia i znów biega po pokoju. 

Obrazek z konwaliami dla taty i mamy wykonany techniką kirigami z koła.

 Jak przekazać rodzicom wiadomość, nie używając słów?

Rodzic podaje wiadomości, a dziecko je prezentuje, nie używając słów. Np.

Przytul mnie, bo jestem smutny.

Pobaw się ze mną.

Kocham cię mamo, kocham cię tato.

Rozwiązanie zagadki o konwalii.

Dobrze ją znamy z prześlicznej woni,

kwitnie dzwonkami, ale nie dzwoni (konwalia).

• Oglądanie konwalii.

• Rozmowa na temat konwalii.

− Jak wygląda roślina?

− Ile dzwonków jest na jednej łodyżce?

− Gdzie rosną konwalie?

− Czy można je zrywać?

Konwalia majowa jest rośliną leczniczą i ozdobną, nie jest już rośliną chronioną. Występuje

często w lasach niemal całej Polski, ale można ją również hodować. Jej głównym walorem

są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie.

Konwalie z popcornu - praca plastyczna dla dzieci

 Potrzebne materiały:

* kolorowa kartka z bloku, zielona bibuła ( zamiast bibuły można wykorzystać zieloną kartkę z bloku ), klej, popkorn.

Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.- filmik

Poszukiwania skarbu ukrytego w pokoju.

Przedmiot który będzie chowany,  mapa przygotowana przez rodzica.

Rodzic chowa dany  przedmiot (może być zabawka). Dziecko dostają plan dotarcia do skarbu. Na

planie strzałka wyznacza kierunek, obok strzałki kropki, które symbolizują ilość kroków.

Np.:

↑.. (to znaczy: idź 2 kroki do przodu)

←  … (to oznacza: idź 3 kroki w lewo)  itd.

Dziecko poruszają się według planu, głośno licząc kroki i określając kierunki swojej trasy.

Rozmowa na temat słowa serce.

Wycięty z czerwonego kartonu kształt ludzkiego serca.

Rodzic pokazuje dziecku serduszko wycięte z czerwonego kartonu i pyta:

− Z czym kojarzy się ten kształt?

− Czym jest serce?

Serce jest mięśniem wielkości pięści. Jego szersza część skierowana jest ku górze, węższa

ku dołowi. Dzięki sercu w naszym ciele może krążyć krew.

− Do czego ludziom potrzebne jest serce?

− Czy tylko ludzie mają serca?

− Czy znasz jakieś przysłowia o sercu?

Np.:

Co w sercu to na języku.

Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.

Serce nie sługa, nie zna co to pany.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Pokaż, jak pracuje tata.

Dziecko porusza się w rytmie wystukiwanym przez rodzica na tamburynie. Podczas przerwy w grze zatrzymuje się i naśladuje czynności, o których mówi rodzic Np. Tata pisze na komputerze; gotuje zupę; odkurza dywan; obiera ziemniaki…

Inny pomysł na wykonanie konwalii – konwalie z makaronu.- zdjęcie

                                                                                                                             Miłej zabawy.

Kwiaty dla mamy i taty

Zabawa na powitanie Kto, tak jak ja... Dzieci ustawione naprzeciwko Rodzica i machają do Niego., jeśli twierdząco odpowiadają na zadane pytania: Kto, tak jak ja – kocha swoją mamę…, lubi pomagać swojej mamie…, lubi bawić się ze swoją mamą…, lubi się do niej przytulać…, lubi pomagać mamie przy robieniu zakupów? itp.

Zabawa kierowana w kąciku lalek Poranek z mamą. Wyposażenie kącika lalek: stolik, kubeczki, talerzyki, czajniczek, plastikowe owoce i warzywa. Rodzic zaprasza dziecko/dzieci do zabawy w kąciku lalek. Dzieci odgrywają rolę mamy i przygotowują śniadanie dla swoich dzieci: herbatę, kanapki, płatki z mlekiem, serwują owoce lub warzywa.

Rozmowa z dziećmi Co robi moja mama? Obrazki kobiet wykonujących różne zawody. Rodzic rozmawia z dziećmi o pracy, jaką wykonują ich mamy. Nazywają czynności, jakie wykonują panie na obrazkach. 

Zabawa dydaktyczna Zakupy z mamą. Opakowania po produktach (spożywczych, chemicznych, pudełka po butach, opakowania po sprzęcie gospodarstwa domowego, kosmetykach) reklamówki, dziecięcy koszyk sklepowy. Dzieci wybierają do koszyka produkty, które najczęściej kupują z mamą. Nazywają produkty. Opowiadają, co chciałyby kupić mamie, gdyby zarabiały pieniądze.

Bukiet dla mamy i taty - wyprawka plastyczna, karta nr 11, klej, kolorowy karton, zieloną kredkę.

Dzieci: − wypychają z karty nacięte kształty, − układają koła według instrukcji i tworzą z nich kwiaty, − przyklejają na kartonie obrazek wazonu, a potem – kwiaty ułożone z kół, − dorysowują kredką łodygi.

Zabawa popularna Ojciec Wirgiliusz. Zachęcamy do zabawy wszystkich domowników. Dzieci naśladują ruchy osoby w środku bądź tworzymy pociąg i pokazuje osoba prowadząca pociąg. . Dzieci chodzą jedno za drugim i śpiewają:

Ojciec Wirgilisz uczył dzieci swoje, a miał ich wszystkich 123. Dzieci zatrzymują się i klaszczą: Hejże dzieci, hejże ha, róbcie wszystko, to co ja!

Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę:

Prezentacja prawidłowej artykulacja głoski t. Lusterka. Rodzic objaśnia i pokazuje prawidłową artykulację głoski t. Rodzic prezentuje głoskę t przy szeroko otwartej jamie ustnej, tak aby dzieci widziały pracę języka. Dzieci powtarzają za Rodzicem głoskę t, kontrolując w lusterku pracę języka. Następnie powtarzają sylaby: ta, to, te, tu, ty. Głoska t jest głoską przedniojęzykowo-zębową, powstaje przez uniesieniu czubka języka za górne zęby, gdzie następuje zwarcie go z podniebieniem i lekkie opuszczenie w dół. Jeśli N. zauważy, że dziecko wsuwa język między zęby w czasie artykulacji głoski t, należy skierować je do logopedy.

Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza B. Szelągowskiej Moja rodzina. Rodzic prezentuje wiersz. Powtarza treść wiersza powtórnie, a dzieci powtarzają fragment tekstu: ta, to, ti, ta, ti, tom! Kocham ciebie i nasz dom.

Piękny uśmiech, dobre serce;

wszystko umie zrobić sama.

Kocha mnie najbardziej w świecie.

To jest właśnie moja mama!

 Ta, to, ti, ta, ti, tom! Kocham ciebie i nasz dom.

 Zawsze chętnie mi pomagasz,

kiedy jesteś obok, tato.

Z Tobą czuję się bezpiecznie.

Kocham Ciebie właśnie za to!

 Ta, to, ti, ta, ti, tom! Kocham ciebie i nasz dom.

 Dom to miejsce wyjątkowe.

Może być na końcu świata!

Najważniejsza jest rodzina, czyli mama, ja i tata!

 Ta, to, ti, ta, ti, tom! Kocham mamę, tatę, dom.

Ćwiczenia słuchowe Kto mieszka w tym domu? Rodzic podaje nazwy członków rodziny, dzieląc je rytmicznie (na sylaby), a dzieci podają pełną nazwę. Następnie chętne dzieci podają nazwy członków własnej rodziny, dzieląc je rytmicznie (na sylaby), a pozostałe osoby odgadują, o kogo chodzi, np.: ma-ma, ta-ta, brat, sios-tra, dzia-dek, bab-cia, cio-cia, wu-jek. 

• Karta pracy, cz. 2, nr 49. Dzieci:

− obrysowują kształty prezentów,

− kolorują wybrany prezent,

 − dzielą rytmicznie (na sylaby) nazwy prezentów,

− kolorują serca według wzoru.

Zabawa ruchowa Mamo, mamo, ile kroków do domu? Skakanki. Rodzic wyznacza start i metę za pomocą skakanek. Dzieci stają na starcie, a Rodzic na mecie. Dzieci wspólnie zadają pytanie: Mamo, mamo, ile kroków do domu? I odmierzają tyle kroków, ile zaproponuje Rodzic. Wygrywa to dziecko, które jako pierwsze dojdzie do mety i ono potem pełni rolę rodzica.

Zabawa ruchowa Kto jest wyższy, kto jest niższy? Dowolna muzyka. Do zabawy zapraszamy chętnych domowników, którzy biegają po wyznaczonym terenie. Na pauzę w muzyce zatrzymują się i łączą się w pary, z osobą, która jest najbliżej. Następnie porównują swój wzrost i określają, kto jest wyższy, a kto jest niższy w tej parze lub czy są takiego samego wzrostu. Wyższa osoba staje z tyłu, a niższe z przodu. Zabawę powtarzamy kilka razy, tak aby dzieci mogły się łączyć w pary z różnymi osobami.

                                                                                      Małgorzata Łopińska-Kubiczek, Aleksandra Ciesielska

NIESPODZIANKI  DLA  RODZICÓW

Zabawa słownikowo-obrazkowa – W czym pomagam rodzicom?

Obrazki przedstawiające różne czynności wykonywane w domu, np.: sprzątanie, gotowanie, prasowanie itp. Dziecko  wybiera  jeden z nich i nazywa  przedstawioną czynność.

https://blizejprzedszkola.pl/upload/miesiecznik/98f2d260dd70f021f0c6a8ad886858bf.jpg

Portret mamy – zabawa pobudzająco-hamująca.

Dla  dziecka: skakanka ( lub inny przedmiot – może to być koło ułożone z chustek itp. ) , kredki i  kartka  papieru; nagranie piosenki Dla ciebie, mamo.  Dziecko układa skakankę robiąc  koło  w dowolnym miejscu pokoju . W  środku  znajduje się  kartka papieru i kredki. Dziecko  porusza  się po pokoju omijając koło  w rytmie nagrania.

Na hasło: Mama, zajmuje miejsce obok ułożonego koła  i rysuje portret swojej  mamy . Kiedy R. ponownie włączy nagranie, dzieci przerywają rysowanie i maszerują po sali, tak żeby omijać koło . Na hasło: Mama, powracają do rysowania.  Powtarzamy zabawę, aż dziecko narysuje portret. 

Zabawa ruchowa „Z domu do domu”   .

Gazeta  dla dziecka.

Dziecko stoi na gazecie – domku  rozłożonym  na podłodze. Kiedy usłyszy hasło: Z domu! wybiega z domku  i biega po pokoju na paluszkach. Hasło: Do domu! jest sygnałem do jak najszybszego powrotu do swojego domku – gazety. Powtarzamy kilka razy.

Ćwiczenia oddechowe 

• Dziecko leży  na plecach, oczy zamknięte. Wdech przez nos brzuch unosi się do góry;
• wydech ustami brzuch opada.

Słuchanie wiersza K. Datkun-Czerniak „ Szczęście”.

Szczęście to:

– uśmiech taty i mamy,

– spadające z drzew kasztany,

– zimne lody w gorący czas,

– udany rysunek,

– i gdy ktoś pochwali nas.

Szczęście to wszystko, co jest dokoła:

 ludzie, drzewa, przedszkole i szkoła.

 Szczęście mam – gdy nie jestem sam!

 Szczęście, że jestem tu – na ziemi,

pomiędzy ludźmi bliskimi.

Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.

R. pyta dzieci:

− Co to jest szczęście?

− Co dla dziecka jest szczęściem?

− Kto jest dla dziecka najbliższą osobą? 

Zabawa rozwijająca umiejętność formułowania dłuższych wypowiedzi

– Z czego ucieszy się mama, a z czego – tata?

Piłka lub maskotka , którą podajemy dziecku . R . rozpoczyna różne zdania, np. Mój tata bardzo lubi, kiedy… i turla piłkę lub podaje dziecku maskotkę  Dziecko chwyta przedmiot , powtarza początek zdania i kończy je zgodnie ze swoimi wyobrażeniami. Następnie turla piłkę z powrotem do  domowników .  Pyta dzieci o ich mamy.

Przykłady: − Moja mama cieszy się, gdy jej pomagam.

Zabawa naśladowcza Pomagam mamie. Nagranie melodii do tańca.  Dzieci wykonują dowolne improwizacje taneczne. Na przerwę w muzyce Rodzic  podaje nazwy czynności, które dzieci naśladują, np.: odkurzanie, wycieranie kurzu, zmywanie naczyń, podlewanie kwiatów.Piosenka  do zabawy  

Karta pracy  nr 54.

Dzieci: 

− rysują w ramkach prezenty, jakie chciałyby wręczyć rodzicom (w niebieskiej ramce – prezent dla taty, a w czerwonej – dla mamy), 

− odczytują wyrazy zapisane na bilecikach (z pomocą R.), 

− dotykają palcem kolejnych obrazków serc i nazywają ich kolory.

Zabawa  paluszkowa Rodzina, według K. Sąsiadka 

Rodzic mówi wiersz, a dziecko wraz z nim i pokazuje paluszki.

Ten pierwszy to Dziadziuś, (kciuk)

tuż obok Babunia. (wskazujący)

Największy to Tatuś, (środkowy)

a przy nim mamusia. (serdeczny)

 A to ja dziecina mała, (mały)

 i to jest rodzinka, moja ręka cała.

Kwiatek – niespodzianka dla mamy i taty. Wyprawka, karta nr 26,

klej, nożyczki.

Dzieci:

− wycinają z karty wszystkie zaznaczone konturem kolorowe paski i kształty,

− składają i sklejają zgodnie z instrukcją.

Podczas wykonywania pracy plastycznej zaśpiewajcie piosenkę Dla ciebie , mamo.

Jeśli w domu nie mamy wyprawki  zachęcam  do wykonania wybranej pracy plastycznej.   Pomysły można zaczerpnąć ze strony:

https://ekodziecko.com/category/prace-plastyczne/dzien-mamy-i-taty

• Błyszczący kwiatek

Podczas pracy plastycznej zachęcam do wysłuchania piosenki Dziękuję Mamo! Dziękuję Tato!  https://www.youtube.com/watch?v=j09kDRPi3tE

 Masaż„List do mamy ( taty) ”

Kochana mamo  (tato)                                                  (rysujemy serce i wykrzyknik)

Uśmiechnij się do mnie wesoło                                    (rysujemy uśmiech)

 Zróbmy razem duże koło                                             (rysujemy koło)

Poskacz ze mną w kałuży                                   („chlapiemy” plecy paluszkami, pstrykanie wszystkimi palcami) Szczególnie po wielkiej burzy                                      (rysujemy błyskawicę)

Narysujmy razem słonie                                              (powoli kroczymy wewnętrzną stroną dłoni)

Małe żółwie, może konie                             (szybko, z wyczuciem stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści)

Piękny bukiet zrobię sam                                   (rysujemy kwiatka)

I w prezencie Tobie dam .                                  (przytulamy dziecko siedzące przed nami)

ROZWIJANIE SPOSTRZEGAWCZOŚCI WZROKOWEJ – ROZTARGNIONA MAMA.

Damska torebka w jasnym kolorze, parasolka.

R. chowa w mieszkaniu torebkę. Opowiada o roztargnionej mamie, która położyła gdzieś

torebkę i teraz nie może jej odnaleźć. Opisuje wygląd torebki. Zachęca dzieci do pomocy

mamie w jej odszukaniu. Dzieci odszukują torebkę. R. kontynuuje zabawę, chowa inny przedmiot, np. parasolkę. Można zamienić się rolami, dziecko chowa i opisuje przedmiot a rodzic go szuka.

ZABAWA TEMATYCZNA DOM.

Stwarzanie okazji do przyjmowania na siebie ról mamy i taty w zabawie.

Uczestnicy zabawy rozdzielają między siebie role mamy, taty i dzieci i odgrywają je w zabawie.

ZABAWA RUCHOWA RODZINA MOTYLI.

Muzyka do zabawy https://www.youtube.com/watch?v=4cNbggnMMpo

R. układa papierowe krążki/kwiaty na podłodze. Dzieci (motyle) podczas muzyki biegają między kwiatami, poruszają skrzydłami. Na przerwę w muzyce R. wydaje polecenie, np.: Rodzina kaczek. Dzieci przysiadają przy wybranym kwiatku, naśladując odgłosy i ruchy podanych zwierząt.

PREZENT DLA MAMY I TATY

Narysuj w sercu prezent dla Mamy i Taty- kolorowanka 

                                                                                                     Życzę  wesołej zabawy .

                                                                                                   Dorota Potoczna,  Gryga Urszula

Zabawa taneczna  Ręce do góry ​​​​​​​